Ο λαός όμως δεν φωτίζεται με μοναχικές ενέργειες μερικών ατόμων, όσο φωτεινά και αν είναι, χρειάζεται μια αριστοκρατία ολόκληρη για να επηρεαστεί… Ας φωτιστούν οι μορφωμένοι, ας συνταραχτούν, και ας θελήσουν κάτι, και ο λαός θα τους ακολουθήσει.
Ίων Δραγούμης
Όσο περνάνε τα χρόνια περισσεύουν οι κενές θέσεις στις πρώτες σειρές, σημαντικών εκδηλώσεων. Περισσεύουν οι κενές θέσεις των λεγομένων επισήμων. Των αρχόντων της πόλης. Σαν μια κατάρα ή ιεροσυλία.
Και αυτές οι άδειες θέσεις έχουν πολλούς αρνητικούς συμβολισμούς.
Ορφανέψαμε από πολιτικές προσωπικότητες κύρους, με παιδεία, ήθος, με ενδιαφέρον για μόρφωση. Με ουσιαστική αγάπη για τον άνθρωπο και την πατρίδα.
Ορφανέψαμε από ελπίδα και οι θέσεις αυτές οι κενές, φανερώνουν αδιαφορία, ύβρη, πρόκληση και κοινωνική απαξίωση. Κοινώς επιδεικνύουν ζαμανφουτισμό. Καταργούν έτσι τους τύπους και τα ήθη. Όλα χύμα. Και πώς να διεκδικήσουν τον σεβασμό των πολιτών.
Ηθικοί μπαχαλάκηδες, μιας και τους ανήκει και αυτός ο ευτελής, γελοίος όρος, μέρος του πολιτικού τους πολιτισμού!
Πώς οι θεσμοί να σταθούν στο ύψος τους;
Πώς να μορφωθούν ή να επιμορφωθούν αυτοί οι κενοί άρχοντες; Βιβλίο δεν ανοίγουν, σε εκδηλώσεις με σημαντικούς ομιλητές δεν παρευρίσκονται. Ένα θεατρικό έργο μπορεί και να μη έχουν δει στη ζωή τους!
Από πού θα ακούσουν, θα μάθουν, θα οραματιστούν, θα κοινωνικοποιηθούν, θα στοχαστούν; Τι λέμε τώρα;
Ολιγογράμματοι οι περισσότεροι ή ξενοτραφείς, γόνοι ελαφρολαϊκών πολιτικών παλαιοκομματικού ρεπερτορίου ή εξουσιομανείς δίχως όραμα, δίχως αναζητήσεις και χωρίς διάθεση για καμιά γνώση. Αυτόκλητοι διαχειριστές του κενού λόγου και γράμματος. Αποτέλεσμα, κενή ξύλινη γλώσσα σε κενό ιδεών.
Οι πρώτες αυτές κενές θέσεις είναι και η εικόνα της κοινωνίας.
Μια πυραμίδα χωρίς κορυφή. Λες και κατακρημνίστηκε μαζί με τους άριστους που κουβαλούσε κάποτε.
Και οι κενές καρέκλες μένουν άδειες από ντροπή. Μόνες και ακατοίκητες. Δεν έχουν λόγο να έχουν πάνω τους σώμα, παρά μόνο ένα κενό. Σαν ένα κενό μνήμης ή εξουσίας!
Ένα κοινωνικό κενό μιας κοινωνίας που αναπαράγει την κενότητα των θέσεων.
Ένα πλήγμα, τραύμα στο μπόι της σκέψης, της συνείδησης και των προτύπων.
Οι ακατοίκητες θέσεις της πρώτης σειράς ζουν την μοναξιά τους, την παρακμή μας, και προβληματίζονται με την άγνοια και την αχρειότητα των αρχόντων.
Και όσο το κενό θα μεγαλώνει, τόσο οι κενές θέσεις θα περισσεύουν χωρίς ντροπή.
Οι κενές θέσεις με την παρουσία τους δείχνουν το μέλλον.
Κενοί άρχοντες, κενές θέσεις, κενοί άνθρωποι.
Άλμα στο κενό… ή άδεια κελύφη νεκρών οργανισμών, όπως θα έλεγε και κάποιος… Κωνσταντίνος Τσάτσος!
Θλίψη!
