Εμείς είμαστε θεατές τώρα πια. Τα παιδάκια λυπάμαι των 4, 5, 6, 7 ετών που ετοιμάζονται για τη μάχη της ζωής. Πώς θα πλαστεί η ψυχούλα τους με τις μηχανές, τα κομπιούτερ, τις μηχανοποιημένες εκφράσεις, τους κορονοϊούς και τους άλλους ιούς, του μυαλού αυτούς, τους Παναγιωτόπουλους με τους πανσεξουαλισμούς, τους διεθνείς διασυρμούς, τις ανωμαλίες και τις διαστροφές και όλα τα κακά που ονομάζουμε προοδευτικά, κανείς δεν ξέρει.
Έκαψαν, λέει -άλλοι ανεγκέφαλοι- βιβλίο του Τριβιζά. Σιγά τον μεγάλο παραμυθά (πού είσαι Αίσωπε;) που έχουμε κάνει θεό και στα σχολικά βιβλία και παντού ο Τριβιζάς. Και: «Χτυπάμε ξύλο, χτυπάμε ομελέτα, χτυπάμε τούτο, εκείνο, το άλλο…», τα θυμάστε αυτά, και τώρα που χτύπησε ο κορονοϊός πισώπλατα χτυπάμε όλοι τα κεφάλια μας. Και για να πιάσουμε πρωτιά -μας χτύπησε και τρέλα- πρέπει πρώτα να χτυπήσουμε οπωσδήποτε εμβόλιο ακόμα και στα παιδιά των τεσσάρων ετών για να χτυπηθεί το κακό στη ρίζα του. «Τὶ πεπόνθαμεν καὶ τὶ ἔτι πεισόμεθα» (= τί έχουμε πάθει και τί θα πάθουμε ακόμη, θα αναφωνούσε ο Αίσωπος).
Κάπως έτσι φαντάζομαι το παραμύθι του Τριβιζά για τα 4χρονα παιδιά με πρόλογο του αριστούχου του Χάρβαρντ, που σαν ενέσκηψε ο κορονοϊός τούτοι έσπευσαν να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία, μιλώντας ως και στα νήπια για να πιάσουν την καλή. Ήτοι όλα τα ακουμπάμε στο βωμό του κέρδους. Και οι άλλοι, φανατισμένοι και φανατικοί και αυτοί, έκαψαν μερικές φυλλάδες του Τριβιζά, για να αρχίσουν οι αθυρόστομες τηλεοράσεις: οι φασίστες, οι πήξιοι, οι δήξιοι, που αυτά που κάνουν θυμίζουν ναζιστική Γερμανία και μόνον εκεί συνέβαιναν. [Σιγά, παιδιά, που συνέβαιναν μόνον εκεί και δεν συμβαίνουν σήμερα. Εδώ μεγάλος σοσιαλιστής ηγέτης και υπουργός Εθν. Αμύνης το 1982 έδωσε εντολή να αποσυρθούν από τις βιβλιοθήκες και να καταστραφούν με ό,τι αποθέματα υπήρχαν πέντε (5) εκδόσεις της Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού, που κάλυπταν με απόλυτη αντικειμενικότητα τα γεγονότα από την ανταρσία της Μ. Ανατολής μέχρι το Γράμμο και το Βίτσι. Και λέω απόλυτη αντικειμενικότητα γιατί είχαν στηριχτεί σε πηγές αναμφισβήτητης εγκυρότητας. (Στρατιωτικά έγγραφα, ημερήσιες αναφορές μονάδων, διαταγές επιχειρήσεων, απολογισμούς, πολεμικά ημερολόγια κλπ κλπ). Και όμως για την επαίσχυντη αυτή πράξη πολιτικής αντίληψης, καιροσκοπισμού, εκδίκησης, φανατισμού και συμπεριφοράς βάναυσης απέναντι στην Ιστορική αλήθεια, όχι μόνο δεν μίλησε ποτέ κανείς, αλλά αντιθέτως οι εμπνευστές με τους εκτελεστές θεωρήθηκαν και θεωρούνται και σήμερα μεγάλοι σοσιαλιστές και δημοκράτες. Ή βιβλιοπωλεία ολόκληρα έκαψαν στο πρόσφατο παρελθόν όχι φασίστες αλλά… δημοκράτες. Και σήμερα πόσες τίμιες και αντικειμενικές φωνές δεν φιμώνονται. Ξεφύγαμε όμως.]
Και τώρα για παιδάκια 4, 5, 6, 7 ετών δεν βρήκαν τίποτ’ άλλο ο παραμυθάς με τον αριστούχο του Χάρβαρντ παρά να πουν για τον κορονοϊό. Να βάλουν τα νήπια στον τρόμο απ’ αυτή την ηλικία. Πού είναι οι άθλοι του Ηρακλή, του Θησέα, ο Ιάσονας, ο Οδυσσέας, η Ωραία Ελένη, και τόσα άλλα από την ατέλειωτη Ελληνική Μυθολογία. Φτιάξτε παραμύθι για τον Άγιο Βασίλη, το άστρο της Βηθλεέμ, τους Μάγους… απ’ την ελληνική παράδοση, που διεγείρουν τη φαντασία των παιδιών, όχι όμως για τον κορονοϊό.
Διότι πόσες πανδημίες, πολύ χειρότερες της σημερινής δεν πέρασε η ανθρωπότητα. (Πανούκλες, ευλογιές, τύφους, φυματιώσεις, γρίππες, ελονοσίες, λέπρες κλπ κλπ). Έγινε ποτέ καμμία πουθενά παραμύθι για μικρά παιδία, όπως κάνουν τώρα ο Τριβιζάς με τον Τσιόδρα; Και αφαντάστως μεγαλύτερη ζημιά από το κάψιμο (κακώς) μερικών φυλλάδων και όλον τον ορυμαγδό που ξεσηκώθηκε κάνει το γεγονός πως δεν αφήνουμε ούτε τα νήπια να ζήσουν τη νηπιακή τους ηλικία στην ανεμελιά. Μεγάλη λέξη η ανεμελιά. Αλλά μιλάμε ακόμη και σ’ αυτά για τον κορονοϊό και τον τρόμο, λες και δεν θα τα χτυπήσουν στη ζωή τους ιοί και θα μείνουν αμόρφωτα. Αλήθεια δεν γνωρίζουν οι μεγάλοι ειδικοί ότι στο νου και την καρδιά του μικρού παιδιού δεν υπάρχει θάνατος και έρχονται να του φυτέψουν το θανατικό και τα βιάζουν να ενηλικιωθούν; Και όλους αυτούς ονομάζω εργολάβους ταφής με την προβιά του παραμυθά χειρότερους απ’ τον Ηρώδη.
Και δεν φθάσαμε τυχαία ως εδώ, ενώ είμαστε ακόμα στην αρχή. Ποιός δεν θυμάται και δεν ακούει και τώρα το σύνθημα γκρεμίστε κάθε αξία και ιδανικό. Όλα επιτρέπονται. Ως και η Φύση που στάθηκε θεότητα μητρική στην πορεία του ανθρώπου ερχόμαστε και την διαγράφουμε. Παντρεύουμε ως και τους ομοφυλόφιλους που υιοθετούν παιδιά. Και αυτό το παιδί δεν θα αναρωτηθεί: εμένα δεν με γέννησε μάννα; Εγώ δεν έχω μάννα; Δεν θα πει ποτέ την ιερή λέξη; Κι αυτά με νόμους της πολιτείας, χωρίς κανείς (ακαδημαϊκός, καθηγητής, ιεράρχης) να βγει να στηλιτεύσει τις ενέργειες ανωμάλων εξουσιαστών, διαστρεβλωτών και διεστραμμένων, όπως έκαναν πατριάρχες για αυτοκράτορες.
Δεν υπάρχουν φύλα, αρσενικό και θηλυκό, ακούμε και από ανώτατους άρχοντες. «Επιστήμονες» διδάσκουν από τηλεοράσεως: «Εμείς λέμε ναι στο πρωκτικό σεξ μεταξύ των συζύγων» (καθηγητής σεξολόγος και πρώην βουλευτής). Οδηγίες δίνουμε στις μαννάδες ώστε όταν ετοιμάζουν την τσάντα των μαθητριών κοριτσιών τους για την 5νθήμερη εκδρομή να μην ξεχάσουν το πρώτο που θα βάλουν μέσα να είναι τα προφυλακτικά. Και το σύνθημα «όλα επιτρέπονται» κυριαρχεί, χωρίς ποτέ κανείς να μιλήσει για εγκράτεια και ηθική. Άπλερα (ασχημάτιστα) κοριτσάκια ανεβάζουν γυμνές φωτογραφίες τους στο διαδίκτυο ή κάνουν ό,τι κάνουν με τους διάφορους Παναγιωτόπουλους με τη θέλησή τους βιντεοσκοπώντας τα κι ανεβάζοντάς τα στο διαδίκτυο και μετά όλοι δήθεν παιδαγωγοί και ψυχολόγοι μεταβάλλονται σε κήνσορες, εισαγγελείς και τιμητές. Ενώ η επίσημη πολιτεία τα επιτρέπει και τα καλλιεργεί. Αλήθεια πού είναι το κράτος να απαγορεύσει την ανάρτηση γυμνών φωτογραφιών ανηλίκων και άλλων κοριτσιών στο διαδίκτυο; Και όλους αυτούς κι άλλους ακόμη ονομάζω εργολάβους ταφής και την υποκρισία στηλιτεύω με τη λύσσα να προβληθούν και να κερδίσουν.
Κλείνω λέγοντας πως το χειρότερο είναι ότι κανείς πια δεν στέκεται ψύχραιμος και νηφάλιος. Να σκεφτεί ότι με την παιδεία που παρέχουμε σήμερα καίμε τις ίδιες τις ψυχές των παιδιών.
Είπα νηφάλιος. Τί τρομερές λέξεις αυτές! Δεν μπορούμε ούτε καν να σταθούμε δίπλα σ’ αυτούς τους ανθρώπους, εννοώ τους αρχαίους. Και έχουν μείνει ελάχιστα, ούτε το 2,5 %, απ’ αυτά που έγραψαν. Και έγραφαν σε κάτι δέρματα, σε πέτρες με γράμματα ισιοκέφαλα χωρίς να χωρίζουν τις λέξεις για να παίρνει πολλά η επιφάνεια. Φανταστείτε να είχαν χαρτί και μελάνι τί θα έκαναν. Πάλι όμως ξεφύγαμε.
Έλεγα για τον νηφάλιον, νήφω είναι το ρήμα, που σημαίνει είμαι νηφάλιος, σώφρων, απέχω από κρασί, ναρκωτικά και άλλα μεθυστικά όπως η εξουσία. Και «νήφων θεός» είναι το νερό. Τί τρομερό! Και ο Πλούταρχος λέει: «Τὸ ἐν τῇ καρδία τοῦ νήφοντος ἐπὶ τῆς γλώττης τοῦ μεθύοντος» ήτοι : Ό,τι είναι στην καρδιά του ήρεμου, του σώφρονος είναι στη γλώσσα του μεθυσμένου, δηλαδή ο μεθυσμένος τα αμολάει όλα και δεν συγκρατείται με τίποτα. Κι εμείς μεθυσμένοι τρέχουμε με χίλια στον κατήφορο δίχως φρένα.
Τί να λέει κανείς για τον νηφάλιο, τον νήφοντα θεόν και τις άλλες λέξεις με πρώτο συνθετικό το νη. Και ο,τιδήποτε ψάξει κανείς γύρω απ’ αυτούς τους ανθρώπους τον εντυπωσιάζει. Αντί λοιπόν να ρίχνουν ποταμούς από τέτοια κείμενα στα σχολεία όλων των βαθμίδων και να διδάσκουν οι διδάσκαλοι, να δίνουν παραδείγματα στα παιδιά, να τα βάζουν να γράψουν και μια μικρή έκθεση 10-15 σειρές να νοιώσει το παιδί τί θα πει νηφάλιος, ν’ ανοίξει η ψυχούλα του και το μυαλό του -διαβάζεις τέτοια κείμενα και λες και μπαίνουν στο αίμα σου, κυκλοφορούν μαζί με το αίμα στην ψυχή- βάζουν τους ανεγκέφαλους να μιλήσουν στα νήπια για τους κορονοϊούς. Και έτσι οδηγούμε την ανθρωπότητα ολοταχώς στο τέλος της, στη μεγάλη φθορά. Και από όλα των αρχαίων μάς έμεινε μόνον η λέξη «δημοκρατία», που την καταπατάμε κάθε στιγμή. Και οι Τριβιζάδες και λοιποί παραμυθάδες από ανθρωπιά, καλοσύνη, παιδική τρυφεράδα και ανεμελιά είναι νυχτωμένοι βαθειά όπως δείχνουν οι πράξεις τους. Βγάζουν βέβαια λεφτά. Αυτό όμως τους γεμίζει; Κι αν τους γεμίζει νομίζουν πως γεμίζει και τα παιδιά; Κρίμα που παραμυθάδες δεν κατάλαβαν τί είναι το παραμύθι. Και, έστω φθάσατε και εκμεταλλευτήκατε τα πάντα γύρω από το κορονοϊό και προπαντός την απειλή, τον τρόμο, την τιμωρία για το κέρδος. Αδηφάγος ο κορονοϊός· σας ανεχτήκαμε ακόμη και σ’ αυτά. Ας αφήνατε όμως έξω τουλάχιστον τα παιδιά. Ούτε αυτό κάνατε. Ήθελα να ήξερα η σκέψη να γράψετε παραμύθι για τον κορονοϊό για τα νήπια, με το που την κάνατε δεν σας έφερε ανατριχίλα;
Νομίζουμε με πρώτους τους πολιτικούς ότι είμαστε άτρωτοι. Δεν περνάει απ’ το μυαλό μας πως μπορεί να μας βρει ένα κακό και να είμαστε ταπεινοί, σώφρονες, νηφάλιοι, πιο προσεκτικοί, πιο ανθρώπινοι. Να έχουμε μερικές σταγόνες φιλοσοφίας και να πάρουμε το τιμόνι αλλιώς. Οι πολιτικοί και οι επιστήμονες να πάψουν να απειλούν, να τρομοκρατούν, να παραμυθιάζουν. Για όνομα του Θεού, προσγειωθείτε λιγάκι, μαλακά, ήρεμα, ταπεινά και προ παντός νηφάλια. Σκουληκάκια είμαστε. Και χαρακτήρες σαν εμάς όταν τα σκεφτόμαστε υποφέρουμε. Αυτά και Καλή Χρονιά.
