Μεγάλη μπουκιά φάε (ό,τι τραβάει η όρεξή σου), μεγάλη κουβέντα μην πεις! Διότι όσο κι αν θες - θέλω - θέλουμε να είχε επιλυθεί το πρόβλημα με τα σκουπίδια του Δήμου Σπάρτης, αυτά, τελικά, είναι ακόμα εδώ! Εξακολουθούν να συσσωρεύονται στους κάδους, να καταλαμβάνουν τα πεζοδρόμια, να «διαδηλώνουν» στους δρόμους. Κι όπως φαίνεται, θα συνεχίσουν τις πράξεις τους μέχρι να βρεθεί μόνιμη λύση ή έως ότου δεήσουν οι αρμόδιοι να προστατέψουν τη δημόσια υγεία.

Από την άλλη, μπορεί και να εξαντληθεί η πολυπόθητη υπομονή των κατοίκων και να στείλουν τα σκουπίδια «πακέτο» έξω απ’ την πόρτα εκείνων που θεωρούν υπεύθυνους (κοίτα που θα βγει προφητικός ο Βαγγέλης!).

Πραγματικά, δεν με νοιάζει πια ποιος έχει την ευθύνη. Είναι που η δυσωδία και η μπόχα έχουν τρυπώσει για τα καλά στο ρουθούνι μου και το μυαλό πιέζεται. Ίσως φταίει και ο καλός μας ο καιρός που έφερε υψηλές θερμοκρασίες και το κεφάλι ζεστάθηκε απότομα. Μόνο ένα μού έχει καρφωθεί: Να τελειώσει αυτή η εξαθλίωση! Με τους υπεύθυνους θα ασχοληθούμε άλλη ώρα…

Μέσα στην παραζάλη μου, άκουσα κι αυτό: «Ψεκάστε τα σκουπίδια σας για να μη σας μυρίζουν»! Δεν μπορεί, λέω, το μυαλό μου μού παίζει παιχνίδια. Ή μήπως ήρθε από το στόμα κάποιου σαδιστή που απολαμβάνει τούτη την τιμωρία; Τώρα, μου ήρθε και ναυτία.

Το μόνο σίγουρο είναι πως η κατάστασή μου δεν συγκινεί κανέναν. Και σίγουρα δεν ενδιαφέρει τους αγωνιζόμενους κατοίκους του Δήμου Ευρώτα που αντιστέκονται στην κατασκευή ΧΥΤΥ στα Ξηροκάμπια, για την προστασία της δικής τους υγείας.

Φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Και η δική μου και του σαδιστή…
Χ.Χ.