Σύμφωνα με το βιβλίο του Γεωργίου Αθ. Βέργαδου «Η Αγόριανη του Ταϋγέτου και η βόρεια Λακεδαίμων», έχει υποστηριχτεί κατά καιρούς ότι ορισμένα τοπωνύμια της περιοχής δεν είναι ελληνικής προελεύσεως, αλλά σλαβικής, αν και ποτέ δεν εγκαταστάθηκε τέτοιος πληθυσμός στη βόρεια Λακεδαίμονα. Ο ιερέας Δημήτριος Παπαδόγιαννης, όμως, στο βιβλίο του «Το χωριό μου» είχε διαφορετική άποψη, ειδικά για την προέλευση της ονομασίας του χωριού. Κατά τον πατήρ Δημήτριο, η λέξη Αγόριανη προέρχεται από τη σλαβική λέξη “Agorianje”, η οποία έχει την έννοια “βραχώδης τόπος”.

Κατά τον Γεώργιο Αθ. Βέργαδο, η ονομασία Αγόριανη έχει την εξής προέλευση – ιστορία: Η περιοχή της Αγόριανης δέσποζε των πόλεων του κάμπου, είχε εκτεταμένη επίπεδη έκταση σε υψόμετρο 750 μ., ήταν κατάλληλη για δημιουργία πολυάνθρωπων οικισμών, ήταν ανάμεσα στις δύσβατες περιοχές των σημερινών χωριών Λογκανίκου και Γεωργιτσίου και προσφερόταν τόσο ως χώρος ταχείας ανόδου και αποκρύψεως στον Ταΰγετο σε περίπτωση κινδύνου, όσο και ως χώρος συγκέντρωσης των κατοίκων του βουνού και του κάμπου για εμπορικές συναλλαγές, λαϊκές συνελεύσεις και εκγύμναση στρατιωτών (Σκιριτών).

Το τοπωνύμιο επικράτησε κατά την κλασσική και ελληνιστική περίοδο και προήλθε από τις λέξεις «αγορή» (συγκέντρωση λαού για διαβουλεύσεις, αγοραπωλησίες, κ.λ.π.) και «άνη» (σταθμός πορείας προς τα επάνω). Η λέξη αγορή (της ιωνικής διαλέκτου) προέρχεται από το ρήμα αγείρω (συναθροίζω, συγκεντρώνω σε ένα μέρος) και η λέξη άνη προέρχεται από το ρήμα ανύω (επιτελώ, τελειώνω προς τα επάνω, φθάνω στο τέλος ταξιδιού). Με τις λέξεις «αγορή-άνη» ήταν δυνατό να δινόταν η εντολή ταχείας ανόδου προς τον Ταΰγετο σε ώρες που οι κάτοικοι του κάμπου κινδύνευαν από τα εχθρικά στρατεύματα, τα οποία μετά το 371 π.Χ. είχαν γίνει μόνιμος εφιάλτης.