Η απόφαση του Προέδρου Μπάιντεν να επιτρέψει στους Ουκρανούς να χρησιμοποιήσουν τα οπλικά συστήματα που τους χορηγούν οι ΗΠΑ, για να πλήξουν στόχους εντός της ρωσικής επικράτειας, η οποία ακολουθήθηκε από ανάλογες αποφάσεις των νατοϊκών συμμάχων, έφερε σύγκρυο σε κάθε νουνεχή πολίτη αυτού του κόσμου, αφού συνοδεύτηκαν από την αυστηρή απάντηση της ρωσικής ηγεσίας ότι σε τέτοια περίπτωση η ρωσική ομοσπονδία θα αναγκαστεί να πλήξει στόχους σε ευρωπαϊκές χώρες, χωρίς να αποκλείεται η χρήση συμβατικών πυρηνικών όπλων.
Αποτελεί πανθομολογούμενο γεγονός ότι ο κόσμος μας κυβερνιέται από ουτιδανούς πολιτικούς και απουσιάζουν οι μεγάλες προσωπικότητες που άφησαν τη σφραγίδα τους σε παλαιότερες περιόδους. Τώρα με τις αποφάσεις αυτές αποδεικνύεται στην πράξη πως έχουμε να κάνουμε με άφρονες «ηγέτες» οι οποίοι δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά και με ειρηνικό τρόπο τα οξυμένα προβλήματα της ανθρωπότητας και την οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στον πόλεμο και την καταστροφή.
Έχουμε ξαναγράψει σε προηγούμενη ανάλυσή μας πως αυτός ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν έπρεπε καν να είχε αρχίσει. Όταν η Δύση, όμως, «ήρξατο χειρών αδίκων», χρησιμοποιώντας τους Ουκρανούς ως μέσο για να χτυπήσουν τη Ρωσία στο μαλακό της υπογάστριο και να την περικυκλώσουν νατοϊκές ή φιλονατοϊκες δυνάμεις, ήταν επόμενο οι Ρώσοι να αντιδράσουν δυναμικά. Όπως κι έκαναν, εισβάλλοντας στα ουκρανικά εδάφη. Πόσο δε μάλλον που το ουκρανικό καθεστώς Ζελένσκι είχε όλα τα χαρακτηριστικά του αντιδημοκρατικού, αυταρχικού, εθνικιστικού στο έπακρο τρόπου άσκησης της εξουσίας, πλήττοντας κατά παράβαση όλων των διεθνών συνθηκών τα δικαιώματα των εθνικών μειονοτήτων και δη των ρωσόφωνων πληθυσμών.
Πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος μας αν οι δυτικές χώρες, ιδίως οι ευρωπαϊκές, είχαν συμμεριστεί ουσιαστικά το όραμα του μεγάλου ηγέτη Μιχαήλ Γκορμπατσώφ και είχαν προωθήσει την ένταξη της μετακομμουνιστικής Ρωσίας στην Ενωμένη Ευρώπη; Δυστυχώς, πέρα από τις φιλοφρονήσεις για ευνόητους ιδιοτελείς πολιτικούς σκοπούς, η τεράστια προσπάθεια του Γκορμπατσώφ για εκδημοκρατισμό, διαφάνεια, αποπυρηνικοποίηση και ένταξη της Ρωσίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση – τότε ΕΟΚ – όχι μόνο δεν βοηθήθηκε, αλλά υπονομεύτηκε με τις γνωστές δυσμενείς συνέπειες, που οδήγησαν σε ένα νέο ιδιόμορφο «ψυχρό πόλεμο», επαναφέροντας και τη ρητορική του πυρηνικού πολέμου.
Οι άφρονες δυτικοί ηγέτες αντί να φροντίσουν για την κατάπαυση του πολέμου και την επίλυση των διαφορών Ρώσων και Ουκρανών με ειρηνικούς διπλωματικούς τρόπους, «ρίχνουν λάδι στη φωτιά» εξοπλίζοντας τους Ουκρανούς κι αντιμετωπίζοντας τους Ρώσους ως εν δυνάμει εχθρούς του δυτικού κόσμου.
Είναι πολιτικά και στρατιωτικά αφελές να νομίζει κάποιος ότι με αυτή την τακτική θα ηττηθεί η Ρωσία και θα αναγκαστεί να υποχωρήσει. Φοβάμαι ότι με τις άφρονες ενέργειές τους, οι δυτικοί «ηγέτες» διαμορφώνουν συνθήκες ενός καθολικού 3ου Παγκοσμίου Πολέμου, που θα οδηγήσει σε ανυπολόγιστες καταστροφές, εκατόμβες θυμάτων και πιθανόν να βάλει τέλος στην ανθρωπότητα, μέσω της χρήσης πυρηνικών όπλων.
Ζούμε κυριολεκτικά σε στιγμές Αποκάλυψης κι αν παραμείνουμε αδιάφοροι και παθητικοί θεατές όσων συμβαίνουν, περιορίζοντας το δυναμισμό μας στα ποδοσφαιρικά πανηγύρια, τότε θα επιτρέψουμε στις δυνάμεις του κακού να επικρατήσουν και να σβήσουν τη ζωή πάνω στη γη, που θα γίνει ένας νεκρός κι έρημος πλανήτης. Ας συνέλθουμε τώρα προτού να είναι αργά!