Γράφει ο Αλέξανδρος Κακαβούλης*
Αρκετά, τα μέσα ενημέρωσης του κοινού, εξ αφορμής των όσων η κοινωνία συζητάει και η Πολιτεία μελετάει, εξαγγέλλει και νομοθετεί, σχετικά με το αρχαίο και σπάνιο φαινόμενο της ερωτικής έλξης δύο ατόμων του ίδιου φύλου. Επί πλέον, είναι αρκετά τα όσα λέγονται, σχετικά με το προσφάτως προβαλλόμενο αίτημα των ατόμων αυτών, να έχουν νομιμοποίηση της ένωσης τους και την απόκτηση παιδιών με, κατά παραγγελία, θετές γυναίκες. Δεν φθάνει το «σύμφωνο συμβίωσης», που από καιρό έχει ορίσει η Πολιτεία, προς χάριν όσων το επιθυμούν, και το οποίο έλυσε το αίτημα της συμβίωσης των ομόφυλων ζευγαριών με τον δυνατό και ευπρεπή τρόπο.
Προβάλλεται όμως, ως αίτημα, η απλή συμβίωση να αναβαθμισθεί σε πολιτικό γάμο και η απόκτηση παιδιών με παρένθετες γυναίκες, ως αναφαίρετο δικαίωμα, όμοιο με εκείνο των γονέων, που απέκτησαν και αποκτούν το δικαίωμα αυτό με την τήρηση των καθιερωμένων θείων και ανθρωπίνων νόμων. Είναι ήδη γνωστό, ότι η Εκκλησία, η μόνη αρμόδια να έχει την πνευματική και την έγκυρη γνώμη επί του θέματος, είναι αυστηρώς αντίθετη και για τα δύο, το γάμο των ομοφυλόφιλων ζευγαριών και την απόκτηση παιδιών από άλλες γυναίκες. Αλλά και πολλοί πολιτικοί και η μεγάλη πλειοψηφία του κοινωνικού σώματος εκφράζεται, με μετρήσεις ή μη, με αρνητική γνώμη.
Υπάρχουν άλλα θέματα και προβλήματα, πιο επείγοντα, πιο ουσιαστικά, πιο γενικά, που χρειάζονται την άοκνη και αμέριστη φροντίδα της Πολιτείας και των Θεσμών, κρατικών και ιδιωτικών, αλλά και την άγρυπνη φροντίδα και προσφορά του κοινωνικού συνόλου, όσων έχουν κάτι χρήσιμο, πρακτικό η πνευματικό, έστω και μικρό, να προσφέρουν πρόθυμα στο σύνολο.
Ο άνθρωπος στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος των ανθρώπων
Ο άνθρωπος, ως μοναδική και εξέχουσα ύπαρξη, μεταξύ όλων των επιγείων δημιουργημάτων του Θεού, να βρεθεί στο εξής, στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος και εκείνων ακόμη που δεν το έχουν πράξει μέχρι τώρα. Και να είναι στο κέντρο της έγνοιας τους, από τη σύλληψή του έως τον θάνατο και μετά, ως αθάνατη ύπαρξη στην αιωνιότητα. Ως παιδί, ως έφηβος και ως νέος ή νέα, μέσα στην οικογένειά του ή σε οποιοδήποτε ίδρυμα φιλοξενείται ή σε όποια κατάσταση κι αν βρίσκεται, αν είναι υγιής ψυχικά και σωματικά, να γίνεται ιδιαίτερη μέριμνα και για την προετοιμασία του για τον γάμο, που είναι ο συνηθέστερος τρόπος συμβίωσης ή την αγαμία, για κάποιο ανώτερο και ιερό σκοπό, που είναι και το σπανιότερο.
Ο άνθρωπος είναι αδελφός του καθενός μας, τηρουμένων των αναλογιών, ανεξαρτήτως ηλικίας, υγείας, χρώματος, φυλής, γλώσσας, θρησκείας, πολιτισμού, ικανότητος και κάθε άλλης διαφορετικότητας. Αυτό μας καλεί να είμαστε, κυρίως η χριστιανική πίστη και η εξ’ αυτής πνευματική μας καλλιέργεια. «Ον ημείς καταγγέλομεν (δηλ. τον Χριστόν) νουθετούντες πάντα άνθρωπον και διδάσκοντες πάντα άνθρωπον εν πάση σοφία, ίνα παραστήσωμεν πάντα άνθρωπον τέλειον» (Κολασ. β, 28). (Τον Χριστό δε κηρύττουμε εμείς οι Απόστολοι, συμβουλεύοντες κάθε άνθρωπο και διδάσκοντες κάθε άνθρωπο με κάθε σοφία και σύνεση για να παρουσιάσουμε κάθε άνθρωπο τέλειο, όπως τον κάνει η ένωσή του με τον Ιησού Χριστό).
Και πρώτα ως έμβρυο. Να το προσέξουμε και να το φυλάξουμε ως «κόρην οφθαλμού» στη πολύπλοκη διαδικασία της γένεσης και της ανάπτυξης του. Είναι μια ύπαρξη βιολογική και συγχρόνως θεϊκή, που ο Τριαδικός Θεός, από αγάπη, τη δημιούργησε «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσίν Του». Είναι εικόνα του Θεού από την αρχή της δημιουργίας του, με σκοπό να γίνει όμοιός Του, στο υπόλοιπο της ζωής του, με τον αγώνα του για το σκοπό αυτό, με την κατάλληλη αγωγή και παιδεία και προπάντων με τη χάρη του Θεού, που είναι η των πάντων τελείωση.
Το έμβρυο πρέπει να είναι ασφαλισμένο από κάθε έλλειψη διατροφής, από ασθένεια η κάκωση, σε όλη τη διάρκεια της κύησής του στο οργανισμό της μητέρας του. Κοινή έγνοια της μάνας και του πατέρα. Στις περιπτώσεις που οι γονείς τους είναι απόντες η αδιαφορούν, η δεν έχουν τη δυνατότητα, οικονομική ή άλλη, τότε την ευθύνη την έχουν οι Θεσμοί και οι πλησίον κατάλληλοι άνθρωποι.
Στη συνέχεια, άγρυπνη φροντίδα πρέπει να έχει το κύημα, κατά τη διάρκεια της εξάμηνης, περίπου, κύησης του εμβρύου και της ανάπτυξής όλων των μελών και των λειτουργιών του σώματός και της ψυχής του, σε αρχικό στάδιο, ώστε να μπορεί να ζει αυτοτελώς, με τη φροντίδα των γονιών του μετά τη γέννησή του. Όλες οι φάσεις και οι ηλικίες του, που θα ακολουθήσουν, μέχρι το βαθύ γήρας και το θάνατό, ο άνθρωπος, ως το πιο αγαπημένο δημιούργημα του Θεού, πρέπει να καταστεί για μας, το πιο σεβαστό πρόσωπο στον κόσμο. Ας κοιτάξουμε γύρω μας και σε όλο το πλανήτη, ποια θέση έχει ο κάθε άνθρωπος στον καθένα μας χωριστά;
* Ο Αλέξανδρος Κακαβούλης είναι Ομ. Καθηγητής Πανεπιστημίου
