Κάθε Τετάρτη και Σάββατο, όταν η μέρα σιγοσβήνει και οι πάγκοι της Λαϊκής Αγοράς Σπάρτης αρχίζουν να αδειάζουν, κάτι βαθιά ανθρώπινο ξεκινά. Μια σιωπηλή τελετουργία γεμάτη προσφορά, απλότητα και αγάπη. Δεν έχει φώτα, δεν έχει μικρόφωνα, ούτε φανταχτερές δηλώσεις. Έχει μόνο καρδιές που χτυπούν στο ρυθμό της αλληλεγγύης.
Οι παραγωγοί της τοπικής λαϊκής αγοράς, αυτοί οι αφανείς ήρωες της καθημερινότητας, μαζεύουν ό,τι περισσεύει. Όχι ως υπολείμματα, μα ως πολύτιμα δώρα. Τομάτες, μαρούλια, πορτοκάλια, πατάτες -καρποί γης και κόπου, που αντί να χαθούν, βρίσκουν τον δρόμο τους προς εκείνους που τους έχουν ανάγκη.
Κι έπειτα, εμφανίζονται κι άλλοι άνθρωποι. Ανώνυμοι, ταπεινοί, αόρατοι σχεδόν. Συλλέγουν τα τρόφιμα, χωρίς να επιζητούν τίποτα. Ούτε ευχαριστώ, ούτε χειροκρότημα. Με σεβασμό και αγάπη, τα συγκεντρώνουν και περιμένουν.
Τότε καταφθάνει το μικρό λεωφορειάκι του Ασύλου Ανιάτων. Ήσυχα, φορτώνει την καλοσύνη του κόσμου και φεύγει για να γεμίσει πιάτα, ψυχές και στιγμές αξιοπρέπειας. Δεν είναι μόνο τα τρόφιμα που μεταφέρει. Είναι ένα μήνυμα: ότι σε αυτό τον μικρό τόπο, η ανθρωπιά ζει και ανασαίνει.
Δεν πρόκειται για ελεημοσύνη. Είναι πράξη πίστης στον άνθρωπο. Πράξη αγνής προσφοράς από εκείνους που δεν ποζάρουν σε φωτογραφίες, δεν μετρούν τα likes, δεν περιμένουν αναγνώριση. Το κάνουν γιατί έτσι νιώθουν. Γιατί μέσα τους έχουν ένα φως που αρνείται να σβήσει.
Κι εμείς, τι κάνουμε; Μπορούμε να στηρίξουμε. Να ψωνίσουμε από τη λαϊκή αγορά, να πούμε έναν καλό λόγο, να δείξουμε ευγνωμοσύνη. Είναι το ελάχιστο. Μια μικρή πράξη επιβράβευσης σε αυτούς που προσφέρουν χωρίς να ζητούν τίποτα.
«Όταν υπάρχει ανθρωπιά και καλοί άνθρωποι όμορφα πράγματα συμβαίνουν. Εμείς ας βοηθήσουμε και ας στηρίξουμε τους παραγωγούς μας και την λαϊκή αγορά σαν ελάχιστο “ευχαριστώ” και επιβράβευση. Σεβασμός και άπειρες ευχαριστίες για το θεάρεστο αυτό έργο που προσφέρουν στην μικρή τοπική μας κοινωνία.», αναφέρει συμπολίτης μας ο οποίος μεταφέρει λίγες σχετικές φωτογραφίες.
Ας κρατήσουμε αυτή την εικόνα στις καρδιές μας: ένα φορτηγάκι γεμάτο λαχανικά και αγάπη, ανθρώπους σιωπηλούς που γίνονται κρίκοι μιας αλυσίδας καλοσύνης.
