
Τελικά το σκαθάρι που καταστρέφει τους φοίνικες, ένα χρόνο μετά την εμφάνιση του στη Μονεμβασιά και στο Γερολιμένα, ήρθε και στην Σπάρτη.
Δεν πρόκειται για μία μικρή αρρώστια. Το σκαθάρι αυτό μπορεί να καταστρέψει όλους τους φοίνικες της περιοχής. Σκεφτήκατε την οδό Κων/νου Παλαιολόγου στη Σπάρτη χωρίς φοίνικες; Ήδη έχουν προσβληθεί δύο φοίνικες στο Μουσείο και τρεις ή τέσσερις μέσα στην πόλη. Ένας από αυτούς στον ακάλυπτο χώρο της πολυκατοικίας μας.
Από το Δήμο Σπάρτης μας είπαν ότι ο Δήμος δεν μπορεί να επέμβει σε ιδιωτικό χώρο. Μας συνέστησαν δε να καλέσουμε το συνεργείο των γεωπόνων κκ Χούπη και Βλαχάκου με δικό μας κόστος φυσικά.
Με πολύ προσπάθεια πείσαμε μερικούς από τους ιδιοκτήτες της πολυκατοικίας μας να πληρώσουμε το συνεργείο για να επέμβει στο φοίνικα. Αρκετοί ήθελαν να κόψουμε το φοίνικα και να τον πετάξουμε.
Παρακολούθησα όλη τη δουλειά που έκανε το συνεργείο (4 άτομα επί 2 ημέρες) και φωτογράφησα και βιντεοσκόπησα ότι έγινε στον φοίνικα.
Η πρώτη φωτογραφία δείχνει τα πρώτα συμπτώματα που παρουσιάζονται στην κορυφή του. Δυστυχώς το σύμπτωμα φαίνεται όταν η προσβολή έχει προχωρήσει αρκετά. Το συνεργείο έχει έρθει, έχει στήσει σκαλωσιά και βάζει επάνω της την διπλή μεγάλη σκάλα, αρχίζοντας να κόβουν από κάτω προς τα πάνω τα κλαδιά του.
Το χοντρό κομμάτι του κλαδιού όταν έχει κάποια τρύπα, κόβεται και χωρίζεται από το υπόλοιπο κλαδί και μετά σκίζεται κατά μήκος για να δουν εάν έχει μέσα σκαθάρια η προνύμφες.
Μέσα από αυτά βγάλαμε τις πρώτες προνύμφες. Προσέξτε πόση ζημιάκάνουν στο εσωτερικό του κλαδιού.
Η διαδικασία του κύκλου της γέννησης του σκαθαριού έχει ως εξής.
Τα σκαθάρια πετώντας βρίσκουν ένα φοίνικα για να κάνουν την αναπαραγωγή τους. Κάθονται επάνω του και με τα δυνατά τους δόντια ανοίγουν τρύπες στο χοντρό μέρος του κλαδιού και στον κορμό του, τρεφόμενα από αυτόν και ετοιμάζοντας τη φωλιά των αυγών τους.
Μέσα στις τρύπες και τις στοές που ανοίγουν με τα δόντια τους πλέκουν ένα κουκούλι με τις ίνες του φοίνικα και εκεί μέσα γεννούν έως 300 αυγά. Ανοίξαμε ένα κουκούλι και βρήκαμε μέσα σε αυτό αυγά λίγο μεγαλύτερα από το κεφάλι καρφίτσας και μικρά σκουληκάκια που μόλις είχαν εκκολαφθεί. Αυτά βγαίνουν από το κουκούλι και τρέφονται από τους χυμούς του φοίνικα.
Όταν μεγαλώσουν και έρθει η ώρα να γίνουν σκαθάρια δημιουργούν γύρω τους ένα κουκούλι από ίνες του φοίνικα και εκεί μέσα μετασχηματίζονται σε σκαθάρι των Φοινίκων. Έως ότου γίνουν όλα αυτά, από την δράση και την ανάγκη για τροφή των εισβολέων, ο φοίνικας έχει αρχίσει να ξεραίνεται. Εάν, υποθετικά, ένα σκαθάρι ήρθε στο φοίνικα, όταν σε λίγους μήνες αυτός ξεραθεί, εκατοντάδες σκαθάρια θα φύγουν από αυτόν αναζητώντας καινούργιους φοίνικες για τροφή και αναπαραγωγή, καταστρέφοντάς τους. Είναι απαραίτητο λοιπόν και αν ακόμα δεν θέλουμε να προσπαθήσουμε νασώσουμε τον φοίνικά μας, να μαζέψουμε όσα σκαθάρια και προνύμφες βγουν όταν τον κόβουμε, και τα κλαδιά και το κορμί του αφού τεμαχιστούν, να ψεκαστούν με κατάλληλο σκεύασμα και να ταφούν.
Ας δούμε τι έκανε το συνεργείο των γεωπόνων που ανέλαβαν τον φοίνικά μας.
Επειδή ο φοίνικας ήταν πολύ ψηλός έστησαν σκαλωσιά και έβαλαν επάνω της την μεγάλη διπλή σκάλα για να φτάνει μέχρι την κορυφή. Έκοψαν σύριζα στον κορμό όλα τα κλαδιά του φοίνικα. Στο κάθε κλαδί έκοβαν το χοντρό του κομμάτι και το έσχιζαν στη μέση ψάχνοντας για σκαθάρια, αυγά, σκουληκάκια ή προνύμφες. Και βρέθηκαν πολλά είτε μέσα σε κουκούλια είτε έξω από αυτά. Συνέχιζαν να κόβουν στον κούτρουλο φοίνικα κομμάτια καθαρίζοντας και φυσώντας με πεπιεσμένο αέρα τα πριονίδια και τις βρομιές που έβρισκαν, έως ότου το σώμα του δένδρου στο επάνω μέρος του που ήταν τα κλαδιά, ήταν πλέον καθαρό από τρύπες και προσβολές.
Από τη στιγμή που αρκετό σώμα του φοίνικα δεν είχε προσβληθεί, το δένδρο μπορεί να σωθεί. Την άνοιξη μπορεί να ξαναπετάξει κλαδιά.
Τέλος αφού καθάρισαν περιμετρικά το κορμί του από τα ξεράδια που είχε επάνω του και έψαξαν για τρύπες και προσβολές προχώρησαν στην τελική φάση.
Τοποθέτησαν στο επάνω μέρος του τρία σίδερα δημιουργώντας χώρο αν πετάξουν την άνοιξη καινούργια κλαδιά, και τον σκέπασαν με ένα πανί σκιάσεως, μέσα από το οποίο περνάει αέρας και φώς, όχι όμως το σκαθάρι, δένοντάς το σφιχτά στον κορμό. Στο τέλος έριξαν επάνω στο πανί, στον κορμό και στο έδαφος, με ένα σύστημα ντους, αρκετό φάρμακο (δηλητήριο), ώστε να εξαλειφθεί ότι είχε μείνει από το σκαθάρι και τους απογόνους του.
Όμως επειδή όλα αυτά έχουν ένα οικονομικό κόστος, δεν νομίζω ότι πολύς κόσμος θα το επωμιστεί. Έτσι οι προσβεβλημένοι φοίνικες θα γίνουν εκκολαπτήρια χιλιάδων σκαθαριών τα οποία λογικά θα καταστρέψουν όλους τους φοίνικες της πόλης. Το ότι έχουν τοποθετηθεί συστήματα ψεκασμού στους φοίνικες της Κων/νου Παλαιολόγου και του μουσείου δεν δίνει οριστική λύση στο πρόβλημα. Οι δύο φοίνικες που προσβλήθηκαν στο Μουσείο είχαν σύστημα ψεκασμού. Η άποψη ότι το σκαθάρι ήρθε και θα φύγει δεν είναι σωστή. Το σκαθάρι θα φύγει όταν δεν θα υπάρχουν άλλοι φοίνικες στην περιοχή, ή οι φοίνικες θα γλιτώσουν όταν θανατωθούν όλα τα σκαθάρια της περιοχής. Λέγεται ακόμα ότι αυτό το σκαθάρι που έχει έλθει λίγα χρόνια στη χώρα μας δεν έχει φυσικούς εχθρούς για να μειώνεται ο πληθυσμός του.
Ο δήμαρχος και οι διοικούντες το Δήμο έχουν ένα σημαντικό δίλημμα. Πρώτον να ζυγίσουν το κόστος της επέμβασης σε όλους τους φοίνικες της πόλης και, δεύτερον, να επωμιστούν το τεράστιο ηθικό πλέον κόστος να υπάρχει στο κοντινό μέλλον μία Σπάρτη και κυρίως μία λεωφόρος Κων/νου Παλαιολόγου χωρίς φοίνικες.
Νομίζω ότι οι διοικούντες το Δήμο θα πρέπει να ξανασκεφτούν εκείνο το “ο δήμος δεν επεμβαίνει σε ιδιωτικό χώρο”. Αν θέλουν μπορούν. Θέμα απόφασης είναι. Ας σκεφθούν τις συνέπειες αν δεν το κάνουν.
Αποφάσισα να δημοσιεύσω αυτό το κείμενο και τις φωτογραφίες, για να πληροφορηθεί ο κόσμος και να ξυπνήσουν συνειδήσεις.
Τέλος θα ήθελα να πω ότι όλα όσα γράφω για το θέμα αυτό αφορούν όλες τις πόλεις της Λακωνίας που έχουν το ίδιο πρόβλημα και οι διοικήσεις των Δήμων την ίδια ευθύνη. Απλά η Σπάρτη και οι φοίνικες έχουν μια διαφορετική σχέση.