Η σημερινή βουλή, όπως έχει καταντήσει, δεν έχει πια λόγο ύπαρξης. Ένα ίδρυμα με εκατοντάδες υπαλλήλους, αχρείαστους επί το πλείστον, που δεν εξυπηρετεί τους σκοπούς για τους οποίους υφίσταται. Εκείνο το υπέροχο αρχαίο, «έδοξε τη βουλή και τω δήμω», έχει χάσει πλέον τη σημασία του, αφού κανείς δεν το θυμάται.

Η αντιπροσώπευση του λαού στο δημόσιο γίγνεσθαι είναι ιερή κι αλίμονο σ’ αυτούς που θα σκεφτούν να την καταργήσουν. Αρκεί φυσικά οι αντιπρόσωποί του να στέκονται στο ύψος των περιστάσεων και να έχουν εννοήσει γιατί ο λαός τους έχει επιλέξει. Με το χέρι στην καρδιά, έρχομαι να ρωτήσω:
«Τι αντιπροσωπεύουν οι σημερινοί βουλευτές, πέρα από το συμφέρον τους;»

Θα μπορούσαμε να τους ονομάσουμε βολευτές, χωρίς να παρεξηγηθούμε. Παχυλοί μισθοί -αποζημίωση τους ονομάζουν-, βουλευτική ασυλία, που σημαίνει πως ότι και να κάνουν βρίσκονται στο απυρόβλητο, άφθονα προνόμια, σκανδαλωδώς αποκτημένα, σε βάρος του λαού που αντιπροσωπεύουν.

Στις συνεδριάσεις του σώματος, όσοι από αυτούς πατάνε το πόδι τους εκεί, δεν προσφέρουν απολύτως ΤΙΠΟΤΑ, αφού η κυβέρνηση, η κάθε κυβέρνηση, με την πλειοψηφία που διαθέτει, θα περάσει τα νομοσχέδια που επιθυμεί, όσο κι αν η αντιπολίτευση τα μάχεται.

Τα μάχεται είπα; Λάθος! Όταν την επόμενη τετραετία γίνει κυβέρνηση, θα υποστηρίξει αυτά που πολεμούσε μέχρι τώρα, και θα θεσπίσει ακόμα χειρότερα. Δηλαδή ο λεγόμενος δημοκρατικός διάλογος γίνεται για τα μάτια του κόσμου. Μόνο που ο κόσμος κάποια στιγμή θα πάψει να τρώει κουτόχορτο, και τότε ουαί κι αλίμονό τους.

Πρώτα απ’ όλα ο αριθμός των ανθρώπων που μας αντιπροσωπεύουν είναι τεράστιος για τα πληθυσμιακά δεδομένα της χώρας μας, συγκρινόμενος με τα υπόλοιπα, πολιτισμένα κράτη. Πού ακούστηκε χώρα έντεκα εκατομμυρίων, να έχει τριακόσιους βουλευτές; Με τους μισούς θα μπορούσε να κυβερνηθεί άριστα. Πρώτο χρέος μας, για να υπερασπιστούμε τη δημοκρατία, το πολίτευμα που εμείς χαρίσαμε σ’ όλο τον κόσμο, είναι να μειώσουμε τον αριθμό των βουλευτών.

Περνάμε στα προνόμιά τους, που αφειδώς οι ίδιοι νομοθέτησαν με εθνική ομοψυχία παρακαλώ. Προτείνω, όποιος επιθυμεί να εκλεγεί βουλευτής, να συνεχίσει να έχει τις ίδιες απολαβές με πριν. Πχ, αν ήταν καθηγητής, να συνεχίσει να λαμβάνει τον μισθό του καθηγητή, αν ήταν δικηγόρος ή γιατρός, σύμφωνα με την δήλωση που έχει κάνει στην εφορία, να παίρνει τις απολαβές που είχε από την άσκηση του επαγγέλματός του. Αν ήταν έμπορος, να λαμβάνει μισθό πάλι σύμφωνα με αυτά που είχε δηλώσει, δηλαδή να μην υπάρξει καμμιά αλλαγή στις απολαβές που είχε πριν γίνει βουλευτής.

Προνόμια κομμένα όλα! Δεν είσαι κάτι παραπάνω από εμάς, κύριε βουλευτά ή κυρία βουλευτίνα, είσαι ότι είμαστε κι εμείς που σε ψηφίσαμε να μας αντιπροσωπεύεις. Σάρξ εκ της σαρκός μας.

Τέρμα η βουλευτική ασυλία, που έχει καταντήσει ασυδοσία. Έκλεψες, αδίκησες, διέπραξες έγκλημα; Στην φυλακή όπως όλοι οι πολίτες. Αν απαριθμήσω τα εγκλήματα που έχουν διαπράξει με την ψήφο τους, όπως το ξεπούλημα της εθνικής περιουσίας αντί πινακίου φακής κλπ, οι πιο πολλοί από αυτούς έπρεπε να είχαν στηθεί στο εκτελεστικό απόσπασμα.

Φυσικά να μην ταξιδεύει δωρεάν, να μην αποκτά πανάκριβα αυτοκίνητα χωρίς δασμούς, και να μην απασχολεί, πέρα από ένα γραμματέα, αστυνομικό και κάμποσους υπαλλήλους. Να μην έχει δωρεάν τηλεφωνήματα, αυτός και το γραφείο του, κι άλλα πολλά, γνωστά και άγνωστα.

Θα παραπονεθεί όμως ότι με αυτές τις περικοπές δεν θα μπορεί ν’ αφεθεί απερίσπαστος στο έργο του. Ποιο έργο του; Να παρίσταται στις τελετές καταθέτοντας στεφάνια, ν’ απευθύνει χαιρετισμό σε ομιλίες, διαλέξεις, κλπ, και να στέκεται πρώτη μούρη στις παρελάσεις; Αυτό είναι το έργο του;

Αυτό ζητάμε από τους βουλευτές μας; Α, ξέχασα το κυριότερο: τους ζητάμε καθημερινά ρουσφέτια όλων των ειδών, με πρώτο και καλύτερο την επαγγελματική αποκατάσταση των παιδιών μας. Γι’ αυτό τους ψηφίσαμε μόνο; Έλεος! Μήπως πρέπει κάποτε κι εμείς ν’ αποκτήσουμε πολιτική παιδεία, για να μην ισχύει το, τέτοιοι που είμαστε, αυτοί μας αξίζουν;

Οι βουλευτές, όπως έχουν καταντήσει σήμερα, δεν αντιπροσωπεύουν κανένα, πέρα από το συμφέρον της τσέπης τους, και του κόμματος που τους επέλεξε. Πρόβατα είναι και δέχονται εντολές από τον τσοπάνη τους, τον εκάστοτε πρόεδρο του κόμματος. Το είχε πει παλιότερα ένας πολιτικός ότι, όποιος φύγει από το μαντρί, τον τρώει ο λύκος.

Γνώμη ελεύθερη δεν έχουν. Αλίμονο αν θίξουν με οποιονδήποτε τρόπο τα συμφέροντα του κόμματός τους. Θα τους φάει το μαύρο σκοτάδι. Το κόμμα έχει πολλούς μηχανισμούς να καταστείλει τη φωνή τους, έχει τους ρουφιάνους δημοσιογράφους να τους διαπομπεύσει, βγάζοντας σκάνδαλα από την ιδιωτική τους ζωή, και πολλά άλλα.

Φοβούνται λοιπόν και τον ίσκιο τους, αυτοί που έπρεπε να βροντολαλούν ελεύθερα και άφοβα από το βήμα της βουλής, και να στηλιτεύουν τα κακώς κείμενα. Να έχουν το θάρρος της γνώμης τους, κι όχι να περιμένουν να πάρουν εντολές από το κόμμα τι θα πουν.

Προτείνω λοιπόν, ν’ αλλάξει η νομοθεσία εκλογής βουλευτών, που είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των κομμάτων. Ο καθένας να έχει τη δυνατότητα να θέσει υποψηφιότητα για βουλευτής, ανεξάρτητος, χωρίς ν’ ανήκει σε κανένα κόμμα, κι αν η περιφέρειά του τον τιμήσει και συγκεντρώσει περισσότερες ψήφους από αυτές που συγκεντρώνουν οι κομματικοί, να εκλέγεται.

Αυτή τη στιγμή η δημοκρατία μας νοσεί, αργοπεθαίνει θα έλεγα, γι’ αυτό ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια φασιστικά και ρατσιστικά μορφώματα, που κανονικά δεν θα έπρεπε να έχουν λόγο ύπαρξης. Εμείς με την αδιαφορία και την απαιδευσιά που μας διακατέχει περί των κοινών, τους δώσαμε δικαίωμα ύπαρξης. Τους ανεχόμαστε να ουρλιάζουν, να βγάζουν άναρθρες κραυγές κι από το βήμα της βουλής ακόμα, αντί να τους έχουμε σπρώξει στη λήθη και στην ανυπαρξία.

Οι βουλευτές στην πλειοψηφία τους, δεν διαβάζουν καν τα νομοσχέδια που καλούνται να υπερασπίσουν και να ψηφίσουν ή μη στη βουλή. Μπορεί να τους τα διανείμουν φωτοτυπημένα, αλλά οι πιο πολλοί δεν τους ρίχνουν ούτε μια ματιά, αφού το κόμμα επιτάσσει την ψήφισή τους με κάθε τρόπο.

Εδώ δεν διάβασαν τα μνημόνια, κατά δική τους ομολογία, που ψήφισαν και βύθισαν τη χώρα σε κρίση, όχι μόνο πολιτική, αλλά και κρίση αξιών, και εξαθλίωσαν τη ζωή μας δέκα χρόνια τώρα.
Ξεπούλησαν τα πάντα, λιμάνια, αεροδρόμια, ΔΕΗ, ΟΤΕ, την πατρίδα μας ολόκληρη για εκατό χρόνια, χωρίς περίσκεψιν, χωρίς αιδώ. Δεν θα υπάρξει ποτέ εισαγγελέας γι’ αυτούς; Μ’ αυτά και μ’ αυτά, δεν θεωρώ απίθανο, κάποιοι κουφιοκέφαλοι να ξανακατεβάσουν τα τανκς.