Θέλω να γράψω με παράπονο πικρό για τους σημερινούς νέους, που δεν ενδιαφέρονται καθόλου για την ιστορία της χώρας μας. Αγανακτώ όταν βλέπω νέα παιδιά, σαν τα ρωτούν: «Τι έγινε το 1821;», να κουνούν το κεφάλι τους ή ν’ απαντούν τελείως τρελά πράγματα.
Τι κρίμα! Δεν διδάσκονται άραγε ιστορία στα σχολεία τους; Κι αν διδάσκονται, πώς περνούν το μάθημα αυτό; Αλλά δεν χρειάζεται να σταθώ σ’ αυτό, είναι το λιγότερο, θέλω να σταθώ στο ότι δεν τους νοιάζει η ιστορία, αυτό είναι το ζητούμενο.
Δεν γνωρίζουν πως είμαστε ελεύθεροι εξ αιτίας της; Φωτισμένοι δάσκαλοι, όπως ο Κοραής, ξύπνησαν την εθνική συνείδηση του υπόδουλου Έλληνα, του γνώρισαν τους προγόνους του, έτσι ώστε ο λαός μας ξεσηκώθηκε να διώξει τους Τούρκους.
Έμαθαν ότι σ’ αυτά τα χώματα που πατούν αυτοί τώρα, περπάτησαν ο Λεωνίδας, ο Μιλτιάδης κι ο Θεμιστοκλής, που δεν τους ένοιαξε καθόλου πόσο λίγοι ήταν αριθμητικά απέναντι στους εχθρούς τους, αλλά τους πολέμησαν με σθένος. Ότι σ’ αυτό τον τόπο έζησαν τόσοι σοφοί κι άφησαν αθάνατα συγγράμματα, που σκύβουν και τα προσκυνούν όλοι οι λαοί.
Αν σηκωνόταν ο Κολοκοτρώνης τούτη τη στιγμή, τι θα έβρισκε να πει στους νέους άραγε; Το πρόβλημα ξεκινά από το σπίτι του καθενός. Αν το παιδί δεν πάρει τη σωστή παιδεία από τους γονείς του, δεν πρόκειται να γίνει καλός άνθρωπος, που για μένα είναι το ζητούμενο.
Οι διδάσκοντες από την άλλη, ξέχασαν ότι επιτελούν λειτούργημα, στάθηκαν μόνο στους μισθούς πείνας που παίρνουν και συμπεριφέρονται όπως όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι. Το μεγαλύτερο μέρος όμως πέφτει στους κυβερνώντες, που ξοδεύουν ελάχιστα χρήματα για την παιδεία, ενώ έπρεπε να δαπανούν τα πιο πολλά.
Το Υπουργείο Παιδείας φέρεται στα παιδιά χωρίς τη δέουσα προσοχή, δεν δείχνει να αφουγκράζεται τα προβλήματά τους κι έτσι τα αφήνει να νιώθουν ξεκάρφωτα. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά τα κακομαθαίνει κιόλας. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός έχει διαπράξει ένα σοβαρό παράπτωμα δυο φορές μάλιστα, που δεν συνάδει με την ντομπροσύνη και την περηφάνια του Έλληνα, με την απόφασή του να χρηματίσει τους νέους μ’ ένα αστείο ποσό.
Τους πρόσφερε εκατόν πενήντα ευρώ για να εμβολιαστούν κι άλλα τόσα για να ψηφίσουν. Μα εδώ φαίνεται η αξία της παιδείας. Ποτέ στο παιδί δεν χαρίζουν χρήματα, αλλά το μαθαίνουν να σκέπτεται και ν’ αποφασίζει μόνο του τι οφείλει να πράξει σαν χρηστός πολίτης. Αυτό λέγεται προσπάθεια εξαγοράς συνειδήσεων και θ’ ακολουθεί τον πρωθυπουργό εσαεί.
Με τον ίδιο τρόπο προσπάθησε ο φοβερός και τρομερός Αλή Πασάς της Ηπείρου να δωροδοκήσει τους ηρωικούς Σουλιώτες. Θαυμάστε την απάντηση που έδωσε ο οπλαρχηγός Τζήμας Ζέρβας, στον οποίο ο Αλής πρόσφερε οχτακόσια πουγκιά παρακαλώ και μεγάλη θέση στα Γιάννενα, όπως την αλίευσα από την Ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης του Μέντελσον Μπάρτολντι:
«Βεζύρη Αλή Πασά.
Σ’ ευχαριστώ πολύ για την αγάπη που έχεις για τ’ εμένα, μόν’ τα πουγκιά να μη μου τα στείλεις, γιατί δεν ξέρω να τα μετρήσω και δεν ξέρω τι να τα κάνω. Μον’ κι αν ήξερα, πάλι δεν θα ήμουν ευχαριστημένος να σου δώσω ούτε ένα λιθάρι από τους βράχους της πατρίδος μου και όχι να φύγω από το Σούλι δια τα πουγκιά σου, καθώς οπού φαντάζεσαι. Τιμές και δόξες οπού μου υπόσχεσαι να μου δίνεις δεν μου χρειάζονται, γιατί σ’ εμένα πλούτος, δόξες και τιμές είναι τ’ άρματά μου, οπού μ’ εκείνα φυλάω την πατρίδα μου, την ελευθερία μου και τα παιδιά μου και τιμώ και τ’ όνομα του Σουλιώτου και αποθανατίζω και το δικό μου.Τζήμας Ζέρβας».
Τούτη η περήφανη απάντηση έπρεπε να διδάσκεται σ’ όλα τα σχολεία της χώρας, αν το υπουργείο ήθελε να φτιάξει σκεπτόμενους Έλληνες κι όχι υπάκουα αρνάκια που τρέχουν πίσω από εκατόν πενήντα ευρώ.
