Παραπέμπει σε εικόνα αργίας όπου οι κάτοικοι αποχωρούν από την πόλη για μικρές ή μεγάλες αποδράσεις, ενώ σε κάποιους φέρνει αναμνήσεις από μια πόλη περασμένων δεκαετιών, όταν τα κάθε λογής οχήματα ήταν μετρημένα στα δάκτυλα των δύο ή του ενός χεριού. Κι, όμως πρόκειται για την εικόνα που παρουσίαζε το μεσημέρι της Τρίτης (24/3) η Σπάρτη εν μέσω της πανδημίας του κορονοϊού και των πρόσφατων μέτρων για την απαγόρευση της κυκλοφορίας. Λιγοστά οχήματα διασχίζουν τις κεντρικές αρτηρίες (όπως η Κ. Παλαιολόγου και Λυκούργου), ενώ και τα σταθμευμένα τροχοφόρα στις άκρες του οδοστρώματος, αλλά και ανάμεσα στα παρτέρια είναι σχεδόν μηδαμινά. Δρόμοι αδειανοί και πεζοδρόμια κενά, τα οποία γεμίζουν μόνο από όσους πεζοπορούν για τα απολύτως απαραίτητα. Εκ πρώτης όψεως, μοιάζουν ο χρόνος η καθημερινότητα να έκαναν μια σύντομη ανάπαυλα. Μια πόλη απόλυτα συμμορφωμένη στις περιστάσεις των καιρών προς όφελος όλων μας…
Η κοινωνική-οικονομική ζωή μπήκαν προσωρινά στον «πάγο», όμως η ευθύνη και η συναίσθηση της κατάστασης θα «λιώσουν» σύντομα το «ψυχρό» σκηνικό. Η θαλπωρή του σπιτιού έχει τον πρώτο λόγο αυτό το διάστημα και οι όποιες «θυσίες» μας θα ανταμειφθούν προσεχώς. Τίποτα δεν τελείωσε, μάλλον τώρα αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για τη στιγμή που θα ανταμώσουμε ξανά, θα χαιρετηθούμε, θα αγκαλιαστούμε και θα συνομιλήσουμε ξανά. Οι δείκτες των ρολογιών θα «κυλήσουν» εκ νέου και οι δημόσιοι χώροι θα γεμίσουν με ζωή, συναθροίσεις, οι διαπροσωπικές σχέσεις θα «αναζωπυρωθούν» ανανεωμένες όσο ποτέ, ενώ στις γειτονιές θα αντηχήσουν πάλι φωνές, γέλια, θόρυβοι, ακόμα και ενοχλητικά κορναρίσματα. Τότε, θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να επανέλθουμε σε όσα στερούμαστε τώρα, να δημιουργήσουμε ξανά, να κερδίσουμε το χαμένο έδαφος και να ανακτήσουμε την αισιοδοξία μας. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, εφοδιαζόμαστε με υπομονή, παραμένουμε ψύχραιμοι και ετοιμοπόλεμοι για την τελική μάχη, καταστρώνοντας τα σχέδια μας από το σπίτι…
Video: Τ. Κούρος
