Πρόκειται για πρώην υπουργό της ΝΔ αλλά και του ΠΑΣΟΚ, εξαιρετικά έμπειρο και βαθύ αναλυτή της πολιτικής πραγματικότητας. Πριν λίγες ημέρες είχε συναντήσει τον Αλέξη Τσίπρα σε μια δημόσια εκδήλωση. Τον ρώτησα να μου τον περιγράψει και μου είπε: "Αποπνέει μια τέτοια γοητεία που κάθε μάνα θα τον ήθελε για την κόρη της". (!)
Λίγες ημέρες μετά συνομιλώ με τον πρόεδρο ενός πανελλήνιου φορέα και του περιγράφω τα παραπάνω. Τότε αυτός μου απαντά: "Τον έχω δει σε συνάντηση για τον κλάδο μας. Ξέρεις τι είπα στους συναδέλφους μου όταν φεύγαμε; Αυτός θα ήθελα να είναι γιός μου" (!)
Σκέπτομαι τα παραπάνω βλέποντας τον πρωθυπουργό να συναντά τους πολιτικούς αρχηγούς για το Σκοπιανό. Είναι προσηνής, σχεδόν συνεσταλμένος, ένας τρυφερός άνθρωπος που σίγουρα με αυτή την εικόνα μπορεί να σε κερδίσει. Υποπτεύομαι ότι τα τρία χρόνια στην εξουσία τον δίδαξαν συμπεριφορές. Κλείνω την τηλεόραση και βυθίζομαι σε σκέψεις.
Έχω άποψη για τον κ. Τσίπρα. Πιστεύω ότι επαναλαμβάνει το έγκλημα Ανδρέα Παπανδρέου, χάνει την συγκλονιστική ευκαιρία να αλλάξει την χώρα καταργώντας το κομματικό - πελατειακό κράτος, την γραφειοκρατία, φέρνοντας την αξιοκρατία ιδίως για τα νέα παιδιά που μόνο στο εξωτερικό αξιολογούνται.
Βλέπω ότι όχι μόνο δεν αλλάζει τίποτε αλλά αντιθέτως τα κάνει όλα χειρότερα, η μεταπολίτευση της καταστροφής συντηρείται μια χαρά. Τέλος δεν μπορώ να πιστέψω ότι δεν ξέρει πως... ψεύδεται, ότι για τα σκληρά δεξιά μέτρα που παίρνει παλιότερα ήταν στα κεραμίδια. Τα ξέρει όλα χωρίς να είναι ικανός - αυτή είναι η εκτίμησή μου - να διορθώσει τίποτε.
Τι ακριβώς είναι ο Αλέξης Τσίπρας; Ένας ζωντανός Ελ Σιντ που το κόμμα του τον χρειάζεται να περιφέρεται στις μάχες ώστε να ένωνε και να εμψυχώνει; Μήπως ένας αριβίστας που η άνοδος στην εξουσία είναι πια αυτοσκοπός; Ή ένας γοητευτικός άνθρωπος που δίνει μια μάχη χωρίς κομψότητα; (αφού ψεύδεται συστηματικά).
Θα μπορούσα να επιλέξω την καλή πλευρά αλλά αναρωτιέμαι: Γιατί αυτός ο τρυφερός - στην εικόνα - άνθρωπος δεν επέλεξε τον σωστό δρόμο της ειλικρίνειας, των βιβλικών αλλαγών που χρειάζεται η χώρα, αλλά επέλεξε τον ΙΔΙΟ δρόμο με τους προηγούμενους (κομματικό κράτος, δικά τους ΜΜΕ, διχασμό των Ελλήνων, αδιαφορία για τον κοινοβουλευτισμό και τόσα άλλα)
Κατέληξα στο ότι, ναι: Μπορεί να τον ήθελα για φίλο, για γιό ή για γαμπρό μου. Δεν ξέρω αν αυτό αρκεί για να τον ήθελα και για πρωθυπουργό μου.