Οι Τράπεζες ήταν μια σωστή επινόηση για την οικονομία των ανθρώπων. Η αρχική σκέψη ήταν απλή αλλά τόσο ουσιαστική: Άνθρωποι με, χρήματα αντί να τα έχουν στα μπαούλα, τα έβαζαν σε μια Τράπεζα έχοντας μέσω των τόκων ένα σημαντικό κέρδος. Από την άλλη, υπήρχαν και αυτοί που είχαν καλές επιχειρηματικές ιδέες, αλλά δεν μπορούσαν να τις υλοποιήσουν λόγω ελλείψεως κονδυλίων.

Έρχεται η Τράπεζα και τι τους λέει; Πάρτε χρήματα των καταθετών και μου τα επιστρέφετε με έναν μεγαλύτερο τόκο. Όλα δούλευαν σωστά. Οι καταθέτες ενεργοποιούσαν λιμνασμένα χρήματα, οι Τράπεζες επιβίωναν με ξένο χρήμα, δεν έβαζαν δηλαδή δικά τους κεφάλαια και επιχειρήσεις, μπορούσαν να αναπτυχθούν δανειζόμενες.

Αυτά... κάποτε τουλάχιστον στην Ελλάδα. Δείτε τι ακραίο ζούμε σήμερα:
- Το επιτόκιο που προσφέρουν οι Τράπεζες στους καταθέτες είναι 0,15%, δηλαδή τίποτα.
- Δανείζουν τις επιχειρήσεις και τα φυσικά πρόσωπα με 8,5% έως 17%, δηλαδή κερδοσκοπούν.
- Ένας πολύ μεγάλος αριθμός επιχειρήσεων είναι στη μαύρη λίστα και δεν μπορεί να δανειοδοτηθεί. Έτσι συντρίβεται κάθε ελπίδα τους για ανάπτυξη.
- Χιλιάδες φυσικά πρόσωπα που καταχρεώθηκαν στα μνημονιακά χρόνια (εξαιτίας του πολιτικού συστήματος που κατέστρεψε την χώρα και τους κάλεσε να πληρώσουν αυτοί) δεν μπορούν ούτε να αποταμιεύουν. Τα ποσά π.χ. του μισθού ή της σύνταξής τους, αν τα αφήσουν και τον επόμενο μήνα μέσα, επαναϋπολογίζονται και εφόσον ξεπεράσουν τα 1250 ευρώ, κατάσχονται.

Παράδειγμα: Συνταξιούχος δεν μπορεί να πάρει ένα μικρό δάνειο με εγγύηση την σύνταξή του, γιατί θα του το καταθέσουν στον λογαριασμό τους και τότε... θα κατασχεθεί!
Υπάρχουν κι άλλα δεινά με το ολιγοπώλιο των Τραπεζών στην Ελλάδα. Μέτοχοι είναι πλέον μόνο ξένοι. Βάζουν σε κοινή συνεννόηση - δεν υπάρχει ανταγωνισμός - μπακαλίστικες χρεώσεις για να εισπράττουν εκατομμύρια από συναλλαγές που κάνουμε ηλεκτρονικά μόνοι μας, χωρίς να απασχολούν κανέναν! Ωστόσο, το χειρότερο όλων είναι το εξευτελιστικό επιτόκιο κατάθεσης.