Να μην ξεχάσω να ζήσω

Γράφει ο Χαμαίτυπος

Σάββατο, 30 Μάιος 2009 03:00 | E-MAIL ΕΚΤΥΠΩΣΗ

Γράφει ο Χαμαίτυπος

Υπάρχουν ορισμένα πράγματα που όσο κι αν θες να τα παλέψεις δεν παλεύονται. Βγαίνουν από μέσα σου όπως ο αέρας που εκπνέεις. Μπορείς να φιλτράρεις την αναπνοή σου; Δε γίνεται. Γνωρίζοντας λοιπόν εμένα, ξέρω ότι το δημοσίευμα της ερχόμενης εβδομάδας -παρότι θεωρητικά δεν το θέλω- θα είναι προεκλογικό. Γι’ αυτό λέω σήμερα να κινηθούμε έξω από τις ξενέρωτες πολιτικές κουβέντες.
Να μιλήσουμε, επί παραδείγματι, για την ομορφιά της φύσης. Ή για τα επερχόμενα πολιτιστικά δρώμενα του τόπου. Κάτι τελοσπάντων διάφορο από τη βάρβαρη επικαιρότητα που μας μαυρίζει την ψυχή. Να μια συμβουλή για σας. Λάθος, μια προτροπή. Κλείστε τις τηλεοράσεις, ανοίξτε τα ραδιόφωνα κι ακούστε μουσική. Όχι ειδήσεις. Μου-σι-κή. Πάρτε ένα βιβλίο της αρεσκείας σας και διαβάστε το μονορούφι. Και βγάλτε επιτέλους τη μπαταρία από το κινητό. Δοκιμαστικά, για δυο μέρες. Όπως κόβουν το τσιγάρο. Αλήθεια έρχεται κι αυτό. Μάλλον πολλοί αγχώνεστε και μόνο στην ιδέα.

Απέναντι ακριβώς από τα γραφεία του «ΛΤ» υπάρχουν τα απομεινάρια μιας υστερορωμαϊκής έπαυλης. Συχνά-πυκνά, αυτοκίνητα σταματούν έξω από την πόρτα μας και οι επιβάτες τους -ξένοι κατά κανόνα- στέκονται για λίγο και κοιτάζουν τα ευρήματα. Μόλις τώρα συνειδητοποίησα ότι εμείς, οι λόγω θέσεως μόνιμοι παρατηρητές τους, τόσο καιρό τα αντικρύζουμε, αλλά δεν τα βλέπουμε. Το βλέμμα μας γλιστράει αδιάφορα πάνω τους κι ύστερα χάνεται στο κενό καθώς το μυαλό πασχίζει να συντάξει την επόμενη αράδα.
Σας ξενίζει μήπως ο σημερινός Χαμαίτυπος; Ξέρετε γιατί; Έχουμε λησμονήσει την απλότητα στη ζωή μας. Ασχολούμαστε διαρκώς με «τα ωραία και μεγάλα έργα», έχοντας παραγκωνίσει ό,τι μικρό μας προσφέρει ευχαρίστηση. Τι θυμήθηκα τώρα… Καβάφης, Η Σατραπεία:
Τι συμφορά, ενώ είσαι καμωμένος
για τα ωραία και μεγάλα έργα
η άδικη αυτή σου η τύχη πάντα
ενθάρρυνσι κ’ επιτυχία να σε αρνείται^
να σ’ εμποδίζουν ευτελείς συνήθειες,
και μικροπρέπειες, κι αδιαφορίες.
Και τι φρικτή η μέρα που ενδίδεις,
(η μέρα που αφέθηκες κ’ ενδίδεις),
και φεύγεις οδοιπόρος για τα Σούσα,
και πηαίνεις στον μονάρχην Αρταξέρξη
που ευνοϊκά σε βάζει στην αυλή του,
και σε προσφέρει σατραπείες και τέτοια.
Και συ τα δέχεσαι με απελπισία
αυτά τα πράγματα που δεν τα θέλεις.
Άλλα ζητεί η ψυχή σου, γι’ άλλα κλαίει^
τον έπαινο του Δήμου και των Σοφιστών,
τα δύσκολα και τ’ ανεκτίμητα Εύγε^
την Αγορά, το Θέατρο, και τους Στεφάνους.
Αυτά πού θα σ’ τα δώσει ο Αρταξέρξης,
αυτά πού θα τα βρεις στη σατραπεία^
και τι ζωή χωρίς αυτά θα κάμεις.

Μη μου το χαλάσετε τώρα κι αρχίσετε να ψάχνετε υπονοούμενα για πρόσωπα και καταστάσεις. Είναι ποίηση χωρίς καμία περαιτέρω εξήγηση. Κατάφερα να σας βάλω στο σημερινό πνεύμα; Αν όχι, δεν έχει νόημα να συνεχίσετε την ανάγνωση.

Διάβασα με μεγάλη ευχαρίστηση το πρόγραμμα του 22ου Πολιτιστικού Φεστιβάλ του Σαϊνοπουλείου. Βρήκα παραστάσεις εξαιρετικά ενδιαφέρουσες –πράγμα αναμενόμενο άλλωστε. Κάντε τα κουμάντα σας, δηλαδή σωστή διαχείριση του χρόνου και των οικονομικών σας, και το φθινόπωρο θα μπορείτε να καυχιέστε ότι το καλοκαίρι σας δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από την πολιτιστική ζωή της πρωτεύουσας ή και της Ευρώπης ακόμη. Εκ μέρους του δήμου (σ.σ. όλων μας), ένα «δύσκολο και ανεκτίμητο εύγε» στους διοργανωτές!
     
 

ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΟΛΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ
του Ανδρέα Πετρουλάκη
Το κλίκ της ημέρας
του Ανδρέα Πετρουλάκη

Πρόσφατα Νέα

LINARDI
Koutsoviti