Μια μελέτη της πραγματικότητας από την σημερινή Ελλάδα στον ευρύτερο κόσμο
από την Ιωάννα Παπαθεοδώρου
H δημόσια υγειονομική περίθαλψη αποτελεί απαραίτητο και πρωταρχικό στοιχείο μιας δομημένης κοινωνίας και παρατηρούμε πως τώρα επιθυμούν να την καταργήσουν!
Η εκλογική συμπεριφορά έδειξε πως ο λαός της Ελλάδας, δεν διαθέτει συλλογική μνήμη, αλλά ανοσία και λήθη προς τα μεγάλα ζητήματα, εφόσον ξαναοδηγήθηκε στις κάλπες με το ίδιο αποτέλεσμα κι ας είναι τα μέτρα της συγκεκριμένης κυβερνώσας τάξης αντιλαϊκά και επίπονα για τους εργαζομένους, τους χωρικούς, την οικογένεια και την κοινωνία εν γένει. Η διαστρωμάτωση φαίνεται να διαθέτει διαφοροποίηση παρόμοια με το εκπαιδευτικό σύστημα και τον διαχωρισμό των εκάστοτε μαθητών στις σχολικές τάξεις.
Με παρόμοιο τρόπο και με βάση την οικονομία παρατηρείται ακρίβεια, δολοφονίες, χωρίς μέλημα αναδόμησης του κράτους, ευθύνες χρόνων, έγκλημα, ανεργία, γραφειοκρατία με αποτέλεσμα από μη ένδειξη ανοδικής κινητικότητας των νέων γενεών, μη εύρεση επαγγέλματος, μέχρι πείνα, εξαθλίωση, εικόνες αστέγων να συνεχίζονται στους δρόμους και πολλαπλασιασμό τους, μέχρι λουκέτα σε δημόσιες δομές υγείας, μέχρι επιβολή χρηματικού ανταλλάγματος για πρώτες ανάγκες και βοήθειες στα βασικά δικαιώματα της εκπαίδευσης και της περίθαλψης, μέχρι θανάτους σε μέσα μαζικής μεταφοράς...
Η επικοινωνία, με την διάδοση των νέων μέσων έχει μετακινηθεί και μεταφερθεί σε ηλεκτρονικό κυρίως επίπεδο λησμονώντας την ουσιαστική επικοινωνία, λεκτική και μη, σε πρωτοβάθμιο επίπεδο και πρόσωπο με πρόσωπο , με τα φαινόμενα της αποξένωσης και της μοναξιάς να αυξάνονται. Όλη η πολιτική και η ψυχαγωγία να λαμβάνουν χώρα από τηλεοράσεις, ραδιόφωνα αλλά και ηλεκτρονικά μέσα, με αποτέλεσμα η εκλογική συμπεριφορά να προσμετράται από την κουλτούρα του διαδικτύου και η όποια αντίδραση. Τα κοινωνικά κινήματα μεταφέρονται στον υπερχώρο και κυβερνοχώρο εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις. Ωστόσο, η μετάβαση σε κάτι νέο καινοτόμο και καινούργιο οφείλει να είναι μαζική σαν κίνημα προς οποιαδήποτε επιθυμητή μεταβολή καθεστηκυίας κουλτούρας και τάξης καθώς και επιβολών.
Από το γυναικείο ζήτημα και την φεμινιστική άποψη μέχρι τα μέτρα κατά των χωρικών από φυσικές καταστροφές και μη μέλημα πρώτερης φροντίδας των πρωταρχικών χώρων των πόλεων… μέχρι καθημερινής απόδοσης των φόρων αλλά και επαυξημένων τιμών στις πρώτες βασικές ύλες και ανάγκες. Πόλεμος μαίνεται σε αρκετά μέρη του πλανήτη από τον δεύτερο λεγόμενο κόσμο -δηλαδή την πρώην σοβιετική ένωση- μέχρι τη Μέση Ανατολή, κάτι που οδηγεί σε διάδραση τον παγκόσμιο χάρτη σε όλα τα πλάτη και μήκη του πλανήτη. Τα εγκλήματα επιπλέον των λευκών κολάρων στην Αμερική αποτελούν ένα δεύτερο επίπεδο καθημερινού πολέμου μέχρι και των εγκλημάτων με βάση την διαφοροποίηση της φυλής από τα όργανα του κράτους. Βιασμοί με βάση το γυναικείο ζήτημα και τη σεξουαλικότητα παρατηρούνται στους δρόμους και στον εξωτερικό χώρο μέχρι τον εσωτερικό με οικογενειακή βία τα τελευταία περίπου 2 χρόνια.
Η παγκόσμια υγειονομική κρίση του πλανήτη οδήγησε σε εσωτερίκευση και μη διάδοση της επικοινωνίας, εγκλεισμούς και μαθημένη συμπεριφορά κλειστής κουλτούρας προσωποκεντρικής, ατομικής με φόβο εμπιστοσύνης του συνανθρώπου, εγκλεισμό όχι μόνο σε κάποιο ίδρυμα αλλά και στον ίδιο το χώρο μας στο σπίτι, αλλά και έξοδο μόνο για εργασία και προς το χώρο της εργασίας μας.
Ο εθισμός στην ηλεκτρονική κουλτούρα έχει αναπτυχθεί και μας έχει προωθήσει ανά τον κόσμο σε μια αντικοινωνικότητα, ο εθισμός σε ουσίες τα καλύπτει όλα τα παραπάνω, ωστόσο όμως με την ακρίβεια μειώνονται μέχρι και οι πρότεροι συνήθεις εθισμοί, σε προϊόντα από καπνού μέχρι ουσιών νόμιμων όπως αλκόολ μέχρι συρρίκνωσης της βουλιμίας, σε ένα μεταφορικό επίπεδο μη δυνατότητας ύπαρξής των. Ο χώρος των κυβερνήσεων και τα άτομα που τον αποτελούν οδηγούνται με ακρίβεια σε ένα μοντέλο δραματουργικού προτύπου, δηλαδή φαντάζει σαν να αποτελούν μέλη μιας παράστασης και να ακολουθούν πρότυπα θεατρικών μιμήσεων, φράσεων, τρόπων έκφρασης παραστάσεων και θεατρικών έργων. Και ενόσω το επάγγελμα της δραματουργίας δεν έχει σκοπό να κοροϊδέψει αλλά αντιθέτως να αφυπνίσει από τα αρχαία μέχρι τα σύγχρονα χρόνια, εδώ παρατηρείται μια έμφαση στην κωμωδία, τη σάτιρα με απόλυτο κοινό σαν μεταφορά τον ίδιο το λαό και τις προσλήψεις του από τον θίασο της βουλής και των οργάνων του.
Η εθνομεθοδολογία δηλαδή οι τρόποι με τους οποίους υπάρχουμε στις καθημερινές μας συμπεριφορές, διαδράσεις μέχρι προστριβές και το νόημα που δίνουμε στις επαφές μας χάνεται και ξεχνιέται σαν μανιέρα που χάθηκε… Οι επιτελικές πόλεις του κόσμου οδηγούνται σε καταστροφή από τα μέσα και οι επιτελικές πόλεις του νότου, όπως η Αθήνα, παίζουν μειωμένο ρόλο στην αγορά, το επάγγελμα, την οδική κίνηση, την αντίδραση όχι μόνο στα συμφέροντα σε παγκόσμια εμβέλεια αλλά με αντιστρόφως ανάλογη συμπεριφορά δηλαδή προς τον ίδιο τον εαυτό της και τους κατοίκους της με επιθετική διάδραση. Και κάτι τέτοιο οφείλεται σε πρόσωπα και όχι στον χώρο σαν χώρο καθ εαυτόν, αφού ο χώρος η χωρικότητα και τα μπετά, τα δέντρα, η πόλη και τα οικήματα, δεν έχουν πρόσωπο, με πολλές μεταφράσεις... Αλλά ουσιαστικά δε φέρουν ευθύνη, αλλά αντιθέτως οι άνθρωποι, που τα μεταχειρίζονται, τα οδηγούν, καθοδηγούν, χτίζουν, γκρεμίζουν, κυβερνούν εν γένει και διαχειρίζονται....
Έχουμε μπει σε ένα σύστημα γενικευμένης επιτήρησης από την αρχή της πανδημίας του covid 19, που διαιωνίζεται με πολλαπλούς τρόπους παρακολούθησης της ατομικότητας και της ευρύτερης εκτεταμένης οικογένειας μέχρι της ύπαρξης της γειτονιάς και της συμβολοποίησης των κοινοτήτων, με έναν τρόπο πανοπτικής μεθόδου από την απλή κάμερα μέχρι τον ηλεκτρονικό κυβερνοχώρο. Ο καταμερισμός των πόρων, το επάγγελμα, ο καπιταλισμός, η θατσερική μέθοδος, οφείλουν να ιδωθούν εκ νέου και από την αρχή και την βάση τους, με βάση ένα άλλο πρόγραμμα και μοντέλο επικοινωνίας, από διαπροσωπικές σχέσεις, ευρύτερης κοινότητας, γειτονιάς με νέες μανιέρες, τρόπους, εξορθολογισμό και διεκδίκηση δικαιωμάτων με συνάντηση κοινωνικών κινημάτων και μεταβολών στο ευρύτερο πλαίσιο μαζικής ενασχόλησης με το αίσθημα της αλλαγής αλλά και διεκδίκησης, αυτός είναι ένας απλός ορισμός της πρωταρχικής έννοιας της επανάστασης (revolution), δηλαδή μια έννοια της μαζικής αλλαγής και μεταβολής με διεκδίκηση καλύτερων συνθηκών διαβίωσης, που τόσο έχει χάσει το ρόλο της με την επαυξημένη χρήση της αλλά θα πρέπει να ξαναιδωθεί με νέα ματιά, σαν προκλήσεις από την αλλαγή προσώπων μέχρι την αλλαγή της δομής εν γένει μιας χώρας ή ενός πολιτικού συστήματος, σαν τη μορφή του όρου της εξέγερσης... η οποία σημαίνει απλά μεταβολή! Προς μια πιο επιθυμητή κατάσταση για το ιδεατό... για τα συμφέροντα του συλλογικού εν γένει! Από τις αγροτικές κοινότητες μέχρι το εργασιακό εργατικό και υπαλληλικό δυναμικό, μέχρι την κάθε οικογένεια, φορέα, πρόσωπο, κοινότητα, γειτονιά και οικοδόμημα, συγγένεια και ατομικότητα, από την ετεροφυλοφυλία μέχρι την ομοφιλοφυλία σε σεξουαλικό φύλο, επίπεδο και τάσεις, μέχρι την διαφοροποίηση των ηλικιών, από τα νήπια, και πρωταρχικά στάδια ανάπτυξης και όργανα κοινωνικοποίησης, όπως τα σχολεία και την επιτήρηση και εκπαίδευση σε αυτά, μέχρι τους γέροντες και τον γεροντισμό … δηλαδή από το bullying στα προαύλια μέχρι την υποτίμηση των ηλικιών! Δηλαδή την ανασκόπηση και την αλλαγή των συμπεριφορών από το κράτος έως από τον καθένας ξεχωριστά!
