Ας πούμε κάτι άλλο σήμερα.. Δεν λέω ότι θα ξεφύγουμε από τα πολιτικά, τα οικονομικά, τα κοινωνικά θέματα που μας απασχολούν… Τα πάντα στη ζωή μας είναι πολιτική!... Είναι η κορυφή της διανόησης που καθορίζει την πολιτισμική πορεία της ανθρωπότητας που επιστεγάζει το σύνολο των επιστημών!... Ότι και να πεις, δεν μπορείς στην ουσία να ξεφύγεις από την ευρεία έννοια της πολιτικής!...
Και επί τη ευκαιρία, ας κάνουμε τη διάκριση: Άλλο η πολιτική συζήτηση και άλλο η κομματική!... Ο κομματισμός, όπως έχει διαμορφωθεί, υπεισέρχεται στην πολιτική, ως ζιζάνιο στον κήπο της δημοκρατίας!... Ας είναι…
Ένα περιστατικό λοιπόν, κίνησε το ενδιαφέρον μου. Το ενδιαφέρον μου για μεγαλύτερη προσέγγιση και εμβάθυνση, από κοινωνιολογική και φιλοσοφική άποψη, ως φαινόμενο της σύγχρονης, αλλά δεινά δοκιμαζόμενης κοινωνίας…
Δεν θα αναφερθώ σε ένα συγκεκριμένο περιστατικό, από το οποίο έλαβα το ερέθισμα αυτού του άρθρου, αλλά σε αυτό θα προσθέσω και άλλα αναλόγου υφής…
Είδα μια ημέρα την κυρία, να σταθμεύει το πανάκριβο αυτοκίνητό της, με την αναλόγως ακριβή ενδυμασία της, να οδεύει προς την αίθουσα των επιδοτούμενων σεμιναρίων, έχοντας βεβαίως ως στόχο όχι την μάθηση, αλλά την στοιχειώδη αμοιβή!... Οπωσδήποτε, θα έχετε και εσείς δει ανάλογες εικόνες, από την καθαρίστρια της πολυκατοικίας, από την οικιακή βοηθό, την επόπτη του κατάκοιτου γέροντα, και άλλων σχετικών με την πενιχρή αμοιβή επαγγελμάτων… Και θα έχετε διαπιστώσει τις «περίεργα» μεγάλες δαπάνες των σκληρά εργαζομένων κατά τα άλλα, για καλλυντικά, επώνυμα ρούχα και παπούτσια και άλλα είδη, που χωρίς υπόβαθρο, αναβαθμίζουν (έτσι το αντιλαμβάνονται…) το κοινωνικό επίπεδο… Το «φαίνεσθαι» δηλαδή υπερισχύει της ουσίας! Με λίγα λόγια, μπορεί να εργάζεται κάποιος σκληρά και περιστασιακά για 500-600 ευρώ το μήνα, να παραπονιέται ότι δεν βγαίνει για να πληρώσει λογαριασμούς, δάνεια, φόρους, να περιορίζει δαπάνες σίτισης, μόρφωσης, και υγείας ακόμη, αλλά να επιμένει στη διατήρηση ακριβού αυτοκινήτου, στην αντικατάσταση του κινητού με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας, την αγορά των «επώνυμων» ρούχων, την σπατάλη 150 ευρώ μόνον για ένα άρωμα!...
Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει το δικαίωμα στις απολαύσεις της ζωής; Ποιος μπορεί να τις ιεραρχήσει με οικονομικο-κοινωνικά κριτήρια; Ποιος έχει το δικαίωμα παρέμβασης στις αντιλήψεις και τις επιθυμίες των ανθρώπων; Ποιος μπορεί να προκαθορίσει τον οραματισμό των πολιτών για το αύριο; Κανείς ασφαλώς, αν θέλει να λειτουργεί μέσα σε δημοκρατικά και όχι αυταρχικά πλαίσια!...
Όμως, θέλω, εσύ αναγνώστη, να μου πεις, πού τοποθετείς το μέτρο, πού τοποθετείς την ατομική και κοινωνική αυτογνωσία!...
Είναι θέμα πολιτικής, κοινωνικής και οικογενειακής αγωγής θα μου πεις! Και έχεις δίκαιο! Όμως πού διδάσκονται αυτά σήμερα; Σε ποιο σχολείο, σε ποια οικογένεια, σε ποια κοινωνία;
Δυστυχώς σήμερα η κοινωνία μας «διδάσκεται» μόνο από την εικόνα! Την απατηλή και ψευδεπίγραφη εικόνα, που κατασκευάζει και προβάλλει πρότυπα! Και οι πολίτες, όλων των κατηγοριών, πιθηκίζοντας θέλουν να αντιγράψουν!... Είναι τα πρότυπα που επί δεκαετίες κατασκευάζει η «αγορά» με μοναδικό κριτήριο και στόχο την αύξηση του καταναλωτισμού!
Και έχει τόσο πολύ βαθιά εμποτισθεί η συνείδηση των πολιτών, που την πορεία δεν μπορεί να ανακόψει ούτε η ολοσχερής πτώχευση της χώρας!...
Μας έχουν ήδη μεταβάλλει σε «γενίτσαρους» του καπιταλισμού, και εμείς νομίζουμε πως είμαστε προοδευτικοί της αριστεράς!...