Γράφει ο Πάνος Κριάς* 

Ι. Αμέσως μετά τη λήξη του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου θα έπρεπε να έχουν κλείσει όλες οι βιομηχανίες θανάτου. Ο Αντόρνο είχε δίκιο. Μετά το ολοκαύτωμα ΔΕΝ μπορεί πια να ξαναγραφτεί ποίηση. Η ανθρωπότητα απέτυχε ως κοινωνικό και πολιτικό ον. Αυτό που υπάρχει γύρω μας είναι η κόλαση. Το έχει πει και ο Σαρτρ αυτό. Καμία κοινωνία πολιτών δεν απαίτησε να κλείσουν οι βιομηχανικές μονάδες που παράγουν πολεμικά όπλα, όπως και όλα τα στρατόπεδα του τρόμου τα οποία εκπαιδεύουν φαντάρους για να εξολοθρεύουν τους συνανθρώπους μας. Πώς θα επέλθει δικαιοσύνη, Ειρήνη και ισότητα στον πολύπαθο πλανήτη; Ας υποστούν τώρα τις συνέπειες. Μετά τις θηριωδίες του Άσσαντ, θα έπρεπε να περιμένουν τα χειρότερα. Όπως και έγινε. Ακολούθησε ο Πούτιν -καραδοκεί ο Έρντογαν- και τώρα έχουμε τους φονταμενταλιστές τρομοκράτες -μουσουλμάνους- ανά την υφήλιο. Η παγκόσμια κοινότητα με τους καιροσκόπους πολιτικούς της (έχετε δει τι περιουσίες διαθέτουν;) δεν έκανε απολύτως τίποτα για να ανακόψει τον όλεθρο και την καταστροφή.

Κανένας δεν κοιμάται ήσυχος τώρα πια. Κανένας δεν νιώθει τη ζωή μέσα του να πάλλεται με αγάπη, χαρά και καλοσύνη. Διότι είναι όλοι ταμπουρωμένοι μέσα στο θλιβερό μικρόκοσμό τους. ΔΕΝ μπορεί να αγαπήσει ο σύγχρονος άνθρωπος γιατί έχει χάσει την ψυχή του. Διότι είναι όλοι εγκλωβισμένοι στα ατομικά μικροσυμφέροντα, στις ανάγκες της αδηφάγας οικογένειας και στο χάος της τεχνητής νοημοσύνης. Ο άνθρωπος που ξέραμε τετέλεσται. Γεννιέται τώρα ένα νέο αμφιλεγόμενο απίστευτης εγωπάθειας και απρόβλεπτης προοπτικής ον.

II. Τρώμε πλαστικά, πίνουμε πλαστικά, εισπνέουμε πλαστικά
Μέσα από τη διατροφική αλυσίδα και τη δηλητηριασμένη με φυτοφάρμακα Γη, τη μολυσμένη θάλασσα και τη ρυπαρή ατμόσφαιρα των τοξικών ανέμων. Το ψάρι που τρώμε εμπεριέχει πλαστικά, το νερό που πίνουμε επίσης εμπεριέχει πλαστικά και τοξικά απόβλητα από τις βιομηχανίες και τα λιπάσματα που ρίχνουν αφειδώς οι αγρότες, καθώς ο αέρας που εισπνέουμε είναι διαποτισμένος κι αυτός από πλαστικά και τοξικά μικροσωματίδια. Θα έπρεπε το κράτος να παρεμβαίνει και να υποχρεώνει τους αγρότες -αφού πρώτα τους επιδοτεί- να καλλιεργούν μόνο βιολογικά προϊόντα.

Τα περισσότερα προϊόντα που αγοράζουμε σήμερα στα σούπερ μάρκετ και τις λαϊκές είναι άνοστα και αμφίβολης ποιότητας. Όλες οι θάλασσες της υφηλίου είναι μολυσμένες απ’ τους ανάλγητους πολίτες. Πετάνε παντού πλαστικά όπου βρουν. Υπάρχουν περισσότερα πλαστικά από ψάρια. Οι χελώνες και τα δελφίνια πνίγονται από τις πλαστικές σακούλες και τα άλλα στέρεα απόβλητα που βρίσκονται διασπώμενα σε όλους τους ωκεανούς δολοφονούν τη θαλάσσια ζωή, τα ψάρια και τα φυτά. Το πλαγκτόν είναι άρρωστο απ’ τα πλαστικά και η άνοδος της θερμοκρασίας προκαλεί λεύκανση στους υφάλους. Αυτός ο πλανήτης δε σώζεται με τίποτα. Υπάρχει παντού γύρω μας βία, θρασύτητα και κυνισμός.

Γράφαμε άρθρα τότε στον τοπικό Τύπο -και στον Λακωνικό- για τα απέραντα βδελυρά σκουπίδια που βρίσκονται πεταμένα στα ποτάμια, ακόμα και στον Θρυλικό Ευρώτα, αλλά δεν ίδρωνε το αυτί ουδενός. Είχαμε επιστήσει τότε την προσοχή στους δημάρχους της Σπάρτης, ότι θα έπρεπε να γίνεται ο διαχωρισμός των σκουπιδιών μέσα στο σπίτι, όπως γίνεται και στον Καναδά, για να μπορέσουμε σταδιακά να σώσουμε τον πλανήτη, αλλά αυτοί αγρόν ηγόραζαν. Ακόμα και τώρα δεν γνωρίζουμε επακριβώς σε τι ποσοστά συντελείται η περιλάλητη ανακύκλωση. Οι αγρότες καίνε τα πλαστικά πάνω στις σωρούς με τα κλαδιά στα χωράφια, διότι δεν τους ενημερώνει κανένας. Ούτε το ραδιόφωνο, ούτε η τηλεόραση. Οι μπλε κάδοι είναι ελάχιστοι στα χωριά και αναγκάζονται οι πολίτες να πετάνε τα πλαστικά και τα αλουμίνια στους πράσινους κάδους. Το διανοείσθε;

Κανένα κόμμα δεν τόλμησε να επιβάλει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις, την αξιοκρατία και τον πολιτισμό στην κοινωνία μας. Είναι αυτονόητο ότι ούτε τώρα θα το κάνουν γιατί και οι ίδιοι είναι μικρόθυμοι και παγιδευμένοι. Για την ρύπανση του Ευρώτα και του ευρύτερου περιβάλλοντος από τις ρυπογόνες βιομηχανικές μονάδες της Λακωνίας θα ενδιαφερθεί ποτέ κανένας; Για την καύση ελαστικών που καίνε κάποιοι επιτήδειοι στα χωριά και τα άλλα επικίνδυνα υλικά που βρίσκονται διάσπαρτα στον Νομό μας ποιος θα ενδιαφερθεί τελικά;

Πότε θα εισαχθεί το μάθημα της προστασίας του περιβάλλοντος στα σχολεία; Θα πρέπει τα super market και οι λαϊκές να μας δίνουν χάρτινες σακούλες και όχι πλαστικές. Όπου βρεθώ κι όπου σταθώ έχω πάντα μαζί μου μια τσάντα για να περιμαζεύω τα πλαστικά και τα αλουμίνια που βρίσκονται πεταμένα στις ακτές, στους δρόμους και τα ποτάμια. Ο πλανήτης κινδυνεύει και θα πρέπει να αντλούμε ρεύμα μόνο από τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Το κάθε σπίτι θα πρέπει να έχει τα δικά του φωτοβολταϊκά. Με τόσο Ήλιο…

III. Ακούω συχνά πυκνά τα φιλοζωικά σωματεία να καταγγέλλουν την κακοποίηση των ζώων. Προστατεύουν υπέρ το δέον τις γάτες και τους σκύλους, τα γαϊδουράκια και τα αλογάκια -τα βάζουν με τους κυνηγούς-, όμως δε μας λένε κουβέντα για τα αγρίως εκτελεσμένα κατσικάκια, αρνάκια, μοσχαράκια και γουρουνάκια τα οποία καταλήγουν ανενδοιάστως στο πιάτο μας κάθε βράδυ. Τα φιλοζωικά σωματεία που προστατεύουν τις γάτες και τους σκύλους θα πρέπει να μας απαντήσουν στο εξής καίριο ερώτημα: οι ίδιοι καταβροχθίζουν κρέας ή είναι χορτοφάγοι; Διότι, εάν δεν είναι, ΔΕΝ έχουν το δικαίωμα να προβαίνουν σε τέτοιες ανεπίτρεπτες διακρίσεις. Δύο μέτρα και δύο σταθμά;

Οι καιροί ου μενετοί. Το μόνο που μπορεί να σώσει την ανθρωπότητα είναι ένα πανίσχυρο οικολογικό κίνημα -ευρωπαϊκής εμβέλειας- το οποίο θα εδράζεται πάνω στον πολιτισμό, στον παγκόσμιο αφοπλισμό, στην απελευθέρωση του έρωτα και την κοινωνική δικαιοσύνη. Πρέπει να σταματήσει τώρα η αθλιότητα του πολέμου και να κλείσουν πάραυτα όλες οι πολεμικές βιομηχανίες θανάτου. Είναι ντροπή αυτή η βαρβαρότητα στον εικοστό πρώτο αιώνα. Υπάρχουν πολιτισμένοι, καλοκάγαθοι και ευσυνείδητοι πολίτες στην περιφέρεια;

*Ο Πάνος Κριάς είναι συνθέτης και ακτιβιστής