Με τον θάνατο του βασιλιά Κωνσταντίνου Β΄ (10 Ιανουαρίου 2023) έκλεισε ουσιαστικά η εποχή των βασιλιάδων στην Ελλάδα. Οι αποφάσεις και οι πράξεις των ξενόφερτων εγκάθετων του θρόνου, οι οποίοι για δεκαετίες πρωτοστάτησαν στις πολιτικές εξελίξεις είναι βαθιά χαραγμένες στη συνείδηση του Ελληνικού λαού, έχουν αναδειχθεί και καταγραφεί.
Αρχικά, ο Όθωνας, κατά την 30χρονη βασιλεία του και στη συνέχεια οι Γλύξμπουργκ, για περισσότερα από 100 χρόνια, εκτός από μικρά διαστήματα, βασίλεψαν στην Ελλάδα και απολάμβαναν παραμυθένια χλιδή, την περίοδο των ταραχών, των πολέμων, των στερήσεων, της ακραίας φτώχειας, της προσφυγιάς και της μετανάστευσης. Οι χορηγίες, οι έρανοι, οι γάμοι, οι προίκες, τα ταξίδια κ.λπ. καλύπτονταν από το Δημόσιο, δηλαδή από το υστέρημα του Ελληνικού λαού.
Με την άφιξή του, ο Όθωνας έλαβε ετήσια χορηγία 600.000 δραχμές, η οποία μετά από δυο αυξήσεις ανήλθε σε 1 εκατομμύριο, που αντιστοιχούσε περίπου στο 1/14 των συνολικών εσόδων της χώρας, της πενταετίας 1838-1843, που ήταν 13.5 εκ. δραχμές. Η έλευση του Γεωργίου Α΄ συνοδεύτηκε με χορηγία 1.125.000 δραχμών, η οποία προσαυξήθηκε κατά 300.000 δραχμές με χρήματα από δάνειο των «εγγυητριών δυνάμεων», με τον οικονομολόγο Π. Καράλη να σημειώνει ότι το ποσό της βασιλικής χορηγίας «ήτο το ανώτατον (αναλογικά με τα έσοδα του κράτους) που είχε παραχωρηθεί εις βασιλέα της Ευρώπης». Με την άνοδο στον θρόνο του Κωνσταντίνου Α΄, η ετήσια βασιλική χορηγία αυξήθηκε σε 2 εκ. δραχμές.
«Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος του ποσού, να σημειωθεί πως για την κατασκευή μιας σειράς τηλεγραφικών γραμμών, που θα κάλυπταν Αθήνα-Λάρισα-Θεσσαλονίκη, Αθήνα-Πάτρα-Πύργο-Καλαμάτα-Κόρινθο-Τρίπολη και Πάτρα-Άρτα-Ιωάννινα, το κόστος ήταν 1.5 εκ. δραχμές» (Σταύρος Μαλαγκονιάρης, δημοσιογράφος). Όταν επανήλθε μετά από τέσσερα χρόνια, μετά την απομάκρυνσή του από τον Βενιζέλο διαρκούσης της Μικρασιατικής εκστρατείας αύξησε τη χορηγία της μητέρας του, του διαδόχου του Γεωργίου Β΄ και τη δική του, που έφτασε σε 3.300.000 δραχμές. Έλαβε ακόμη και τα αναδρομικά που δεν είχε εισπράξει κατά τη διάρκεια της εξορίας του, που ανέρχονταν στο ποσό των 8 εκ. δραχμών.
Μεταπολεμικά, με την άνοδο του Παύλου και της Φρειδερίκης στον θρόνο καθορίστηκε η ετήσια χορηγία σε 4.9 εκ. για να φτάσει το 1962, πάντα με την ψήφο της Δεξιάς και παρά τις αντιδράσεις της αντιπολίτευσης, στο ποσό των 17 εκ. δραχμών. Ανάλογη ήταν και η χορηγία του διαδόχου Κωνσταντίνου. Δεν ήταν αυτά τα μόνα χρήματα που εισέρρεαν στα βασιλικά ταμεία. Με διαδοχικά νομοθετήματα θεσπίστηκε μια σειρά φόρων για τους «εράνους» της Φρειδερίκης, όπως: 20% του φόρου υπέρ τρίτων στα εισαγόμενα είδη, 10% σε όλα τα δημόσια θεάματα, το 1% των συντάξεων του ΤΕΒΕ και εισφορά από τα κυκλοφορούντα αυτοκίνητα και τη φορολογία των σιγαρέττων.
«Ο φόρος επί δημοσίων θεαμάτων είχε αποδώσει το 1959 περίπου 36 εκ., οι δασμοί των εισαγομένων 66 εκ. και η φορολογία των σιγαρέττων 64 εκ. με τον προϋπολογισμό του υπουργείου Βιομηχανίας να είναι 49.5 εκ.» (Γιάννης Παπαδημητρίου, βουλευτής της ΕΔΑ). «7 εκ. δραχμές από εράνους της βασίλισσας είχαν μεταφερθεί σε τράπεζα του εξωτερικού, η οποία είχε καταθέσεις σε τράπεζες της Γερμανίας και της Ελβετίας» (Ηλίας Μπρεδήμας, κεντρώος βουλευτής). Εκτός αυτών, η εκμετάλλευση ακινήτων και η εμπορία προϊόντων με το βασιλικό σήμα έφερναν τεράστια ποσά στο βασιλικό βαλάντιο. Σημειώνεται ότι, το δημόσιο κάλυπτε το κόστος των ταξιδιών στο εξωτερικό, τις πολυτελείς κρουαζιέρες κ.ά., καθώς και τα έξοδα συντήρησης και επισκευών των ανακτόρων και των ακινήτων, που τούς είχαν παραχωρηθεί στην Ελλάδα.
Οι δυο βασιλικοί γάμοι που έγιναν τη δεκαετία του 1960 στοίχισαν πολλά χρήματα στο ελληνικό κράτος. Το 1962 στο γάμο της Σοφίας και του Χουάν Κάρλος, ο Καραμανλής παρά τις αντιδράσεις της αντιπολίτευσης διέθεσε το ποσό των 9 εκ. δραχμών, ως προίκα, καθώς και μεγάλα ποσά για έξοδα φιλοξενίας, στολισμών, εκδηλώσεων, την πολυτελέστατη γαλάζια άμαξα με πολύ χρυσό που μετέφερε τη Σοφία κ.ά., με τους ξένους ανταποκριτές να υπολογίζουν ότι τα έξοδα, χωρίς την προίκα ξεπέρασαν τα 15 εκ. με την κυβέρνηση να ανακοινώνει ότι το κόστος ήταν 1.5 εκ. δραχμές. «(…) αι δαπάναι, αι οποίαι έγιναν υπερέβησαν ουσιωδώς το ποσόν αυτό. Από πού εκαλύφθησαν αι υπόλοιπαι δαπάναι; Πρέπει να υποθέσωμεν ότι εκαλύφθησαν από μυστικά κονδύλια, από τα οποία βρίθει ο Ελληνικός Προϋπολογισμός;» (Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, βουλευτής της Ένωσης Κέντρου).
Προκλητικές σπατάλες έγιναν και στον γάμο του Κωνσταντίνου και της Άννας Μαρίας το 1964, χωρίς ποτέ να αναφερθεί το κόστος. Παρότι ο Κωνσταντίνος μετά την αποτυχία να οργανώσει αντι-κίνημα απέναντι στη χούντα στις 13 Δεκέμβρη του 1967 και ζούσε στο εξωτερικό μέχρι το 1973, εισέπραττε ανελλιπώς τη βασιλική χορηγία.
Αυτά είναι μόνο εκείνα που έχουν δει το φως της δημοσιότητας. Παρά τα 13.5 εκ. που αποσιωπήθηκαν από τον Καραμανλή, πολλά ακόμη κονδύλια λάμβαναν οι βασιλιάδες με το συνολικό κόστος να είναι ασύλληπτο για την εποχή. Και ένας εξαθλιωμένος λαός, κάτω από το στέμμα λεηλατημένος και προδομένος οδηγείτο συχνά στις επευφημίες και τα χειροκροτήματα.
Σημειώνεται ότι, μετά από προσφυγή του Κωνσταντίνου, το Ευρωπαϊκό δικαστήριο επιδίκασε 13.7 εκ. ευρώ για το Τατόι, τα οποία καταβλήθηκαν από το Ελληνικό κράτος στον τέως βασιλιά, ο οποίος υπολόγιζε τη βασιλική περιουσία σε 161 εκ. ευρώ.
