Ω Ιερουσαλήμ!
Οι Πασχαλιές στους κήπους της Πολυαγαπημένης Ελλάδος έχουν ανθίσει, και τα άνθη λεμονιάς για τον Eπιτάφιο μοσχοβολάνε.
«Τα πουλιά με τα φτερά τους πετάνε ψηλά, αλλά τα πόδια τους βλέπουν την Γη»
Η άκρα του Θανάτου υπόμνηση προς ταπείνωση. Το είχε πει ο Συνέλληνας Δουξ του Εδιμβούργου Φίλιππος στον αρχιεπίσκοπο της Διοίκησης του York του Ηνωμένου Βασιλείου.
Την συγκίνηση Ελλήνων και Βρεττανών – Βρεττανών και Ελλήνων – και όχι μόνον απάλυνε με το ρωσικό Ορθόδοξο ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ η ψαλμωδία της λήξεως της πένθιμης ακολουθίας στο κάστρο του Windsor.
Η Ελληνική γαλανόλευκη σημαία με τον λευκό Σταυρό, μας υπενθύμιζε ότι είμαστε θνητοί · αλλά ακολουθεί η Ανάσταση. Η Αιωνιότητα.
«Τίς Θεός μέγας ως ο Θεός ημών; Σύ εί ο Θεός, ο ποιών θαυμάσια μόνος».
Το Φως της Αναστάσεως, της Αγάπης ας οδηγεί τα βήματά μας, πρώτα εδώ στην Γή και μετά στα αστέρια.
Καλή Ανάσταση!
Αικατερίνη Γεωργακοπούλου-Witt
