Σέρνει καράβι;

Γράφει ο Παρατατικός
Τρίτη, 24 Ιανουάριος 2012 02:00 | E-MAIL ΕΚΤΥΠΩΣΗ
Και καράβι σέρνει και θάνατο σέρνει και αγνοούμενους (για παρηγοριά τούς λέμε έτσι) και τον καπετάνιο σέρνει στα δικαστήρια για εγκατάλειψη και ανθρωποκτονίες και φόβο σέρνει στους λάτρεις της κρουαζιέρας και ζημιά στον τουρισμό και θλίψη σε όλους μας.
Τι τοʼ θελε ο χριστιανός το δείπνο με την εικοσπεντάχρονη, από τη στιγμή που αποφάσισε να βολτάρει (προς εντυπωσιασμό) τους επιβάτες του γιαλό-γιαλό, ρισκάροντας με το μεγαθήριο ανάμεσα στις ξέρες και τους υφάλους, λες και τους πήγαινε… βαρκάδα με φουσκωτό; Μυστήρια πράματα…
Έπρεπε δηλαδή να του πέσουνε τα πιατικά στο κεφάλι από το τρακάρισμα στους βράχους, για να πάρει χαμπάρι πως ή ο γιαλός είναι στραβός ή στραβά αρμενίζουμε; Και έπρεπε να πάει ετών πενήντα δύο για να μάθει, πως όταν έχεις στην ευθύνη σου ένα πλεούμενο που χωράει όσους… μια μικρή πόλη, οφείλεις να σκέφτεσαι με το κεφάλι… του πάνω πατώματος… αυτό με το πηλίκιο δηλαδή και πως με μια Μολδαβή σε απόσταση… αναπνοής, τρέχα γύρευε… ποιο κεφάλι κυβερνάει το πλοίο; Ωραία πράματα…
Και ας πάει στο καλό το… γκομενάκιον, επειδή… ανθρώπινες αδυναμίες και επειδή… μην κρίνετε, ίνα μη κριθείτε! Είπαμε… σέρνει καράβι !
Όχι όμως και σε μια κουταλιά νερό. Και όχι, αντί να παραμείνει ψύχραιμος στη θέση του και να διαχειριστεί την ασφαλή εκκένωση του σκάφους από τον πανικόβλητο κόσμο, να λακίσει με τη λέμβο μαζί με το άλλο πρωτοπαλίκαρο της… φακής και να τον χουγιάζουνε οι Λιμενικοί από απέναντι και να μείνει στην ιστορία της ναυσιπλοϊας, ως κάπταιν – χέστης!
Συγγνώμη δηλαδή, αλλά πώς θα ζήσει στο εξής με τις απεγνωσμένες φωνές των ανθρώπων στʼ αυτιά του, που είχε χρεωθεί να τους πάει ταξίδι αναψυχής με το «πλοίο της χαράς» και τους πήγε… το τελευταίο τους ταξίδι;
Γιατί τελευταίο είναι, αφού οι μεν ταξίδεψαν στον Άδη, οι δε (ευτυχώς οι πολλοί) θʼ ακούνε θάλασσα και θα βλέπουν εφιάλτες…
Τι να τις κάνω εγώ τις δίκες και τις καταδίκες; Τι να τις κάνω τις αποζημιώσεις και τα συναφή, που τις περισσότερες φορές μπερδεύονται κι αυτά στις ατραπούς μιας ατελείωτης νομικής διαδικασίας;
Από πριν, τι κάνουμε για να ελαχιστοποιήσουμε τους κινδύνους από τον «ανθρώπινο παράγοντα»;
Από τι φίλτρα περνούν οι πλοιοκτήτριες εταιρείες αυτόν τον «ανθρώπινο παράγοντα» προτού να του εμπιστευτούν το πηδάλιο ενός πλωτού κολοσσού, με τις κάμποσες χιλιάδες κόσμο που δίνει τα λεφτά του για να… σκυλοπνιγεί;
Περάστε τον πρώτα από ψυχιάτρους, ψυχολόγους, νευρολόγους, σεξολόγους, από τεστ δειλίας (να μην τα κάνει… πάνω του), από τεστ καπετάνιου του… γλυκού νερού, από τεστ επιπολαιότητας κι αλαζονείας, από τεστ… ηθικής γενικά δομής (είναι καθήκον του… «πρώτου» και ηρωισμός να φύγει τελευταίος από το σκάφος), περάστε τον τέλος πάντων αυτόν τον «μεγάλο υπεύθυνο» από σαράντα κύματα και μετά… ό,τι γίνει, θα είναι καθαρό ανθρώπινο λάθος!
Το δεύτερο. Γιατί το πρώτο (το ακάθαρτο) το κάνει η απληστία σας με το να στοιβάζει 4.000 άτομα σʼ ένα κρουαζιερόπλοιο, που και στη στεριά να ήταν οι άνθρωποι -στο χωριό τους που λέει ο λόγος- για να το εκκενώσουν σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, πάλι θα δυσκολεύονταν χωρίς δοκιμασμένο σχέδιο και χωρίς καλό κουμάντο.
Δόξα τω Θεώ, λεφτά έχετε για να… εξασφαλίσετε τη σωστή επιλογή του πληρώματος (δεν είναι ό,τι καλύτερο ο φτηνοπληρωμένος ανειδίκευτος ναύτης), αλλά κυρίως την επιλογή του καλού του καπετάνιου… που στη φουρτούνα φαίνεται.
Μη δίνετε λοιπόν αβασάνιστα ένα… «Κόστα Κονκόρντια» (δεν είναι δα γκαζάδικο) στα χέρια ενός… καπετάν-Σιετίνο, απλά επειδή έχει τα διπλώματα, τις συστατικές ή τις εγγυήσεις του έμπειρου και του φινετσάτου, που τελικά με την έπαρση της σιγουριάς κάνει τις μαγκιές του - δίκην ραλίστα- στα αβαθή τής Τοσκάνης. Καλός, δε σημαίνει μόνο ικανός. Σημαίνει και κατάλληλος και γενικά ισορροπημένος!
Γιατί, αν είναι όπως μας τα ʼπε η τηλεόραση, οφείλω σαν μεγαλύτερός του, να πω στον άγνωστό μου πλοίαρχο, πως το αντριλίκι δε μετριέται τόσο με το ρίσκο της… δεξιοτεχνίας ή με τις χορεύτριες και τις πιτσιρίκες σε δείπνα πριβέ, όσο με την επίγνωση της ευθύνης, τη φρόνηση και τη «συγκράτηση» από τους πειρασμούς την ώρα της δουλειάς και βέβαια με τα.… «μπρούτζινα» την ώρα του πανικού και του κινδύνου!
Εκτός πια και δεν είμαστε καχύποπτοι, αν πάει το μυαλό μας σε τίποτα κομπίνες με τις ασφαλιστικές (σύνηθες σενάριο μετά τα ναυάγια), οπότε… «ένα πλοίον ταξιδεύον με υπέροχον καιρόν / αιφνιδίως εξοκείλει ανοιχτά των Αζορών…» που λέει κι ο Μποσταντζόγλου με τον Μπιθικώτση !

ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΟΛΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΑΡΘΡΑ
του Ανδρέα Πετρουλάκη
Το κλίκ της ημέρας
του Ανδρέα Πετρουλάκη

Πρόσφατα Νέα

LINARDI
Koutsoviti