Είναι πολύ σημαντικό γεγονός, ο ερχομός στον κόσμο ενός χαρισματικού Ανθρώπου, ο οποίος με τους λόγους και τις πράξεις του έμελλε να διαδραματίσει πρωτεύοντα ρόλο στην πορεία της Ανθρωπότητας. Αν και από κάποιους θεωρείται πρόσωπο μυθοπλασίας, είναι ανάγκη να σταθούμε με προσοχή και περίσκεψη, σεβασμό και ευλάβεια, να εξετάσουμε και να υπεισέλθουμε βαθύτερα στα νοήματα της παρουσίας του, η οποία επηρέασε καταλυτικά την εποχή του και καθοδηγεί εκατομμύρια ανθρώπους ακόμη και σήμερα. Η εσωτερική του συγκρότηση, η ξεχωριστή πνευματική του υπόσταση και ανάπτυξη, σε συνδυασμό με το εξωτερικό του κάλλος, τον τρόπο προσέγγισης των απλών ανθρώπων και τη σθεναρή μέχρι και επαναστατική στάση του απέναντι στους φορείς της φτώχειας, της ανέχειας, της πείνας και της εξαθλίωσης των συνανθρώπων του μάγευαν τα πλήθη, ένα μεγάλο μέρος των οποίων στήριξε πάνω του τις ελπίδες του, τον πίστεψε και τον ακολούθησε. Διακήρυττε την ισότητα, την αλληλεγγύη και την αγάπη μεταξύ των ανθρώπων και στράφηκε εναντίον των υποκριτών και των εκμεταλλευτών, τους οποίους πολέμησε με όλη τη δύναμη της ψυχής του. Στις ομιλίες, τις απόψεις και τις αποφάσεις του θεμελιώθηκε θρησκεία, η οποία παρά τις εσωτερικές δογματικές διαφορές, τις αντιθέσεις, συγκρούσεις και διαιρέσεις εξακολουθεί να είναι η κυρίαρχη θρησκεία στον ελεύθερο κόσμο. Σημειώνεται ότι το κήρυγμά του γινόταν στην Αραμαϊκή γλώσσα, η οποία συγγενεύει στενά με την Εβραϊκή.
Γράφω στο βιβλίο μου «ο Άνθρωπος, Προσδιορισμός και Προορισμός» εκδόσεις ΙΔΙΟΜΟΡΦή 2022. «Ο Ιησούς (7π.Χ.–30-33) ήταν Εβραίος κήρυκας, όπου πάνω στη διδασκαλία του έχει θεμελιωθεί ο Χριστιανισμός. Ο Ιησούς δεν γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου του έτους 0, που υποστηρίζεται από μερικούς, αφού έτος 0 δεν υπάρχει (από το 1 π.Χ. πάμε στο 1 μ.Χ.), αλλά σύμφωνα με τους επιστήμονες που έχουν συνεκτιμήσει τις πληροφορίες από ιστορικές πηγές και αστρονομικές παρατηρήσεις μάλλον γεννήθηκε το 7 π.Χ. δηλαδή επτά χρόνια νωρίτερα απ’ ότι υπολόγισε η Εκκλησία.
Κατά άλλη εκδοχή: Ο Ιησούς, δεν γεννήθηκε το έτος 1. Με βάση τον ευαγγελιστή Ματθαίο πρέπει να γεννήθηκε λίγο πριν το 4 ή το 4 π.Κ.Χ. (π.Κ.Χ.: πριν από την Κοινή Χρονολογία), αφού το 4 π.Κ.Χ. ήταν το τελευταίο έτος της βασιλείας του Ηρώδη, και έζησε μέχρι το 30-33 μετά την Κ.Χ. Η απόφαση για τη γέννηση του Ιησού την 25η Δεκεμβρίου ελήφθη, μετά από ατελείωτες και μακροχρόνιες συζητήσεις, το 336, αλλά η γέννηση του Ιησού (Χριστούγεννα) καθιερώθηκε το έτος 354 με εγκύκλιο του Πάπα Λιμπέριου, αφού η θρησκεία του Ιησού είχε καθιερωθεί ως επίσημη θρησκεία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ο ευαγγελιστής Λουκάς συνέδεσε τη γέννηση του Ιησού με την απογραφή που πραγματοποιήθηκε τότε στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, από την οποία προκύπτει ότι το έτος της γέννησης θα πρέπει να είναι το 6 ή το 7 μ.Χ.».
Η φάτνη προέκυψε από ανάγκη, καθότι λόγω της απογραφής ο Ιωσήφ και η Μαρία μετακινήθηκαν αναγκαστικά στη Βηθλεέμ, τόπο καταγωγής του Ιωσήφ, αλλά δεν εύρισκαν δωμάτιο και ο πανδοχέας τους επέτρεψε να μείνουν στο στάβλο με τα ζώα. Εκεί γεννήθηκε η ταπεινότητα του ανθρώπου, η ταπεινοφροσύνη, το αιώνιο σύμβολο της αγάπης και της αλληλοβοήθειας, η συγκρότηση της πραγματικής ανθρώπινης ύπαρξης, η λιτή και απέριττη έκφανση και έκφραση της εσωτερικής υπόστασης του ανθρώπου, το μέγεθος του οποίου είναι αναντικατάστατο, ανυπέρβλητο. Τα άχυρα ζεσταμένα από τα χνώτα της φύσης γίνονται στρώμα και μαξιλάρι στο νεογέννητο συμβάλλοντας στην προστασία της δημιουργίας των ποιοτικών αξιών, οι οποίες είναι συνυφασμένες με την αληθινή ολόπλευρη παρουσία του, αποδεικνύοντας έτσι, ότι τα πλούτη, όχι μόνο δεν συμβαδίζουν με τον πραγματικό άνθρωπο, αλλά αντίθετα είναι στοιχεία απόκλισης και απομάκρυνσης από την ταυτοτική οντότητά του.
Από αρχαίο έγγραφο, που ήταν στην κατοχή του Βατικανού 250 χρόνια συμπεραίνεται ότι, οι Μάγοι, σοφοί ή σπουδαίοι αστρολόγοι -δεν γνωρίζουμε πόσοι ήταν- δεν αναφέρονται πουθενά στην Καινή Διαθήκη με τα ονόματά τους και ότι ήλθαν από την Περσία, με τον Ευαγγελιστή Ματθαίο να προσδιορίζει την έλευσή τους γενικά «εξ ανατολών». Το άστρο που τους οδήγησε στη Βηθλεέμ ήταν για πολλούς επιστήμονες ο περιοδικός κομήτης του Χάλεϋ, που κάνει την εμφάνισή του στην περιοχή της Γης κάθε 75 με 76 χρόνια και είναι ο μοναδικός κομήτης που μπορεί να παρατηρηθεί με γυμνό μάτι. Σήμερα αμφισβητείται η θέση αυτή.
Την ημέρα της γέννησης, με παραδοσιακά φαγητά και γλυκίσματα γεμίζουν οι τραπεζαρίες αδιαφορώντας για τους ξεχασμένους στα πεζοδρόμια άστεγους και πεινασμένους. Είναι μια ακόμη απάθεια, ασυγκινησία και περιφρόνηση της χριστιανικής υποτίθεται κοινωνίας, η οποία αποκομμένη, απομακρυσμένη και αποστασιοποιημένη από τις αξίες της γέννησης μεγεθύνει παραπέρα το χάσμα των οικονομικών ανισοτήτων μεταξύ των ανθρώπων. Από τη μια ασπάζεται τα ιερά και από την άλλη σπρώχνει πιο βαθιά τους ασθενέστερους και τους ευάλωτους στην αφάνεια και την ανυπαρξία.
Το χριστουγεννιάτικο δένδρο δεν έχει καμία σχέση με τη γέννηση, είναι ένας ειδωλολατρικός θεσμός, ο οποίος ξεκίνησε από τους βασιλικούς οίκους της βόρειας Ευρώπης. Στην Ελλάδα, ως χριστουγεννιάτικη διακόσμηση το έφερε ο Όθωνας το 1833. Το έθιμο έχει επιβληθεί στην αντίληψη όλων, μικρών και μεγάλων, αλλά κυρίως των παιδιών, τα οποία πρέπει να βοηθηθούν για να απαλλαγούν από την εμπορευματοποίηση του σημαντικού γεγονότος, από τη χρυσόσκονη και τα φανταχτερά λαμπιόνια.
ΥΓ1. Κάθε χρόνο την 1η Ιανουαρίου η Εκκλησία τιμά την περιτομή του Ιησού, δηλαδή την αφαίρεση του δέρματος που καλύπτει τη βάλανο του γεννητικού οργάνου, γεγονός που αναφέρεται μόνο από τον Ευαγγελιστή Λουκά. Γινόταν σύμφωνα με τον Εβραϊκό νόμο για λόγους υγείας την όγδοη ημέρα από τη γέννηση κάθε αρσενικού βρέφους.
ΥΓ2. Ο κομήτης του Χάλεϋ πέρασε σε απόσταση 25 χιλιομέτρων από τη Γη στις 18 Μαΐου του 1910 και επανήλθε στις 9 Φεβρουαρίου του 1986.
