Το προσφυγικό πρόβλημα, στο οποίο έχουμε αναφερθεί κατά καιρούς, είναι αναμφίβολα πολύ μεγάλο και σοβαρό και απαιτεί συνεπή και υπεύθυνη αντιμετώπιση, αλλά και λεπτούς χειρισμούς, τόσο από την πλευρά της Κυβέρνησης, όσο κι από την πλευρά της Αντιπολίτευσης. Εύλογη ήταν, λοιπόν, η αισιοδοξία που προέκυψε από το αποτέλεσμα της τελευταίας σύσκεψης των πολιτικών αρχηγών, υπό τον κύριο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, όπου φάνηκε πως οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου μπορούν να βρουν μία κατ’ ελάχιστον κοινή γραμμή πλεύσης σε κάποιο από τα μείζονα ζητήματα του τόπου μας.Η αισιοδοξία αυτή, δυστυχώς, με την πάροδο ολίγου χρόνου εξανεμίστηκε και τα αντιπολιτευόμενα κόμματα επανήλθαν στην γνωστή στενόθωρη και μικροκομματική τακτική της πρόκλησης φθοράς στην Κυβέρνηση, αδιαφορώντας για το τίμημα που μπορεί να πληρώσει η χώρα και ο λαός μας.
Η αλήθεια είναι πως ποτέ έως τώρα μια εκλεγμένη Κυβέρνηση δεν είχε αντιμετωπίσει μια τόσο σφοδρή, πολύπλευρη, συστηματική και μεθοδευμένη επίθεση, όπως αυτή που αντιμετωπίζει από την ημέρα της ανάληψης της εξουσίας η Κυβέρνηση Τσίπρα! Πολιτικά κόμματα, έντυπα και ραδιοτηλεοπτικά μέσα, διαδικτυακές ιστοσελίδες, οικονομικά συμφέροντα και ξένοι παράγοντες διαγκωνίζονται στο πεδίο της υπερβολής, της παραποίησης και της παραπληροφόρησης, με προφανή σκοπό την όσο το δυνατό πιο σύντομη φθορά και πτώση της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ώστε να κλείσουν όλες οι ελεγχόμενες περιπτώσεις σκανδάλων και διαφθοράς και να παύσουν οι προωθούμενες πολιτικές αλλαγές με τις οποίες επιχειρείται να τεθεί τέρμα στο κομματικό κράτος της μεταπολιτευτικής περιόδου, που τόσα δεινά επέφερε στην πατρίδα μας.
Το πλέον προκλητικό σ’ αυτήν την υπόθεση είναι το ψευδοεπιχείρημα, που προβάλλεται από στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ότι η χώρα μας με ευθύνη της Κυβέρνησης είναι «ξεφραγο αμπέλι»! Κι αυτό όταν η παράταξη αυτή βαρύνεται, στο παρελθόν, με το άνοιγμα των ελληνοαλβανικών συνόρων και την μαζική εισροή στην Ελλάδα οικονομικών λαθρομεταναστών και εγκληματιών του κοινού ποινικού δικαίου!
Ας θυμηθούμε τι συνέβη τότε. Το 1989 το ανατολικό μπλοκ, των χωρών του λεγόμενου υπαρκτού σοσιαλισμού, καταρρέει και οι λαοί τους υιοθετούν, ο ένας μετά τον άλλο, το καθεστώς της κοινοβουλευτικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Μεταξύ αυτών και ο αλβανικός λαός, που υπέφερε τα πάνδεινα υπό την τυραννική εξουσία του Εμβέρ Χότζα. Τον Γενάρη του 1991 μια ελληνική, κυβερνητική, πολυμελής αντιπροσωπεία, με επικεφαλής τον τότε Πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, επισκέπτεται τα Τίρανα για διμερείς συνομιλίες με την νέα αλβανική ηγεσία. Στη διάρκεια αυτών των συνομιλιών ο νεαρός Υπουργός Εξωτερικών Αντώνης Σαμαράς δηλώνει: «Η ελληνική πρεσβεία στα Τίρανα θα αυξήσει τη ροή των θεωρήσεων –εκδόσεις βίζας- διάρκειας μέχρι ενός έτους για τους Αλβανούς υπηκόους» (ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ 14/01/1991).
Η αλήθεια είναι πως η δήλωση αυτή έγινε για να εξυπηρετηθούν οι ομογενείς μας της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία, που ζητούσαν επιτακτικά «βίζα και άνοιγμα των συνόρων», αλλά η ουσία είναι πως η δήλωση αυτή λειτούργησε σαν κάλεσμα και κίνητρο για να εφοδιαστούν χιλιάδες Αλβανοί οικονομικοί μετανάστες με πλαστά ελληνικά διαβατήρια και να αρχίσει μια μαζική κάθοδός τους στην ελληνική επικράτεια, η οποία κορυφώθηκε το 1992 επί πρωθυπουργίας Μπερίσα! Τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν στους επόμενους μήνες ήταν τόσο πολλά, ώστε τον Ιούνιο του 1991, ο ίδιος Υπουργός να δηλώσει «πως οι οικονομικοί φυγάδες δεν θα γίνονται δεκτοί στην Ελλάδα και πως θα ενισχυθεί δραστικά η φύλαξη των συνόρων» (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 27/06/1991).
Η υπερβολή και η παραπληροφόρηση δεν χωρούν στα πλαίσια ενός εθνικού θέματος, όπως είναι το προσφυγικό, το οποίο στην σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών συμφωνήθηκε να αντιμετωπιστεί με μία κατ’ ελάχιστον κοινή στρατηγική. Είναι ευνόητο, βεβαίως, πως αυτό το πολυσύνθετο και ακανθώδες πρόβλημα προσφέρεται για τον εύκολο λαϊκισμό, την δημιουργία εντυπώσεων και τον προσπορισμό πρόσκαιρων δημοσκοπικών κερδών, αλλά υποτίθεται ότι τα πολιτικά κόμματα πρέπει να βάζουν, πριν απ’ όλα και πάνω απ’ όλα, το συμφέρον της πατρίδας και του λαού!
Η αντιπολίτευση, γενικά, έχει μεγάλη ευθύνη για την έξαρση της ξενοφοβίας και της διασποράς συνωμοσιολογικών θεωριών, που πρεσβεύουν την αλλοίωση της ελληνικής φυλής εξαιτίας της προσφυγικής εισροής. Σκεφτείτε: Στη χώρα μας έχουν έλθει κι εγκατασταθεί, κατά καιρούς, Αλβανοί, Βούλγαροι, Ρουμάνοι, Πολωνοί, Ρώσοι, Αιγύπτιοι, Πακιστανοί, Φιλιπιννέζοι, Κινέζοι, Αφρικανοί και τώρα κινδυνεύουμε με φυλετική αλλοίωση (!!!) από λίγες δεκάδες χιλιάδες Σύριους, Ιρακινούς και Αφγανούς –αν παραμείνουν τελικά στην Ελλάδα-, επειδή στην πλειονότητά τους είναι Μουσουλμάνοι!
Τα αντιπολιτευόμενα κόμματα, όμως, πλην του ΚΚΕ, αποφεύγουν «όπως ο διάβολος το λιβάνι» να αναφερθούν στα ταξικά συμφέροντα που εκμεταλλεύονται, με κυνικό τρόπο, την προσφυγική κρίση για να διευρύνουν την κερδοφορία τους μέσω της ελεγχόμενης εισαγωγής πάμφθηνου εργατικού δυναμικού και μάλιστα δίχως δικαιώματα. Είναι τυχαίο ότι η Γερμανία υπολογίζει να δεχτεί και να «φιλοξενήσει» συγκεκριμένο αριθμό προσφύγων, ο οποίος ανταποκρίνεται στο εργατικό δυναμικό που χρειάζεται για τα επόμενα χρόνια; Είναι σύμπτωση ότι, σε κάποια από τις πρώτες λίστες αιτημάτων των πρόσφατων αγροτικών κινητοποιήσεων, διατυπωνόταν η άποψη να επιτραπεί η παραμονή στην Ελλάδα σε κάποιες χιλιάδες ξένων με χαμηλό εργόσημο για να μαζεύουν την εκάστοτε γεωργική παραγωγή;
Είναι ευτύχημα που η φύση του Έλληνα έχει καλά στοιχεία, τα οποία δεν επέτρεψαν –ως τώρα- στο μπαράζ των εκφοβιστικών και τρομοκρατικών κηρυγμάτων μίσους, κατά των προσφύγων, να ευδοκιμήσουν. Έτσι, ενώ οι «πολιτισμένοι» Ευρωπαίοι προχωρούν σε μονομερείς ενέργειες, υψώνουν τείχη και συρματοπλέγματα, και νομοθετούν στα όρια του ναζισμού (κατάσχεση τιμαλφών και χρημάτων), παραβιάζοντας τις διεθνείς συνθήκες και τις αποφάσεις της Ε.Ε. για τούς πρόσφυγες, εμείς στεκόμαστε υψηλά στο επίπεδο της ανθρωπιάς, της αλληλεγγύης και του πολιτισμού, διασώζοντας την τιμή και την υπόληψή μας.
Κανείς δεν ισχυρίζεται πως δεν υπάρχουν προβλήματα, πολλά από τα οποία απορρέουν από την απελπισία αυτών των ανθρώπων, που τους κάνει να μην πείθονται στις διαβεβαιώσεις των κυβερνητικών και κρατικών αξιωματούχων, παραμένοντας αυθαίρετα σε χώρους χωρίς καμία υποδομή, ανασφαλείς και επικίνδυνους. Αρκετοί είναι, εξάλλου, εκείνοι που προχωρούν σε έκνομες ενέργειες, χάνοντας με τον τρόπο αυτό το όποιο δίκιο τους και προκαλώντας την Ελληνική Πολιτεία για να λάβει εναντίον τους αυστηρά μέτρα.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, η αντιπολίτευση οφείλει να μετρήσει τα λόγια και τα έργα της και να συνειδητοποιήσει ότι το προσφυγικό δεν προσφέρεται για μικροκομματική πολιτική. Στην προσπάθειά της να προσποριστεί εύκολα εκλογικά κέρδη οφείλει να προσέξει μήπως επιδεινώσει ακόμα περισσότερο την κατάσταση και προσφέρει ερείσματα σε εσωτερικούς κι εξωτερικούς αντιπάλους της Δημοκρατίας, για να την πληξουν ανεπανόρθωτα.
