Λίγους μήνες πριν ο Γιώργος Τράγκας με κάλεσε στο σπίτι του στην Κηφισιά. Πήγα δυο φορές, συν άλλη μια στα γραφεία του κόμματος που είχε ιδρύσει στην πλατεία Καραϊσκάκη. Είχα καιρό να τον δω και σας βεβαιώνω ότι ήταν ένας άνθρωπος με όρεξη για ζωή και με μια εικόνα 55χρονου. Μάλιστα με εντυπωσίαζε το γεγονός ότι κάθε πρωί έκανε τρίωρη ραδιοφωνική εκπομπή και στη συνέχεια επί ώρες είχε κουραστικές συναντήσεις για το κόμμα που είχε ιδρύσει.

Μου είπε ότι κατέρχεται στην πολιτική γιατί "μπορώ να κάνω και αυτό". Μου ζήτησε την γνώμη μου για διάφορα (π.χ. πίστευε σε πρόωρες εκλογές και ετοίμαζε μέχρι και ψηφοδέλτια ανά την Ελλάδα), ενώ μου ζήτησε συνεργασία (που ήταν αδύνατον από μέρους μου να γίνει για λόγους που δεν έχουν πια καμία σημασία).

Ήταν εξαιρετικά προσεκτικός με τον διαβήτη που είχε. Ακολουθούσε πιστά τις οδηγίες του γιατρού του Χρήστου Ζούπα (ο παλιός θρύλος της ΑΕΚ στο μπάσκετ) αλλά δεν είχε την ίδια μεταχείριση για τον κορωνοϊό. Παρά τις επίμονες συστάσεις του Ζούπα, αρνιόταν να εμβολιαστεί. Η ευκολία με την οποία έφυγε (κατάρρευση σε 10 μέρες) σοκάρει. Και σοκάρει ακόμη περισσότερο όταν οι γιατροί είπαν πως αν είχε εμβολιαστεί τότε κατά 99,9% θα ζούσε. 

Δεν μπορώ να καταλάβω πως ουκ ολίγοι γίνονται οι ίδιοι γιατροί. Πώς προτάσσουν παρενέργειες των εμβολίων για να μην τα πάρουν και να ρισκάρουν την ίδια την ζωή τους. Δεν το καταλαβαίνω γιατί τότε δεν θα έπρεπε να παίρνουν ούτε τα απλά φάρμακα, που ΟΛΑ έχουν παρενέργειες. Χωρίς τα φάρμακα όμως η ζωή συντομεύει κατά πολύ. 

Ο Γ. Τράγκας έφυγε απίστευτα άδικα, δεν έχω λέξεις να το περιγράψω. Ένας άνθρωπος που τα είχε όλα σε υπέρτατο βαθμό χάθηκε. Και εγώ που έχω νοσήσει και στη συνέχεια έχω εμβολιαστεί, διδάσκομαι: Δεν θα περιφρονήσω την Επιστήμη, ούτε θα κυκλοφορώ ανεύθυνα χωρίς μάσκα και σε συνωστισμούς. Η ευθύνη είναι μια υπέρτατη υποχρέωση ζωής, κυριολεκτικά.