Μήπως κάποιος γείτονάς σας δεν έχει να φάει;

Του Ανάργυρου Ξεπαπαδάκη
Δευτέρα, 05 Δεκέμβριος 2011 02:00 | E-MAIL ΕΚΤΥΠΩΣΗ
Φίλοι μου. Κάποιοι γύρω μας δεν έχουν χρήματα να αγοράσουν ρούχα για τα παιδιά τους, και ο χειμώνας έφτασε.
Να διαλέξουμε μερικά από αυτά που φυλάμε στις ντουλάπες μας ξεχασμένα, είτε ακόμα και να στερηθούμε ένα δικό μας και να τρέξουμε σήμερα να τους το προσφέρουμε. Εν πάσει περιπτώσει ας κάνει ο καθένας μας ότι μπορεί για το συνάνθρωπό του.
Να μη μείνουμε στην εσωστρέφεια και την κατάθλιψη, να βγούμε προς τα έξω και με φιλάνθρωπη και αγαπητική προς τον δυσκολεμένο αδελφό μας διάθεση να κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας να τον ανακουφίσουμε. Αυτά είναι τα έργα που θα ελκύσουν την Χάρη του Θεού μέσω της οποίας θα πάρουμε δύναμη και φώτιση ώστε να ξεπεράσουμε τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε προσωπικά αλλά και ως έθνος.
Το ιδανικότερο βέβαια θα είναι να αναστήσουμε πάλι την παλιά ενοριακή κοινότητα, τότε που όλοι συμμετείχαμε ενεργά σε αυτήν και αντιμετωπίζαμε με τη βοήθεια του Θεού τα προβλήματα, τις δυσκολίες, τη φτώχεια, τις στενοχώριες.
Μην περιμένουμε από τον παπά της ενορίας μας να τα κάνει όλα μόνος του ή κάποιες φορές με τη βοήθεια μερικών εθελοντών. Να πάμε μαζί με τους γείτονές μας και να του εκφράσουμε τη διάθεσή μας να γίνουμε πάλι κοινότητα χριστιανών που ο ένας θα νοιάζεται για τον άλλον. Να είστε σίγουροι πως θα ακολουθήσουν πολλοί και θα δείτε ότι δεν χάθηκε το φιλότιμο και η ανθρωπιά από τον λαό μας, όπως θέλουν να πιστεύουν μερικοί.
Ας σκεφτούμε πόσα σκουπίδια πετάμε και πόσοι συνάνθρωποί μας που μέχρι χθες ζούσαν αξιοπρεπώς εργαζόμενοι, σήμερα άνεργοι, φτωχοί και απελπισμένοι, ψάχνουν κρυφά ανάμεσα σε αυτά για να βρουν τροφή, ρούχα ή παπούτσια. Όσο και αν σας φαίνεται «παραμύθι» υπήρξαν περιπτώσεις αδελφών μας που έψαχναν ακόμα και πίσω από μαγειρεία νοσοκομείων!
Δεν είναι σκυλιά, είναι αδέλφια μας, για τα οποία πρέπει να νοιαστούμε, όσοι τουλάχιστον έχουμε ακόμα αυτή τη δυνατότητα. Αν σήμερα αδιαφορήσουμε, τότε αύριο ο Θεός θα επιτρέψει να βιώσουμε και εμείς τι σημαίνει να είσαι μόνος και απελπισμένος. Νη ντραπείτε να ρωτήσετε τον γείτονά σας αν χρειάζεται ο ίδιος κάτι, ή αν γνωρίζει κάποιον που να βρίσκεται σε ανάγκη.
Να είστε σίγουροι ότι στη γειτονιά σας υπάρχει κάποιος που ενδεχομένως να περιμένει τη δική σας βοήθεια και απλώς να ντρέπεται να τη ζητήσει. Είναι πολλοί εκείνοι που δεν βγαίνουν δημόσια να ζητήσουν βοήθεια και υποφέρουν μυστικά φτάνοντας πολλές φορές ακόμα και σε απόγνωση.
Το ξαναλέμε. Η αλληλεγγύη δεν είναι υπόθεση μόνο κάποιων κυριών του φιλοπτώχου ταμείου, αλλά υπόθεση όλων μας. Ήλθε ο καιρός να καταλάβουμε ότι ο ένας έχει ανάγκη τον άλλον. Φίλοι μου πρέπει να τρέξουμε να βοηθήσουμε όσο μπορούμε.
Ένα πιάτο φαγητό, μια σακούλα με τρόφιμα και κυρίως η παρουσία της αγάπης μας και της συμπαράστασής μας σε ανθρώπους που την χρειάζονται επειγόντως. Να μην επιτρέψουμε στον εαυτό μας να αδιαφορήσει ή να περιμένει από τους άλλους να τρέξουν. Να κάνουμε ότι είναι δυνατόν ώστε να μην υπάρξουν στην περιοχή μας περιστατικά παιδιών που πέφτουν λιπόθυμα στην τάξη του σχολείου από ασιτία, κάτι που συνέβη σε μερικά σχολεία της Αθήνας.
Ο Θεός δεν θα μας αφήσει, θα δώσει λύσεις και προοπτικές όπως έκανε πάντα όταν του απλώναμε ταπεινά και με πίστη το χέρι.
«Ο ελεών πτωχόν, δανείζει Θεόν». «Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται». Το Ευαγγέλιο της κρίσεως αναφέρεται στην αγάπη και την ελεημοσύνη. Με αυτό το κριτήριο θα μας κρίνει περισσότερο ο Θεός.
Να ξέρετε ότι: Φτωχότερος γίνεται κανείς όχι όταν μειώνονται τα πλούτη του, αλλά όταν αυξάνεται η απληστία του.
ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΟΛΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΑΡΘΡΑ
του Ανδρέα Πετρουλάκη
Το κλίκ της ημέρας
του Ανδρέα Πετρουλάκη

Πρόσφατα Νέα

LINARDI
Koutsoviti