Όποιο και να ήταν το αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος, όποιο και να ήταν το αποτέλεσμα μιας “έντιμης και ειλικρινούς” διαπραγμάτευσης, ότι και αν αποφασιστεί τελικά για το μέλλον της Ελλάδας, ένα είναι σίγουρο: Μετά τα πυκνά γεγονότα των τελευταίων ημερών, τις αντιδράσεις φορέων ιδεών, ιδεολογιών και συμφερόντων, κανείς πια δεν μπορεί να απολέσει την ευθύνη της επιλογής με την πρόφαση της άγνοιας.
Ο Τσίπρας, με το πραξικοπηματικό για την κανονικότητα της Ευρώπης “σάλτο μορτάλε”, τράβηξε βίαια τις κουρτίνες και αποκάλυψε μια κεκαλυμμένη από ενοχές, φόβο και γκλαμουράτα ευρωπαϊκά φρουφρού, ευρωπαϊκή-μιντιακή πραγματικότητα.
Αποδείχθηκε λοιπόν, πως στο λίκνο του πολιτισμού -όπως υπερήφανα διατείνονται στις παρελάσεις οι λάτρεις των αρχαίων ημών- η δημοκρατία είναι ανίκανη σε καιρούς χαλεπούς να σηκώσει το βάρος της ύπαρξης της. Είναι άκρως επικίνδυνη για τον εαυτό της, αν το αποτέλεσμα κρίνεται βλαπτικό από τους ειδήμονες. Οποιαδήποτε διαδικασία στο πλαίσιό της, μπορεί να είναι διχαστική, πραξικοπηματική, ανόητη, εθνικά επικίνδυνη, αν θέτει σε αμφισβήτηση και προειδοποιεί για αλλαγές... ασύμφορες. Αλήθεια, από πότε το συμφέρον μιας χώρας δεν συνάδει με τις δημοκρατικές διαδικασίες; Από πότε η έκφραση ενός λαού, υπό οποιεσδήποτε περιστάσεις, μπορεί να απειλεί τη χώρα;
Ποτέ άλλοτε το κοινό κτήμα της Ευρώπης δεν χρησιμοποιήθηκε τόσο -απροκάλυπτα- μεροληπτικά. Ποτέ άλλοτε τα ΜΜΕ δεν συνέδραμαν τόσο πολύ στη ηθική νομιμοποίηση του παραγκωνισμού της λαϊκής έκφρασης.
Παραμερίζουν λοιπόν δεοντολογία και συναφή, καθώς δεν υπάρχει χρόνος για προσχήματα. Αυτή είναι η μητέρα των μαχών. Ο αγώνας για επιβίωση. Η ακέραιη διατήρηση ενός συστήματος που τροφοδοτεί και ανακυκλώνει το μιντιακό κατεστημένο και ό,τι υπάρχει πίσω και πάνω από αυτό. Σοκάρονται οι έγκριτοι δημοσιογράφοι βλέποντας παππούδες και γιαγιάδες να στέκονται στα ΑΤΜ, αισθάνονται ντροπή για τις ατελείωτες ουρές και φόβο για το μέλλον της Ελλάδας. Η αντιπολίτευση, αναδυόμενη από την κολυμπήθρα του Σιλωάμ, βρίσκεται στα κάγκελα, παρακολουθώντας το CNN να μετρά αντίστροφα για τη μη πληρωμή της δόσης. “Εθνική ξεφτίλα”, λένε τα αφιερώματα των ξένων ανταποκριτών για την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα.
Οι ορδές ωστόσο των φτωχοποιημένων Ελλήνων που περιμένουν στα συσσίτια, τα μισολιπόθυμα από την πείνα παιδιά στα σχολεία, οι 1,5 εκατ. άνεργοι και το ρεκόρ αυτοκτονιών, οι χιλιάδες επιχειρήσεις που έκλεισαν και κυρίως η παντελής έλλειψη ελέγχου στην εσωτερική πολιτική δεν είναι εθνική ξεφτίλα! Για τα ΜΜΕ είναι απλά μια λαϊκίστικη, αριστερή, απλοποιημένη, διογκωμένη πτυχή της πραγματικότητας. Θυσίες απαραίτητες εν πάση περιπτώσει για να ξεπλύνει ο ανεύθυνος, τεμπέλης και κρατικοδίαιτος Έλληνας την ενοχή του παρελθόντος και να προχωρήσει στο δρόμο της ανάπτυξης. Ασχέτως αν η ανάπτυξη δεν θα τον περιλαμβάνει.
Ο Τσίπρας κατάφερε ως τρελός της Ευρώπης να τραβήξει την κουρτίνα. Εμφανές είναι πια, πως η Ευρώπη των εθνών, των ίσων ευκαιριών, η Ευρώπη της δημοκρατίας, των τεχνών και του πολιτισμού, μπορεί αν θέλει να σε γονατίσει και τελικά να σε συνθλίψει, ελέω αγορών. Και καλά κάνει αφού μπορεί. Και καλώς, αν πλειοψηφικά αποφασίσουμε να παραμείνουμε στο club των ισχυρών με εμάς τελείως ανίσχυρους. Οφείλουμε όμως στο εξής να βλέπουμε πίσω από τα λαμπερά κουστούμια των Βρυξελλών, να αποβάλλουμε τη ρομαντική ευρωπαϊκή ιδέα και να είμαστε προετοιμασμένοι για τις συνέπειες οποιασδήποτε δημοκρατικής απειθαρχίας στο μέλλον. Κ.Κ
