«Έφυγε» από τη ζωή, πλήρης ημερών, ο Αντώνιος Παν. Θεοφιλάκος. Ένας ξεχωριστός άνθρωπος, ο οποίος γεννήθηκε στην Τρύπη, έζησε στη Σπάρτη και για 35 ολόκληρα χρόνια, υπηρέτησε με ευσυνειδησία ως δημοτικός υπάλληλος του Δήμου Σπαρτιατών, φτάνοντας στον βαθμό του προϊσταμένου.
Παρουσία της οικογένειάς του, φίλων του, πρώην συνεργατών του, τελέσθηκε η νεκρώσιμος ακολουθία την Κυριακή 17 Σεπτεμβρίου στον ΙΝ Αγίου Νίκωνος Σπάρτης, προεξάρχοντος του σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Μονεμβασίας και Σπάρτης κ. Ευσταθίου.
Στον επικήδειο αποχαιρετισμό του, ο υιός τού εκλιπόντος, Πάνος Θεοφιλάκος, βαθιά συγκινημένος ανέφερε:
«Αγαπημένε μου Πατέρα!
Ήρθε η στιγμή που φοβόμουν. Να αποχαιρετούμε τον υπέροχο πατέρα, σύζυγο, άνθρωπο.
Με συμβούλευες, με καθοδηγούσες, με έμαθες να κοιτώ τους ανθρώπους στα μάτια και να προσπαθώ να διαβάσω την ψυχή τους, να βάζω στόχους και να αγωνίζομαι για αυτούς.
Οι μεγαλύτεροι στην ηλικία σε θυμούνται ως ληξίαρχο του Δήμου Σπαρτιατών. Αργότερα ως προϊστάμενο των Διοικητικών υπηρεσιών του Δήμου Σπάρτης.
Βαθύς γνώστης της δημόσιας διοίκησης και των νόμων, έβρισκες τρόπο να βοηθάς όποιον στο ζητούσε. Ένιωθα υπερήφανος όταν συμπολίτες μας, μου μετέφεραν πόσο πολύ τους βοήθησες, πόσο τους εξυπηρέτησες, πόσο σε εκτιμούσαν!
Ένιωθα υπερήφανος, όταν έβλεπα την αγάπη και εκτίμηση που είχαν στο πρόσωπό σου οι δήμαρχοι με τους οποίους συνεργάστηκες όλα αυτά τα χρόνια, ως δημοτικός υπάλληλος.
Ήσουν αυστηρός, αλλά δίκαιος και ενάρετος. Έδειχνες σοβαρός και σκληρός, αλλά ήσουν ευαίσθητος σαν παιδί.
Η γυναίκα σου, που για 52 χρόνια στάθηκε ακλόνητο στήριγμά σου, τα παιδιά σου Παναγιώτης, Μαρία και Κλειώ, τα εγγόνια σου Αντώνης και Μυρτώ, οι φίλοι σου, δε θα σε ξεχάσουμε ποτέ! Το φως και η αγάπη που σκόρπισες με το πέρασμά σου, δε θα σβήσει με το θάνατό σου. Ο Θεός ας αναπαύει την ψυχή σου εν ειρήνη!
Καλό ταξίδι Πατέρα! Καλό παράδεισο Πατέρα!»
Στη συνέχεια, ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Ευστάθιος, μεταξύ άλλων, ανέφερε για τον αείμνηστο Αντώνιο Θεοφιλάκο: «Αφήνει ανεξίτηλα τα ίχνη της διαβάσεώς του, όπως λέμε το αποτύπωμά του να μείνει στον αιώνα. Όμως αυτά τα οποία είπε προηγουμένως ο Παναγιώτης, είναι αυτά που πιστεύει η κοινωνία της Σπάρτης, για τον αείμνηστο αδελφό μας. Προσυπογράφω και εγώ όλα αυτά και άλλα πολλά, που δεν είναι της παρούσης στιγμής για να αναφερθούν.
Όμως υπογραμμίζω, πέραν της καλής υπαλληλικής του προσφοράς, πέρα από το ήθος ως ανθρώπου εντίμου και δικαίου και αυστηρού όπως ηκούσατε· παίζει ρόλο και η οικογένεια που αφήνει κανείς, γιατί αυτή έχει διάρκεια μεγαλύτερη.
Ο ίδιος έκανε ό,τι μπόρεσε, έδωσε τον καλό εαυτό του μαζί με την εκλεκτή σύζυγό του και καμαρώνουν παιδιά και εγγόνια αυτή τη στιγμή.
Εύχομαι και εγώ, ο Πανάγαθος Θεός να τον κατατάξει μετά των εκλεκτών του και να του χαρίσει αντί των επίγειων τα επουράνια, αντί των φθαρτών τα άφθαρτα, αντί των πρόσκαιρων τα αιώνια».
