Δεν είμαι πολιτικός αναλυτής, ούτε μου αρέσει να το παίζω τέτοιος, όμως, τα τελευταία γεγονότα κραυγάζουν, βγάζουν μάτι που λέμε, και δεν μ’ αφήνουν να ησυχάσω, αν δεν τα αποτυπώσω. Ζούμε σε μια μεταβατική περίοδο, όπου όλα γκρεμίζονται. Οι αξίες έχουν καταβαραθρωθεί. Δεν υπάρχει πια κάποια σταθερή αξία, για να στηριχτείς πάνω της.
Μέχρι τώρα γνωρίζαμε πως υπήρχε η δεξιά με τις γνωστές της απόψεις, η αριστερά επίσης, το κέντρο που έπαιζε ανάμεσά τους και οι ακραίες εκφράσεις αριστεράς και δεξιάς. Τώρα πέστε μου, με το χέρι στην καρδιά, μπορείτε να ξεχωρίσετε τίποτα από αυτά στα σημερινά κόμματα; Άλλα σου λένε, άλλα υπόσχονται, για άλλα τους ψηφίζεις και άλλα πράττουν.
Τρανό παράδειγμα πολιτικού αμοραλισμού, (έλλειψης ηθών), ο σημερινός πρωθυπουργός κ. Τσίπρας. Τον ψήφισε ο Ελληνικός λαός για να τερματιστούν τα μνημόνια με οποιοδήποτε κόστος, και να πάψουν να ισχύουν τα δυσβάσταχτα μέτρα που είχαν επιβάλλει οι δανειστές κι αφέντες μας. Αυτή την εντολή πήρε. Για να εφαρμόσει το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης.
Έφτιαξε λοιπόν την κυβέρνησή του, έτριξε τα δόντια στα αφεντικά, κι όταν εκείνοι του έβαλαν χέρι, έκανε ότι πιο αντρίκιο μπορούσε να κάνει, το δημοψήφισμα. Κι εκεί πάλι τον στήριξε ο λαός με άνετη πλειοψηφία. Το ΟΧΙ του έλυνε τα χέρια να τα βροντήξει όλα και να τους φωνάξει, «φτάνει πια». Όμως δεν το έκανε, δεν τήρησε την εντολή που πήρε. Από εκεί και πέρα αρχίζει η μεγάλη του κι εντυπωσιακή κατρακύλα.
Θα του θυμίσω τι έγινε στις Θερμοπύλες κάποτε. Ο Ξέρξης πρότεινε στο Λεωνίδα την αρχιστρατηγία της Ελλάδας, αρκεί να προσκυνήσει το μεγάλο βασιλιά κι η χώρα μας να γίνει περσική επαρχία. Μπορούσε να δεχτεί. Κανένας δεν θα τον κατηγορούσε. Πού πήγαινε να τα βάλει μόνος του, με τριακόσια παλικάρια, εναντίον της Αμερικής της εποχής; Κι όμως, προτίμησε τον ένδοξο θάνατο, από την ατίμωση. Γι’ αυτό ζει και θα ζει στους αιώνες.
Εσείς κ. Τσίπρα, δεν είχατε ούτε το σθένος, ούτε το ανάλογο παράστημα για να το τολμήσετε αυτό. Αρκεστήκατε στους λεονταρισμούς, κι αναγκαστήκατε στη συνέχεια να τους καταπιείτε, προκειμένου να σας επιτρέψουν να μείνετε πρωθυπουργός. Και τι καταφέρατε τελικά; Να ψηφιστούν, με τον τρόπο που ψηφίστηκαν, και θα πρέπει να ντρέπεστε γι’ αυτό, του κόσμου τα αντιλαϊκά μέτρα.
Αν αυτά τα μέτρα τα ψήφιζε ο κ. Σαμαράς, θα είχατε ξεσηκώσει όλο τον κόσμο εναντίον του, μπορεί να είχαμε φτάσει και σε εμφύλιο ακόμα. Κι όμως, ο Αντωνάκης δεν τόλμησε να τα ψηφίσει, το κάνατε όμως εσείς, κρίμα!
Θα με κατηγορήσετε για ρομαντικό που πετάει στα σύννεφα, που δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα, που αρκείται στα λόγια, χωρίς να κομίζει προτάσεις. Έχω προτάσεις κ. Τσίπρα. Πολλές, αλλά δεν έχετε τα κότσια να τις πραγματοποιήσετε. Για παράδειγμα: Μείωση των βουλευτών από 300 σε 200, μείωση του αστρονομικού τους μισθού σε 3000 Ευρώ το μήνα και πολλά τους είναι. Δήμευση περιουσιών στους μεγαλοκαρχαρίες που δεν έχουν πληρώσει ποτέ τους εφορία. Ο ορυκτός μας πλούτος -το έχω ξαναγράψει- χαρίζεται ακατέργαστος στους ξένους. Χάθηκε ένα δικό μας εργοστάσιο; Δήμευση περιουσιών σ’ αυτούς που αποδεδειγμένα κατάκλεψαν το δημόσιο. Όποια ποδοσφαιρική ομάδα χρωστάει, να μην υποβιβάζεται στη Γ Εθνική και να βγαίνει μετά πάλλευκη σαν περιστέρι, (λέγε με ΑΕΚ), αλλά να διαλύεται και να κατάσχονται τα περιουσιακά της στοιχεία.
Αυτές κι άλλες πολλές στο ίδιο πνεύμα! Αν κινηθείτε μ’ αυτό τον προσανατολισμό, θα βρεθούν χρήματα. Σταματήστε πια να περικόβετε τις συντάξεις των γερόντων, τους μισθούς των μεροκαματιάρηδων και τις δαπάνες για την Παιδεία, την Υγεία και την Άμυνα, όπως απαιτούν αναίσχυντα οι δανειστές.
Είστε ο μοναδικός άνθρωπος, κ. πρωθυπουργέ, που κατάφερε να με κάνει να μην ξέρω τι να ψηφίσω στις επόμενες εκλογές, όποτε αυτές πραγματοποιηθούν, και πιστεύω πως δεν θα είμαι ο μοναδικός. Ειλικρινά δεν έχω ξαναβρεθεί σε τέτοια θέση, και λυπάμαι που φτάσαμε σ’ αυτό το σημείο. Τέτοιες καταστάσεις δεν προοιωνίζουν τίποτα καλό, το αντίθετο μάλιστα!
Η Νέα Δημοκρατία ψάχνει για αρχηγό. Μα νομίζω, κ. Τσίπρα πως είστε ο ιδανικότερος. Μαζέψτε τους μνημονιακούς σας βουλευτές κι ενωθείτε με την Ν.Δ. Βαφτίστε το καινούργιο κόμμα Νέα Δεξιά, και θα κυβερνάτε πολλά χρόνια ακόμα, εις βάρος εκείνων που σας ανέβασαν τόσο ψηλά. Δεν πειράζει, δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που τα όνειρα του λαού μας προδίδονται.