Τεχνητό φως λούζει τα κελιά και το εσωτερικό προαύλιο 24 ώρες το 24ωρο. Οι κρατούμενοι κοιμούνται πάνω σε λαμαρίνες μεταλλικών κρεβατιών που στοιβάζονται έως το ταβάνι. Μια κάμερα παρακολουθεί σαν σιωπηλός Θεός. Τρώνε φασόλια και ρύζι με τα δάχτυλα, καθώς τα πιρούνια και τα μαχαίρια είναι εν δυνάμει φονικά όπλα.

Πλένονται σε πέτρινες λεκάνες και ανακουφίζονται σε δύο τουαλέτες σε κοινή θέα. Βγαίνουν σε έναν τεράστιο εσωτερικό διάδρομο για το πολύ 30 λεπτά την ημέρα, αλυσοδεμένοι χειροπόδαρα, σκυφτοί και σε καταστολή πάνω στο λείο τσιμέντο. Πάνοπλοι αστυνομικοί με μπαλακλάβες τούς παρακολουθούν από την οροφή.

Όλα αυτά συμβαίνουν στις φυλακές του ΕΛ Σαλβαδόρ, όπου μέσα σε 20 μήνες ο 42χρονος πρόεδρος Μπουκέλε κατάφερε να καταστείλει δύο βασικές συμμορίες, τη Mara Salvatrucha και την Barrio 18. Σε ειδικό καθεστώς εξαίρεσης, κατά την οποία είχε βγει ο στρατός στους δρόμους και είχαν ανασταλεί οι συνταγματικές ελευθερίες, ο Μπουκέλε κατάφερε να συλλάβει πάνω από 73.000 άτομα.

Πριν από αυτές τις μαζικές συλλήψεις, οι δολοφονίες στους δρόμους για το τίποτα ήταν εκατοντάδες. Τώρα ελάχιστες. Ο δε Μπουκέλε στις πρόσφατες εκλογές πήρε το 85% των ψήφων. Οι πολίτες περπατούν ελεύθερα, εργάζονται ελεύθερα, δεν φοβούνται ότι θα βιαστούν τα παιδιά τους, ΕΧΟΥΝ ΕΓΚΡΙΝΕΙ την αδιανόητα απάνθρωπη μεταχείριση των κακοποιών που δεν θα αποφυλακιστούν ποτέ, ούτε υπάρχει πρόγραμμα επανένταξής τους. Μόνο θα υποφέρουν.

Βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα και τι βλέπουμε; Ότι ο αυταρχισμός και η φασιστική πρακτική “λύνουν” προβλήματα καλύτερα από τη Δημοκρατία που πασχίζει να εξομαλύνει, να συνετίσει, να εντάξει, αλλά πολλές φορές αποτυγχάνει δραματικά. Είναι έτσι; Όχι, δεν είναι. Γιατί ο Μπουκέλε έχει συλλάβει και χιλιάδες αθώους, αδικημένους και παρασυρμένους που τους καταδίκασε σε αργό θάνατο χωρίς απολογία, χωρίς δικαιοσύνη, χωρίς ανθρωπιά.

Μπορεί να έλυσε το πρόβλημα της βίας στο Ελ Σαλβαδόρ, αλλά το έλυσε “δολοφονώντας” πολλούς περισσότερους από ότι οι συμμορίες.