«Το Διοικητικό Συμβούλιο του Γορτυνιακού Συνδέσμου Σπάρτης, σ’ αυτή τη δύσκολη, από κάθε πλευρά, περίοδο της πανδημίας είχε τη θλιβερή υποχρέωση να αποχαιρετήσει δημοσίως εκλεκτούς συμπατριώτες-μέλη του, που έφυγαν από τη ζωή», αναφέρει σε μήνυμά του ο Σύνδεσμος, προσθέτοντας: «Γι’ άλλη μια φορά τώρα, αποχαιρετά καθηκόντως κι εκφράζει τη βαθύτατη λύπη του για την απώλεια των συμπατριωτών μελών του Συνδέσμου Δημητρίου Σαχάμη, καταγόμενου από το Καλλιάνι της Γορτυνίας (εκδήμησε προ 50 περίπου ημερών) και της προσφάτως θανούσης Ελένης Δούκα, που καταγόταν από το Σταυροδρόμι (Αλβάνιτσα).
Προσευχόμαστε στον Πανάγαθο Θεό να αναπαύσει τις ψυχές τους και να παρηγορήσει τις οικογένειές τους και τους οικείους τους».
Στη μνήμη τους και στη μνήμη όλων των θανόντων Γορτυνίων της Σπάρτης, ο Σύνδεσμος αφιερώνει το ποίημα «Τι λοιπόν;» του Γεωργίου Δροσίνη:
Τι λοιπόν, της ζωής μας το σύνορο
θα το δείχνει ένα ορθό κυπαρίσσι;
Κι' από ό,τι είδαμε, ακούσαμε, αγγίσαμε
τάφου γη θα μας έχει χωρίσει;
Ό,τι αγγίζουμε, ακούμε και βλέπουμε
τούτο μόνο ζωή μας το λέμε;
Κι' αυτό τρέμουμε μήπως το χάσουμε
και χαμένο στους τάφους το κλαίμε;
Σ' ό,τι αγγίζουμε, ακούμε και βλέπουμε
της ζωής μας ο κόσμος τελειώνει;
Τίποτ' άλλο; Στερνό μας απόρριμμα
το κορμί που πετιέται και λιώνει;
Κάτι ανέγγιχτο, ανάκουστο, αθώρητο
μήπως κάτω απ' τους τάφους ανθίζει;
Κι' ό,τι μέσα μας κρύβεται αγνώριστο
μήπως πέρα απ' τον τάφο αρχίζει;
Η ψυχή ταξιδεύτρα μεσ' τ' άπειρο
σταλαμίδα νερού μήπως μοιάζει;
που ανεβαίνει στα νέφη απ' τα πέλαγα
κι' απ' τα νέφη στους κάμπους σταλάζει;
Μήπως ό,τι θαρρούμε βασίλεμα
γλυκοχάραμα αυγής είναι πέρα;
Κι' αντί να ‘ρθει μια νύχτα αξημέρωτη
ξημερώνει μια αβράδιαστη μέρα;
Μήπως είναι η αλήθεια στο θάνατο;
Κι' η ζωή μήπως κρύβει την πλάνη;
Ό,τι λέμε πως ζει μήπως πέθανε
κι' είναι αθάνατο ό,τι έχει πεθάνει.
Συλλυπητήριο μήνυμα Γορτυνίων Σπάρτης
για τους θανάτους Σαχάμη και Δούκα
«Το Διοικητικό Συμβούλιο του Γορτυνιακού Συνδέσμου Σπάρτης, σ’ αυτή τη δύσκολη, από κάθε πλευρά, περίοδο της πανδημίας είχε τη θλιβερή υποχρέωση να αποχαιρετήσει δημοσίως εκλεκτούς συμπατριώτες-μέλη του, που έφυγαν από τη ζωή», αναφέρει σε μήνυμά του ο Σύνδεσμος, προσθέτοντας: «Γι’ άλλη μια φορά τώρα, αποχαιρετά καθηκόντως κι εκφράζει τη βαθύτατη λύπη του για την απώλεια των συμπατριωτών μελών του Συνδέσμου Δημητρίου Σαχάμη, καταγόμενου από το Καλλιάνι της Γορτυνίας (εκδήμησε προ 50 περίπου ημερών) και της προσφάτως θανούσης Ελένης Δούκα, που καταγόταν από το Σταυροδρόμι (Αλβάνιτσα).
Προσευχόμαστε στον Πανάγαθο Θεό να αναπαύσει τις ψυχές τους και να παρηγορήσει τις οικογένειές τους και τους οικείους τους».
Στη μνήμη τους και στη μνήμη όλων των θανόντων Γορτυνίων της Σπάρτης, ο Σύνδεσμος αφιερώνει το ποίημα «Τι λοιπόν;» του Γεωργίου Δροσίνη:
Τι λοιπόν, της ζωής μας το σύνορο
θα το δείχνει ένα ορθό κυπαρίσσι;
Κι' από ό,τι είδαμε, ακούσαμε, αγγίσαμε
τάφου γη θα μας έχει χωρίσει;
Ό,τι αγγίζουμε, ακούμε και βλέπουμε
τούτο μόνο ζωή μας το λέμε;
Κι' αυτό τρέμουμε μήπως το χάσουμε
και χαμένο στους τάφους το κλαίμε;
Σ' ό,τι αγγίζουμε, ακούμε και βλέπουμε
της ζωής μας ο κόσμος τελειώνει;
Τίποτ' άλλο; Στερνό μας απόρριμμα
το κορμί που πετιέται και λιώνει;
Κάτι ανέγγιχτο, ανάκουστο, αθώρητο
μήπως κάτω απ' τους τάφους ανθίζει;
Κι' ό,τι μέσα μας κρύβεται αγνώριστο
μήπως πέρα απ' τον τάφο αρχίζει;
Η ψυχή ταξιδεύτρα μεσ' τ' άπειρο
σταλαμίδα νερού μήπως μοιάζει;
που ανεβαίνει στα νέφη απ' τα πέλαγα
κι' απ' τα νέφη στους κάμπους σταλάζει;
Μήπως ό,τι θαρρούμε βασίλεμα
γλυκοχάραμα αυγής είναι πέρα;
Κι' αντί να ‘ρθει μια νύχτα αξημέρωτη
ξημερώνει μια αβράδιαστη μέρα;
Μήπως είναι η αλήθεια στο θάνατο;
Κι' η ζωή μήπως κρύβει την πλάνη;
Ό,τι λέμε πως ζει μήπως πέθανε
κι' είναι αθάνατο ό,τι έχει πεθάνει.
Ενημερωθείτε για όλη την επικαιρότητα της Λακωνίας και όχι μόνο μέσα από τη συνεχή ροή του www.lakonikos.gr. Κάνετε like στη σελίδα και γίνετε μέλος στην ομάδα του lakonikos.gr στο Facebook για να μαθαίνετε τα νέα πρώτοι! Με το κύρος και την αξιοπιστία του «Λακωνικού Τύπου», της μοναδικής ημερήσιας εφημερίδας της Λακωνίας με ιστορία 25 και πλέον ετών
