- Η συμμετοχή της Βουλής στην επιλογή της ηγεσίας της δικαιοσύνης δεν πρόκειται να μεταβάλει το καθεστώς που ισχύει σήμερα, γιατί η πλειοψηφία της Βουλής ήταν πάντοτε και είναι -δυστυχώς- πειθήνιο όργανο του αρχηγού του κόμματος που είναι στην κυβέρνηση. Οποιαδήποτε σχετική πρότασή της θα είναι στην ουσία απόφαση του εκάστοτε πρωθυπουργού, όπως συμβαίνει μέχρι σήμερα. Η συμμετοχή της αντιπολίτευσης, που τυπικώς θα επιδιωχθεί με την καθιέρωση της απαίτησης για έγκριση της οποιασδήποτε πρότασης με ηυξημένη πλειοψηφία, δεν θα μεταβάλει τα πράγματα, γιατί τελικώς θα επικρατεί η πρόταση της απλής πλειοψηφίας, δηλαδή του πρωθυπουργού. Η ανάμειξη της Βουλής στη σχετική διαδικασία, ενώ δεν θα επιφέρει καμία μεταβολή, θα καταφέρει ένα ακόμη πλήγμα στην ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, γατί οι επισκέψεις στους υπουργικούς προθαλάμους θα επεκταθούν και στους βουλευτικούς προθαλάμους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Αν οι πολιτικοί μας θέλουν να κατοχυρώσουν πραγματικά την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, πρέπει να κάνουν το εξής απλό: να ακολουθήσουν την πρακτική της ανάδειξης της ηγεσίας της κατ’ αρχαιότητα, να σεβαστούν την επετηρίδα, να σταματήσουν τα άλματα, τον παραμερισμό των εισαγγελέων από την ηγεσία της εισαγγελίας και την πρακτική της τοποθέτησης στη θέση του εισαγγελέως του Αρείου Πάγου αντιπροέδρων ή αρεοπαγιτών. Να περιλάβουν, δε, τις σχετικές ρυθμίσεις στην προσεχή συνταγματική αναθεώρηση. Η ρύθμιση αυτή εξασφαλίζει το αδιάβλητο, αποτρέπει την επέμβαση της εκτελεστικής εξουσίας, δηλαδή του κυβερνώντος κόμματος, στη δικαιοσύνη και τη δημιουργία διασυνδέσεων, και εξασφαλίζει την ηρεμία μεταξύ των δικαστών και ιδίως μεταξύ των ανωτάτων, οι οποίοι δεν θα έχουν λόγο ούτε να κινηθούν για να επιτύχουν την εκλογή τους από το κόμμα που είναι στην κυβέρνηση ούτε να φοβούνται ότι θα παραμεριστούν. Υπέρ του συστήματος της ανάδειξης των προϊσταμένων των ανωτάτων δικαστηρίων κατ’ αρχαιότητα είχε εκφραστεί η γνώμη του Συνδέσμου Ανωτάτων και Ανωτέρων Δικαστικών Λειτουργών πριν από είκοσι και πλέον χρόνια στους τότε υπουργούς Δικαιοσύνης κ.κ. Α. Κακλαμάνη και Φ. Κουβέλη.

 - Μία από τις αιτίες των -μεμονωμένων ευτυχώς- κρουσμάτων διαφθοράς και ανεπαρκείας δικαστικών λειτουργών που παρατηρήθηκαν τελευταία είναι, κατά τη γνώμη μου, το αυτοδιοίκητο των μεγάλων δικαστηρίων και εισαγγελιών, γιατί η αιρετή διοίκηση είναι αδύνατον να ελέγξει τους ψηφοφόρους της δικαστικούς λειτουργούς, οι οποίοι την ανέδειξαν. Έτσι ήταν σχεδόν ανύπαρκτος ο έλεγχος της συμπεριφοράς και της απόδοσης των μελών των δικαστηρίων και των εισαγγελιών αυτών, αφού έλειψε ο καθημερινός έλεγχος από τους προϊσταμένους. Είναι συνεπώς ορθή η τελευταία ρύθμιση κατά την οποία ο πρόεδρος της επιτροπής διοικήσεως δεν είναι αιρετός, αλλά πρέπει να συμπληρωθεί με την κατάργηση ολόκληρης της αιρετής διοικήσεως και όχι να επανέλθει το προηγούμενο καθεστώς.

 - Η πρόταση να επιλέγονται με κλήρο οι δικαστικοί λειτουργοί, ανακριτές και εισαγγελείς στους οποίους θα ανατίθεται ο χειρισμός εξαιρετικά σοβαρών υποθέσεων είναι τελείως εσφαλμένη, γιατί ο κλήρος μπορεί να αναδείξει ως χειριστές εκτάκτως σοβαρών υποθέσεων λειτουργούς ανεπαρκείς ή και εμπλεκομένους στην υπόθεση που θα χειριστούν, οι οποίοι δεν θα μπορούν να εξαιρεθούν από την κλήρωση εφόσον δεν θα έχει κινηθεί η πειθαρχική διαδικασία εναντίον τους. Μπορεί να φανταστεί κανείς ποια θα είναι η τύχη της σοβαρής υπόθεσης που θα έχει ανατεθεί σε λειτουργό ο οποίος αργότερα θα απολυθεί για ανεπάρκεια ή ως εμπλεκόμενος σε παράνομες δραστηριότητες.

 - Δεν επιτρέπεται σε όποιον δικαστικό λειτουργό μετέχει σε μια δικαστική ένωση και μάλιστα στη διοίκησή της να διατυπώνει ως θέσεις της ένωσης τις προσωπικές του απόψεις και μάλιστα με προφορικές δηλώσεις στα μέσα ενημέρωσης. Οι δικαστικές ενώσεις είναι σωματεία και, όπως κάθε σωματείο και νομικό πρόσωπο γενικότερα, διοικούνται από πολυμελή διοικητικά συμβούλια. Το διοικητικό συμβούλιο και η γενική συνέλευση της κάθε δικαστικής ένωσης είναι τα μόνα αρμόδια όργανα να εκφράζουν τη βούλησή της. Οι θέσεις που μπορεί να διατυπώσει η κάθε ένωση πρέπει να είναι αποφάσεις του διοικητικού συμβουλίου ή της γενικής συνέλευσης που διατυπώνονται γραπτώς στα πρακτικά. Η διατύπωση από μεμονωμένο άτομο, πχ τον πρόεδρο του διοικητικού συμβουλίου μιας ένωσης, των προσωπικών του απόψεων επί θεμάτων της δικαιοσύνης με δηλώσεις στα μέσα ενημέρωσης δεν επιτρέπεται, γατί δεν είναι απόψεις της ένωσης και γιατί μπορεί να μην μεταδοθούν όπως έγιναν ή και να διαστρεβλωθούν, εκθέτοντας έτσι και αυτόν που δηλώνει και την ένωση.

 - Η απονομή της δικαιοσύνης βραδυπορεί και έχει καταλήξει σε ουσιαστική αρνησιδικία. Για τον περιορισμό ή και την εξάλειψη του φαινομένου, κατά τη γνώμη μου, πρέπει: α) να γίνει μεγάλη αύξηση του αριθμού των δικαστικών λειτουργών και του προσωπικού της γραμματείας, β) να καθιερωθεί διπλή βάρδια στις συνεδριάσεις των ποινικών δικαστηρίων με καταβολή προσθέτου αμοιβής στο προσωπικό της γραμματείας, γ) να καθιερωθεί το αμέσως εκτελεστό των δικαστικών αποφάσεων και να καταργηθεί το μέτρο της αίτησης προσωρινής αναστολής. Είναι γνωστή η φιλοδικία μας, που μας κάνει να διατρέχουμε όλες τις βαθμίδες της δικαιοσύνης, τις περισσότερες φορές χωρίς λόγο, είτε από πείσμα για να ταλαιπωρήσουμε τον αντίδικό μας (ένας φιλόδικος απειλούσε το γείτονά του^ «θα σε πάω μέχρι εκεί που δικάζουν οι καλογέροι», νομίζοντας ότι είναι ράσο μοναχών η τήβεννος των ανωτάτων δικαστών) είτε για να καθυστερήσουμε την εκπλήρωση των υποχρεώσεών μας. Η άμεσος εκτελεστότης χωρίς δικαίωμα αναστολής θα περιορίσει τη φιλοδικία, αλλά θα κάνει και προσεκτικότερους τους δικαστές.

                                                                                                       Ευάγγελος Ανδριανός