Στη δύσκολη, γεμάτη προβλήματα και άγχος εποχή μας, τα ορθόδοξα μοναστήρια αποτελούν οάσεις πνευματικής ηρεμίας και ανάτασης για κάθε άνθρωπο. Ιδίως αυτήν την περίοδο της Μεγάλης Εβδομάδας των Παθών του θεανθρώπου Ιησού Χριστού, που έφτασε για χάρη μας σε άκρα ταπείνωση, ταπείνωση μέχρι σταυρικού θανάτου, για να ισοφαρίσει τον άκρατο εγωισμό των πρωτοπλάστων, εξαιτίας του οποίου απώλεσε το ανθρώπινο γένος τον παράδεισο.
Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, ο Σύλλογος Γορτυνίων Σπάρτης, προγραμμάτισε απογευματινή προσκυνηματική εκδρομή, την Κυριακή των Βαΐων, 28 Μαρτίου, σε ένα από τα μοναστήρια της Αρκαδίας, δίνοντας την ευκαιρία, στα μέλη και τους φίλους του, να παρακολουθήσουν τον πρώτο Νυμφίο μέσα σε κλίμα κατάνυξης και προσευχής.
Το μοναστήρι των Καλτεζών, που επιλέχθηκε, ήταν εισήγηση του μέλους του διοικητικού συμβουλίου Βασιλείου Δάβου κι αποδείχθηκε λαμπρή πρόταση, αφού πρόκειται για ένα από τα πιο φιλόξενα ιστορικά μοναστήρια του τόπου μας, χτισμένο σε μια ωραιότατη ειδυλλιακή τοποθεσία στα όρια των νομών Λακωνίας - Αρκαδίας, πίσω ακριβώς από τη Βλαχοκερασιά. Η έλλειψη, όμως, βατού ασφαλτοστρωμένου δρόμου μας αναγκάζει να κάνουμε τον κύκλο, ακολουθώντας την εθνική οδό προς Μεγαλόπολη, έως την περιοχή της Κάτω Ασέας, οπότε στρίβοντας αριστερά και προς νότο, περνώντας μέσα από το χωριό Δάφνη - Μανιάτι, ακολουθούμε το δρόμο πλάι στο χείμαρρο της Λαγκάδας και φτάνουμε στη μονή.
Το μοναστήρι των Καλτεζών είναι αφιερωμένο στον Άγιο Νικόλαο. Χτίστηκε σ’ ένα καταπράσινο ύψωμα, πάνω στα ερείπια προϋπάρχοντος μοναστηριακού συγκροτήματος, από τον καλτεζιώτη Ηλία Λυρώνη, ο οποίος ευρισκόμενος για βιοποριστικούς λόγους στη Σμύρνη, έλαβε την εντολή από τον Άγιο Νικόλαο, που του εμφανίστηκε τρεις φορές καθ’ ύπνον. Ο νεαρός Ηλίας επέστρεψε στη γενέτειρά του και το έτος 1696, με τη βοήθεια των συγχωριανών του, βρήκε την εικόνα του αγίου, έγινε μοναχός με το όνομα Ανανίας και μετά από σκληρές και κοπιώδεις προσπάθειες κατάφερε να οικοδομήσει στη θέση αυτή, σταδιακά, την Ιερά Μονή του Αγίου Νικολάου Καλτεζών.
Μετά από ένα ευχάριστο δίωρο ταξίδι με το τουριστικό λεωφορείο του γορτύνιου Βασίλη Σκούρου, κατά τη διάρκεια του οποίου οι συνταξιδιώτες ενημερώθηκαν από τον παπα-Γιώργη Μπλάθρα και τον διδάσκαλο Βαγγέλη Μητράκο για την ιστορία του μοναστηριού, φτάνουμε στην είσοδο της μονής. Μπαίνουμε από μια μεγάλη θολωτή πόρτα. Το οικοδομικό συγκρότημα έχει φρουριακή μορφή. Περιφερειακά βρίσκονται τα κελιά και άλλοι βοηθητικοί χώροι και στο κέντρο της περιποιημένης ολάνθιστης αυλής είναι χτισμένος από γκρίζα πέτρα ο μεγάλος ναός του Αγίου Νικολάου.
Μας υποδέχεται χαμογελαστή η μοναχή Αικατερίνα, η οποία μας χαρακτηρίζει «εγγλέζους» για την πιστή τήρηση της συμφωνημένης ώρας άφιξής μας. Την ακολουθούμε με τάξη μέσα στο ναό για να ανάψουμε το κερί μας και να προσκυνήσουμε την εικόνα της «εύρεσης». Μας εντυπωσιάζει η πρωτότυπη αγιογράφηση του ναού, που χαρακτηρίζεται από μια λαϊκότροπη τεχνοτροπία με ζωηρά ζεστά χρώματα, τολμηρές συνθέσεις και πρόσωπα με στενές μορφές, μεγάλα μάτια και μικρό στόμα. Από την αδελφή Αικατερίνα μαθαίνουμε ότι η αγιογράφηση αυτή έχει ηλικία μόλις σαράντα ετών και οφείλεται στη μακαριστή γερόντισσα Ειρήνη Κυριαζή.
Το μοναστήρι των Καλτεζών διαδραμάτισε σπουδαίο ρόλο στα χρόνια της τουρκοκρατίας κι αργότερα στα χρόνια της Επανάστασης του1821. Ήταν καταφύγιο για τους Κλέφτες του Μοριά και δεν ήταν λίγες οι φορές που φιλοξένησε το Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Με πρωτοβουλία του ηγούμενου Καλλίνικου Σουρλόπουλου ιδρύθηκε και λειτούργησε «κρυφό σχολειό» στην ημιυπόγεια σήραγγα του θόλου της μονής, εκεί όπου σήμερα το έχουν αναπαραστήσει με κούκλες σε φυσικό μέγεθος, οι φιλότιμες μοναχές. Κορυφαία στιγμή στην ιστορική πορεία της μονής ήταν η ίδρυση στις 26 Μαΐου 1821, της Πελοποννησιακής Γερουσίας δηλαδή του πρώτου πολιτικού οργάνου των ελλήνων επαναστατών. Στη συνέλευση, που προηγήθηκε στο χώρο του μοναστηριού, συμμετείχαν κληρικοί, στρατιωτικοί και προεστοί μεταξύ των οποίων ο επίσκοπος Έλους Άνθιμος, ο οποίος ευλόγησε τα όπλα, και ο επίσκοπος Βρεσθένης Θεοδώρητος, που ορίστηκε ως πρώτος πρόεδρός της.
Η ώρα, όμως, έχει περάσει. Ο ήλιος πέφτει κατά τη δύση και πρέπει ν’ αρχίσει ο πρώτος Νυμφίος της Μεγάλης Εβδομάδας. Ο παπα-Γιώργης με τον πατέρα Πιρπιρή από το χωριό Μαγούλα ενδύονται τα πένθιμα άμφια και οι μοναχές ψάλλουν τον όρθρο της Μεγάλης Δευτέρας. Όλο το εκκλησίασμα συνοδεύει τις μοναχές και τους ιερείς στα αλληλουάρια, στο τροπάριο «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται…», στο κάθισμα «Τα πάθη τα σεπτά…» και στο εξαποστειλάριο «Τον νυμφώνα σου βλέπω…».
Στο τέλος ο παπα-Γιώργης με σύντομο αλλά μεστό και περιεκτικό τρόπο αναφέρεται στο νόημα της ευαγγελικής περικοπής κι εκφράζει τις προσωπικές του ευχαριστίες, αλλά και όλων των προσκυνητών, προς την ηγουμένη Βερονίκη Μοιράγια και την αδελφή Αικατερίνα, η οποία εγκατέλειψε μια σπουδαία ιατρική καριέρα για να αφιερωθεί στον Τριαδικό Θεό.
Γίνεται η απόλυση. Περνάμε στην αυλή για μια ομαδική φωτογράφιση. Έπειτα η γερόντισσα μοναχή Πανάρετη μας δίνει το καθιερωμένο μοναστηριακό κέρασμα, ένα λουκούμι και νερό. «Είναι φτωχό το μοναστήρι μας», μάς δικαιολογείται. Και πράγματι, το μοναστήρι των Καλτεζών, ευρισκόμενο εκτός οδικού άξονα δεν έχει την επισκεψιμότητα άλλων μοναστηριών και στερείται πόρων. Παρ’ όλα αυτά η μικρή μοναχική αδελφότητα, με τη βοήθεια του Θεού και τις πρεσβείες του Αγίου Νικολάου, τα «βγάζει πέρα» και το κυριότερο κρατάει το μοναστήρι απλό και φιλόξενο σε κάθε προσκυνητή.
Συγκεντρωνόμαστε στο λεωφορείο και αναχωρούμε με «γεμάτες τις μπαταρίες» της ψυχής μας. Θαυμάζουμε το ανοιξιάτικο τοπίο, αλλά και τα αιολικά και φωτοβολταϊκά πάρκα που έχουν εγκατασταθεί στην περιοχή αυτή. Ακολουθούμε αντίστροφη πορεία και μετά από λίγο βρισκόμαστε στο κέντρο εστίασης «Αρδάμης». Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Γορτυνίων μάς έχει ετοιμάσει μιαν ευχάριστη έκπληξη. Ένα νηστίσιμο κέρασμα που περιλαμβάνει καλαμαράκια τηγανητά, κοκκινιστές σουπιές, τηγανητές πατάτες, σαλάτα και εκλεκτό κοκκινέλι. Απολαμβάνουμε τα νοστιμότατα εδέσματα κι ευχαριστούμε τον άξιο πρόεδρό μας Γιάννη Πετρόπουλο και τους συνεργάτες του με την ευχή: «Και του χρόνου! Καλό Πάσχα!».
«Κατανυκτικός Νυμφίος στο Μοναστήρι των Καλτεζών» του Γιάννη Μητράκου
Στη δύσκολη, γεμάτη προβλήματα και άγχος εποχή μας, τα ορθόδοξα μοναστήρια αποτελούν οάσεις πνευματικής ηρεμίας και ανάτασης για κάθε άνθρωπο....
ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΟΛΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ
ΑΡΘΡΑ