«Όσοι μελετούν ψύχραιμα τον Ερντογάν διαπιστώνουν ότι πάντα έδινε την εντύπωση πως ήταν έτοιμος να συγκρουστεί, αλλά μέχρι σήμερα δεν έχει πάρει σχεδόν ποτέ πρωτοβουλία για μια μεγάλη σύγκρουση. Είναι προσεκτικός, ατάραχος, υπομονετικός και προτιμά νίκες χωρίς μάχες».

Αυτό δηλώνει με αφορμή σχετικό της βιβλίο η Χάνα Λουσίντα Σμιθ, ανταποκρίτρια των Times στην Άγκυρα. Και είναι αλήθεια. Ο Ερντογάν ποτέ δε συγκρούεται σε πεδίο μάχης. Ακόμα και στη Συρία έστειλε Σύριους μισθοφόρους (αντικαθεστωτικούς) όχι δικούς του στρατιώτες.

Ένα δεύτερο στοιχείο της τακτικής Ερντογάν είναι η απέραντη αναξιοπιστία του. Στην διεθνή σκηνή δεν τον εμπιστεύεται κανείς και όλοι γνωρίζουν πως ακόμα και αν σου δώσει μια υπόσχεση το πρωί, δεν θα ισχύει το βράδυ. Μόνο ο Τραμπ συνεργάζεται μαζί του προφανώς γιατί μεταξύ τους υπάρχουν ιδιωτικά συμφέροντα (οι γαμπροί τους...).

Το τρίτο και σοβαρότερο στοιχείο είναι ότι σύντομα ο Ερντογάν δεν θα είναι χωρίς αντιπάλους μέσα στην Τουρκία όπου λόγω της καταφυγής του στον εθνικισμό έχει κερδίσει ποσοστά στις δημοσκοπήσεις. Η απομόνωση της χώρας, η πολλαπλή βία με χιλιάδες παράνομες και αναίτιες φυλακίσεις και η κατάλυση της Δημοκρατίας γυρίζουν εναντίον του.

Ο Νταβούτογλου που ήταν συνεχώς στο πλευρό του Ερντογάν ως σύμβουλος, υπουργός Εξωτερικών, πρωθυπουργός αλλά και ως πρόεδρος του κόμματος, έφτιαξε δικό του κόμμα, όπως και ο πρώην υπουργός Αλί Μπαμπατζάν, που έχει και τη στήριξη του πρώην προέδρου Γκιουλ.

Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Γιασάρ Γιακίς εκτιμά ότι αυτά τα δυο νέα κόμματα θα προκαλέσουν καίριο πλήγμα στον Ερντογάν.