Βρέστε μου μια χώρα που να σέβεται τους υπηκόους της, να πάω να ζήσω σ’ αυτήν. Τρελαθήκαμε τελείως! Είχαμε ν’ αντιμετωπίσουμε τέτοια υπονόμευση από την Κατοχή. Η χούντα των συνταγματαρχών φαντάζει αγγελούδι, μπροστά στα αίσχη της σημερινής πραγματικότητας.
Βρέστε μου μια χώρα, που οι υπήκοοί της είναι κύριοι της περιουσίας τους. Που γνωρίζουν πως οι καταθέσεις τους είναι εγγυημένες και πως, αν χρωστάνε, δεν θα βάλει χέρι σ’ αυτές η εξουσία. Αυτό που γίνεται εδώ είναι πρωτάκουστο! Κανένας δικτάτορας δεν τόλμησε να το κάνει, το έπραξε όμως, υπακούοντας στις εντολές των δανειστών η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα, ανερυθρίαστα.
Βρέστε μου μια χώρα, στην οποία οι μισθοί και οι συντάξεις των υπηκόων της είναι σταθεροί και απαραβίαστοι. Εδώ καταλήξαμε να μη γνωρίζουμε τι μισθό θα πάρουμε αύριο, και πόση σύνταξη! Αν ο αυτόματος κόφτης θελήσει να κόψει οποιοδήποτε ποσό, θα το πράξει, και λογαριασμό δεν θα δώσει σε κανέναν. Είναι απόφαση της κυβέρνησης του κ. Τσίπρα, την ψήφισαν οι βουλευτές της, τους οποίους εμείς εκλέξαμε για να μας αντιπροσωπεύουν. Φυσικά δεν τους δώσαμε τέτοια εντολή, έτσι δεν είναι;
Βρέστε μου μια χώρα, στην οποία, αν χρωστάς κάποιο μικροποσό, δεν θα βγάλουν σε πλειστηριασμό το σπίτι σου, όπως γίνεται εδώ. Μια χώρα που δεν θα πληρώνεις ενοίκιο για το σπίτι σου,(ΕΝΦΙΑ το λένε). Σύμφωνα με το προεκλογικό πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ, έπρεπε ήδη να έχει κοπεί, έτσι δεν διατυμπάνιζε τότε ο σημερινός πρωθυπουργός;
Βρέστε μου μια χώρα, που να είναι κυρίαρχη των εδαφών της, που δεν θα έχει ξεπουλήσει ολόκληρη τη δημόσια περιουσία, (εδάφη και οργανισμούς), που θα εκμεταλλεύεται η ίδια προς όφελός της τον ορυκτό της πλούτο, και δεν θα χρωστάει τους προϋπολογισμούς πολλών ετών, ούτε θα συνεχίζει να δανείζεται για να τα βγάλει πέρα, όπως συμβαίνει εδώ, και δεν ξέρουμε πότε θα τελειώσει, σε 99 χρόνια ίσως.
Βρέστε μου μια χώρα, στην οποία θα επιβραβεύονται οι καλές και άοκνες προσπάθειες που καταβάλουν ορισμένοι άξιοι επιστήμονες, και δεν θα υποβιβάζονται, αντί να προβιβάζονται, δεν θα διώκονται, για να μη πειραχτούν τα κομματόσκυλα που λυμαίνονται το χώρο που δουλεύουν, (περίπτωση του χειρουργού Νεοκλή Κρητικού και όχι μόνο).
Βρέστε μου μια χώρα που δεν θα διώχνει τα παιδιά της στο εξωτερικό, όλα τα άξια μυαλά που τα χρειάζεται τόσο πολύ, που θα παράγει τα βασικά είδη διατροφής, και δεν θα εισάγει ακόμα και λεμόνια. Που θα σέβεται τους γέροντες, και δεν θα τους ψεκάζει με χημικά, αριστερά χημικά παρακαλώ! Μια χώρα στην οποία η παιδεία και οι παροχές υγείας θα παίζουν τον πρώτο ρόλο, και θ’ ακολουθούν όλες οι υπόλοιπες δαπάνες.
Βρέστε μου μια χώρα, στην οποία δεν θα μπαίνει λαθραία όποιος και όποτε θέλει, χωρίς διαβατήριο, χωρίς τις απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις, και να θρονιάζεται σ’ αυτήν απαιτώντας χίλια δύο. Δεν μιλώ φυσικά για τους πρόσφυγες πολέμου, αλλά για τους πρώην τροφίμους φυλακών, που γέμισαν την Ελλάδα. Μια χώρα, στην οποία η παραοικονομία δεν θα πραγματοποιεί μεγαλύτερο τζίρο από τον προϋπολογισμό της.
Βρέστε μου μια χώρα, που δεν θα παρακολουθείται το κάθε σου βήμα, είτε από τις δημόσιες κάμερες που είναι εγκαταστημένες παντού νόμιμα, είτε από τηλεφωνικές υποκλοπές, ή ακόμα από τους δορυφόρους, που έχουν θέσει σε τροχιά οι προστάτιδες δυνάμεις, για το καλό μας φυσικά! Μια χώρα που θα μπορείς να κάνεις ανάληψη των χρημάτων σου από τις τράπεζες, και θα έχεις τη δυνατότητα να τα διαθέσεις όπως εσύ προτιμάς, έτσι κι αλλιώς δικά σου είναι, χωρίς να είσαι υποχρεωμένος να δίνεις λογαριασμό σε κανένα, με τη χρησιμοποίηση των καρτών, οι οποίες ελέγχονται από παντού.
Βρέστε μου μια χώρα με υπεύθυνους πολιτικούς, που θ’ αγωνίζονται για το γενικό καλό και το συμφέρον της πατρίδας, κι όχι πρωτίστως για το δικό τους. Εδώ ας θυμηθούμε τους στίχους του Κώστα Μύρη, από το «Χρονικό».
«Ήτα ο τόπος μου σαν το χαμόγελο, όνειρο καθημερνό,
κάποιος τον πούλησε, κάποιος τον ρήμαξε σαν δανεισμένη πραμάτεια…»
Μια χώρα που έχει προσφέρει ποτάμια από το αίμα των παιδιών της για το πολυτιμότερο αγαθό, την ελευθερία, να κείται δέσμια αοράτων αλλά υπαρκτών δεσμών. Έτσι κατάντησαν τη χώρα μας, και ουδείς έχει τιμωρηθεί, κι ούτε πρόκειται, γι’ αυτό!
Όμως, μη με ακούτε που γκρινιάζω. Τη χώρα μου την αγαπώ και θα δώσω όλο μου το είναι, για να τη δω όπως την ονειρεύομαι, όπως τη θέλει όλος ο κόσμος. Δεν πρόκειται να ξενιτευτώ. Θα παλέψω για να βρει το δίκιο του ο Νεοκλής Κρητικός, αλλά και κάθε αδικημένος. Θ’ αγωνιστώ για να καταργηθούν όλες οι δουλικές αποφάσεις των τελευταίων κυβερνήσεων.
Δεν είμαι ρίψασπις, όπως δεν είναι και το σύνολο του Ελληνικού λαού, που προτιμά να υποφέρει, αλλά εξακολουθεί να ελπίζει. Μόνο που κάποια γαϊδούρια ξεκαπίστρωτα, εκμεταλλεύονται αυτές τις ελπίδες, τον γεμίζουν φούμαρα κάθε τέσσερα χρόνια, και μετά τον ξεχνάνε, κι όχι μονάχα αυτό, αλλά τον εξαπατούν οικτρά. Γι’ αυτό, ας φωνάξουμε μαζί με τον Άγγελο Σικελιανό:
«Ομπρός βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα!»
Βρέστε μου μια χώρα…
ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΟΛΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ
ΑΡΘΡΑ