Το πρωινό φως χύνεται πάνω στον καταγάλανο μεσσηνιακό κόλπο. Η Καλαμάτα αστράφτει σαν αρχόντισσα μες στην κυριακάτικη ησυχία, που τη διακόπτουν οι μελωδικές κωδωνοκρουσίες των εκκλησιών.
Κυριακή, ημέρα πνευματικού «ραντεβού» όλων των πιστών με τον Θεό -Πατέρα! Έξι μέρες γεμίσαμε την ψυχή μας με τα μικρά και τα μεγάλα προβλήματα της καθημερινότητας, με τα άγχη και τις πολλές ψυχοσωματικές πιέσεις. Σήμερα είναι η ευκαιρία να αποθέσουμε αυτό το μεγάλο και βαρύ ψυχικό μας φορτίο στο Θεό της Αγάπης που μας προσμένει πάντα με ανοιχτή αγκαλιά! Σ’ Αυτόν θα βρούμε καταφύγιο και συμπαράσταση στο δύσκολο δρόμο της ζωής για να «μεταμορφώσουμε» τον εαυτό μας και μετά να «μεταμορφώσουμε» και τον κόσμο μας!
Αριστερά μας στέκει ο πανύψηλος και σκιερός ακόμα Ταΰγετος: Μπροστά μας ανοίγεται το επιβλητικό φαράγγι της Κοσκάραγας και μετά παρελαύνουν στη σειρά τα μανιάτικα χωριά: Κρισκιός, Κάμπος Αβίας, Σταυροπήγιο. Πριν βγούμε από το Σταυροπήγιο στρίβουμε προς Δολούς. Σε λίγο φτάνουμε στο Ιερό Κάθισμα Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, μια πνευματική όαση που «έστησε» εδώ πριν από λίγα χρόνια ο καλαματιανός στην καταγωγή Γέρων Γαβριήλ Κοβιλιάτης, κατά κόσμον Φίλιππος Γιαννόπουλος, με τη συνοδεία του που την αποτελούν ο Ιερομόναχος π. Νεκτάριος Κοβιλιάτης, ο ιεροψάλτης π. Αλέξιος Κοβιλιάτης και ο μοναχός Σιλουανός.
Το μικρό μοναστήρι είναι ένα οικολογικό πάρκο καθώς σ’ αυτό διασώζονται εξήντα είδη ελιάς, δέντρα λουλούδια και θάμνοι, φαρμακευτικά και αρωματικά φυτά. Παλαιότερα, όταν το επέτρεπαν οι συνθήκες, στο Κάθισμα φιλοξενούνταν σκυριανά αλογάκια, πόνεϋ και μανιάτικα γαϊδουράκια.
Ο Γέρων Γαβριήλ, παρά τα σοβαρά προβλήματα υγείας που τον έχουν καθηλώσει στο αναπηρικό αμαξίδιο, είναι μια φωτισμένη, σεβάσμια πνευματική φυσιογνωμία, που έχει αφήσει το ισχυρό της αποτύπωμα στην όλη δομή και λειτουργία του μοναστηριού κι εξακολουθεί να παρηγορεί, να εμπνέει και να διδάσκει τους προσκυνητές με το μειλίχιο πρόσωπό του, το φωτεινό βλέμμα του και την «εύγλωττη σιωπή» του!
Στους Δολούς η ψυχή δε «χορταίνει» τη Θεία Λειτουργία που τελεί με εκκλησιαστική ιεροπρέπεια ο ιερέας π. Νεκτάριος υπό τους καλλίφωνους ψαλμούς του π. Αλεξίου και την εκκλησιαστική τάξη που επιμελείται ο π. Σιλουανός. Εκεί μέσα στο καλαίσθητα αγιογραφημένο Καθολικό με το φως και το άρωμα των μελισσοκεριών οι πιστοί προσεύχονται, συμμετέχουν στις ψαλμωδίες κι ευφραίνονται πνευματικά. Όλα με ηρεμία, χωρίς άσκοπες βιασύνες, με χαμηλούς τόνους, με κατάνυξη!
Μετά τη διανομή του αντίδωρου στο φιλόξενο αρχονταρίκι όλοι συμμετέχουν στην πνευματική σύναξη κατά την οποία αναλύονται τα νοήματα της ευαγγελικής, αλλά και της αποστολικής περικοπής, ενώ απολαμβάνουν το μυρωδάτο καφέ και τα προσφερόμενα γλυκίσματα για να ευφρανθεί και το σώμα μαζί με την ψυχή!
Η Κυριακή στο μικρό μοναστήρι των Δολών είναι μια πνευματική απόδραση για τους ταλαιπωρημένους ανθρώπους της εποχής μας που καταδυναστεύονται από μικρά και μεγάλα προβλήματα. Είναι παρηγοριά για τους πονεμένους που έχουν χάσει δικούς τους ανθρώπους ή δίνουν μάχη με πολύ σοβαρές ασθένειες.
Σήμερα η χαρά μας γίνεται μεγαλύτερη καθώς μέσα στους εκκλησιαζόμενους είναι και η σπουδαία τραγουδίστρια Μαρίζα Κώχ, στενή φίλη του μοναστηριού και πνευματικό παιδί του Γέροντος Γαβριήλ, η οποία αναβίωσε το παραδοσιακό μας τραγούδι και βοήθησε στην επαναπροσέγγισή του από τη νεολαία μέσα από σύγχρονες μουσικές εκφράσεις.
Φιλάμε το χέρι του Γέροντα και ζητάμε την ευλογία του! Φεύγουμε από το Κάθισμα Δολών με ανάλαφρη ψυχή, ευγνώμονες στην Αδελφότητα που είναι μικρή στον αριθμό αλλά επιτελεί τεράστιο έργο!
(Έγραφον εν Καλαμάτα, Κυριακή 7 Ιουλίου 2024)
Γιάννης Μητράκος