Η μάχη για υγεία, οικονομία και ο «λαβύρινθος» της ψυχής
Ο εκάστοτε πρόεδρος των ΗΠΑ (επονομαζόμενος και ως «πλανητάρχης») συνηθίζει με μια εδραιωμένη ισχύ και προσφιλή τακτική να απλώνει τα «δίχτυα» του σε κάθε γωνιά της υφηλίου, ελέγχοντας, παρεμβαίνοντας ακόμα κι επεμβαίνοντας. Κι αν οι πρόσφατες αμερικανικές εκλογές διεξήχθησαν και ολοκληρώθηκαν σε υψηλούς τόνους και «πολεμική» ατμόσφαιρα, κι αν ο Μπάιντεν πανηγυρίζει για τον προεδρικό θώκο ή ο Τράμπ οδύρεται περί νοθείας, είναι φανερό πως την παγκόσμια εξουσία -τον τελευταίο έναν χρόνο- έχει αναλάβει ένας άγνωστος κυβερνήτης, εξ’ ανατολής. Ο αόρατος «σφετεριστής» κορωνοϊός, ο οποίος από τη μακρινή Κίνα κατόρθωσε να πάρει την «μπαγκέτα» της υφηλίου και να επιβάλλει καθολική κυριαρχία.
Ο φέρων «κορώνα» στο περίβλημά του, βασιλικότερος του βασιλέως, Covid-19, πήρε τα ηνία -πραξικοπηματικά- ως άλλος αδυσώπητος μονάρχης που αφαιρεί ζωές, προκαλεί πόνο και δυστυχία, διασπά και τελματώνει τη κοινωνική δομή, συνθλίβει πανίσχυρα συστήματα υγείας κι εν γένει επιφέρει σαρωτικές αλλαγές σε όλους τους τομείς της καθημερινότητας για δισεκατομμύρια ανθρώπους.
Ο μακρυσκελής, μακάβριος κατάλογος των νεκρών πολλαπλασιάζεται με τραγικούς ρυθμούς, αφήνοντας πίσω πόνο, θλίψη, δυστυχία. Άνθρωποι που νοσούν και δοκιμάζονται, οικονομίες που καταρρέουν σε διάστημα ημερών, ανησυχία, απογοήτευση, αγωνία για το άγνωστο μέλλον και ο φόβος για τα χειρότερα να επικρατεί και να κυριεύει.
Τα συστήματα Υγείας ανεπτυγμένων χωρών σείονται συθέμελα και η αντοχή τους ξεπερνά τις πρωτοφανείς ανάγκες. Η αδυναμία κυβερνήσεων που μοιάζουν ανήμπορες να διαχειριστούν την τρομερή «καταιγίδα» αντικατοπτρίζεται στις ανθρώπινες ζωές που χάνονται και η απόγνωση οδηγεί στην άνευ όρων «παράδοση» στον «εχθρό» που συνίσταται σε περιοριστικά μέτρα μερικής ή ολικής καραντίνας.
Την ίδια στιγμή, πανίσχυρες οικονομίες μοιάζουν να καταρρέουν σαν «τραπουλόχαρτα» σε κάθε τρομακτικό «βρυχηθμό» του αδάμαστου ιού. Η ύφεση μπορεί να είναι προσωρινή, ισχυρίζονται διαπρεπείς οικονομολόγοι και γνώστες του διεθνούς γίγνεσθαι, καθώς η κρίση δεν οφείλεται σε εσωτερική δυσλειτουργία, αλλά σε απρόβλεπτους-έκτακτους παράγοντες, όπως αυτούς που εγκαθίδρυσε η πραγματικότητα του ασιατικού ιού. Αν και οι ειδικοί «βλέπουν» ισχυρή έκρηξη ανάπτυξης, μετά το τέλος των lockdown, κανείς δεν μπορεί να αισθάνεται και να δηλώνει σίγουρος και αισιόδοξος για το μέλλον. Ειδικά, τα μικρομεσαία στρώματα, που αποτελούν «ραχοκοκαλιά» των κοινωνιών, ύστερα από σχεδόν εννέα μήνες δοκιμασίας, διακρίνουν την επόμενη ημέρα με «γκρίζα» απόχρωση, καθώς οι υποχρεώσεις τους ρέουν αδιάκοπα, ενώ οι πηγές εσόδων τους έχουν «σφραγιστεί» ή περιοριστεί κατά μεγάλο ποσοστό.
Ο πλανήτης σε απόλυτο συναγερμό, οι κοινωνίες σε απόγνωση, οι άνθρωποι στα όρια τους, σενάριο επιστημονικής ταινίας που μετουσιώνεται σε μια αδιανόητη πραγματικότητα, βγαλμένη από τη σφαίρα της φαντασίας. Καθώς, η φονική επιδρομή και κατάρρευση συνεχίζεται και διευρύνεται, διεθνής συμμαχία για την ανακοπή του τυράννου, αδίστακτου και κερδοσκόπου κορωνοϊού βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.
«Αχτίδα» ελπίδας τα εμβόλια που ανακαλύφτηκαν σε χρόνο που ξεπέρασε και τις πλέον αισιόδοξες εκτιμήσεις. Οι τελευταίες εξελίξεις έχουν προκαλέσει συγκρατημένη αισιοδοξία παγκοσμίως, ως μια αναδυόμενη ελπίδα για έξοδο από το σκοτεινό τούνελ. Από τη διάθεση και -κυρίως- τον μαζικό εμβολιασμό του πληθυσμού, σε ένα ποσοστό τουλάχιστον 60-70% που απαιτείται για την «ανοσία της αγέλης», όμως, θα μεσολαβήσει ένα εκτεταμένο χρονικό διάστημα.
Άραγε, όταν ριχθούν στη «μάχη» τα «όπλα» της ανθρωπότητας, θα αποδειχθούν αποτελεσματικά -και κυρίως θα γίνουν αποδεκτά από τον πληθυσμό(;)- για να επαναφέρουν τον πλανήτη στην πρότερη ομαλότητα και τον Covid στην ανατροπή και την απομόνωση; Η παγκόσμια κοινότητα παρακολουθεί με αγωνία και προσμονή τις εξελίξεις, ευελπιστώντας στο επαρκές αντίδοτο που θα λειτουργήσει ως βάλσαμο και θα λύσει τον γόρδιο δεσμό ο οποίος έχει πάρει μορφή «θηλιάς» για την υφήλιο.
Αρκεί, όμως, ένα βιολογικό παρασκεύασμα για να κλείσει τις συσσωρευμένες «πληγές» και να σβήσει μεμιάς τις συνέπειες του κατεβασμένου «διακόπτη»; Το μεταβατικό στάδιο απαιτεί γενναίες πολιτικές αποφάσεις και μέτρα ισχυρής ενίσχυσης των «ασθενών» κοινωνιών. Η επάνοδος στην ομαλότητα πρέπει να ωθήσει τις κυβερνήσεις σε χάραξη και υιοθέτηση μιας ανθρωποκεντρικής πολιτικής και παρεμβάσεις εξισορρόπησης για την μ.κ. (μετά κορωνοϊό) εποχή.
Αναθεώρηση της οπτικής και της στάσης σε καίριους τομείς καλούνται να ενστερνιστούν και οι κοινότητες, διατηρώντας ορισμένες πρακτικές που ενδυναμώθηκαν στη διάρκεια της πανδημίας. Εκτός από τον θάνατο, το χάος και την παράλυση, η υγειονομική κρίση θα μπορούσε να αφήσει ένα αισιόδοξο αποτύπωμα που θα μεταφράζεται σε αρετές όπως συσπείρωση, αλληλεγγύη, ειλικρίνεια που θα αποτελέσουν θεμέλια για οικοδόμηση αληθινών ανθρώπινων σχέσεων.
Μέσα σε αυτό το νοσηρό και εφιαλτικό περιβάλλον, δεν μπορεί να μένει αμέτοχος ο εσωτερικός μας κόσμος. Τα συναισθήματα καλούνται να διαχειριστούν και να εξισορροπήσουν το σύνολο των «κραδασμών» που βιώνει ο καθένας. Η ψυχική ισορροπία δοκιμάζεται, ταλαντεύεται και αναμετράται σε ακραίες συνθήκες, εντελώς απόμακρες και αλλότριες για τις σύγχρονες κοινωνίες. Το στήριγμα και η «θεραπεία» μοιάζει στην παρούσα φάση να είναι ο ίδιος μας ο εαυτός, που πρέπει να λειτουργήσει ως «βαλβίδα» εξουδετέρωσης των αρνητικών σκέψεων. Η ψυχική σωτηρία χρήζει ύψιστης προσπάθειας και ο «μηχανισμός» πρέπει να εργαστεί με «υπερωρίες» για να αποδώσει τους καρπούς που προσβλέπουμε.
Η ανθρωπότητα δίνει τον υπέρτατο αγώνα στη μεγαλύτερη -ίσως- κρίση που ταλανίζει τον πλανήτη μετά τα γεγονότα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Αν θα εξέλθει με τις λιγότερες δυνατές συνέπειες από τον «πόλεμο» που έχει κηρύξει ο «αόρατος εχθρός» θα πιστοποιηθεί από την «ανθεκτικότητα» και τη συνοχή που θα επιδείξει το κρίσιμο επόμενο διάστημα.
Στην ανάβαση προς τον «γολγοθά» είναι η ευκαιρία για μια λυτρωτική «ανάσταση»…
Χρήστος Πετρούλιας
