Έχουν περάσει δέκα χρόνια ακριβώς από τις εθνικές κοινοβουλευτικές εκλογές της 20ής/9/2015, που προκηρύχθηκαν στις 20/8/2015 και έγιναν με σύστημα ενισχυμένης αναλογικής, όπου σχηματίστηκε η δεύτερη κυβέρνηση συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με 155 έδρες (145+10). Ήταν πρόωρες εκλογές γιατί αποστασιοποιήθηκαν 44 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, μετά την ανακοίνωση της τρίτης δανειακής σύμβασης, η οποία ψηφίστηκε από τη Βουλή στις 14/8/2015 με 222 θετικές ψήφους, 64 αρνητικές και 11 παρών. Το αποτέλεσμα των εκλογών αυτών ήταν απόρροια σκληρών διαπραγματεύσεων και φέρει την προσωπική σφραγίδα του τότε πρωθυπουργού.
Μετά τις εθνικές εκλογές της 25ης /1/2015 και τον σχηματισμό της πρώτης κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η χώρα βρέθηκε μπροστά σε απρόβλεπτες και μη αναμενόμενες καταστάσεις. Οι δεσμευτικές αξιολογήσεις της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου είχαν μείνει στάσιμες, τα ταμεία του κράτους ήταν άδεια, δεσμεύτηκαν ακόμη και τα αποθεματικά των Δήμων προκειμένου να καταβληθούν οι μισθοί και οι συντάξεις και δόθηκε χρόνος στη νέα κυβέρνηση προκειμένου να προχωρήσει σε νέα συμφωνία με τους δανειστές. Η διαπραγμάτευση ήταν σκληρή, με τις δυο πλευρές να παραμένουν σταθερές στις αρχικές τους θέσεις. Η αντιπολίτευση στην Ελλάδα και κυρίως η αξιωματική (ΝΔ) όχι μόνο δεν στήριξε τα εθνικά συμφέροντα εκείνη την κρίσιμη στιγμή, αλλά αντίθετα με το «κράτα Γερούν γερά» και «βάστα Σόιμπλε» αποδυνάμωνε τη σθεναρή στάση της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία έδειχνε ανυποχώρητη για μεγάλο χρονικό διάστημα. Και όταν ο Ντάισελμπλουμ μετά από πολύωρη διαπραγμάτευση χωρίς αποτέλεσμα, πέταξε το χαρτί με τους δικούς του όρους στον πρωθυπουργό, με τη διαταγή «ή το υπογράφεις, ή φεύγεις από την ΟΝΕ», ο Τσίπρας απευθύνθηκε στον ελληνικό λαό με δημοψήφισμα για να πάρει θέση στην πρόταση της ΕΕ. Το ΟΧΙ του λαού (παρά την πολεμική της ΝΔ υπέρ του ΝΑΙ) ήταν η απάντηση απέναντι στους εκβιασμούς στην Ελλάδα. Μια νέα διαπραγμάτευση με καλύτερους όρους για τα ελληνικά συμφέροντα ήλθε σε συμφωνία, όχι αυτή που ήθελε η Ελλάδα, αλλά ούτε αυτή που επιδίωκαν οι δανειστές, η οποία είχε ευρεία υποστήριξη στη Βουλή, όπως προαναφέρθηκε.
Το επτάμηνο 26/1-20/8 του 2015 ήταν πρωτόγνωρο για την ελληνική πολιτική πραγματικότητα. Η στάση της ΕΕ απέναντι σε κράτος-μέλος της, την Ελλάδα, όχι μόνο φιλική δεν ήταν, αλλά εχθρική. Η Ελλάδα καταγραφόταν ως το μαύρο πρόβατο της ΕΕ και έγινε δέκτης άγριων συμπεριφορών και πρακτικών από αυτούς που είχαν την υποχρέωση να τη στηρίξουν. Η επιβολή των capital controls (ανάληψη μόνο 60 ευρώ την ημέρα) ήταν δική τους απόφαση προκειμένου να προστατευθούν οι τράπεζες από τη μαζική απόσυρση των καταθέσεων, λόγω της αβεβαιότητας και της ψυχολογικής αστάθειας της αγοράς.
Μετά από τις εκλογές της 20ής/9/2015 και της νέας κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ομαλοποιήθηκε η κατάσταση στη χώρα. Οι αξιολογήσεις ήταν θετικές και στην ώρα τους, έγινε η ρύθμιση του χρέους, οι δανειακές συμβάσεις έληξαν και η χώρα μπορεί να διαπραγματεύεται ελεύθερα στις αγορές χωρίς επιτροπεία. Όμως, η μη ουσιαστική στήριξη των ανθρώπων με χαμηλά εισοδήματα και των συνταξιούχων μετά τις 20 Αυγούστου του 2018 που έληξε το τελευταίο μνημόνιο, οι οποίοι είχαν πονέσει και είχαν βάλει πλάτη την προηγούμενη περίοδο, που έχασαν τα αποθεματικά των ασφαλιστικών τους ταμείων με το καταστροφικό PSI, γιατί κάποιοι επιτήδειοι τα φάγανε, η εφεύρεση της προσωπικής διαφοράς και η μη ένταξη του ΕΚΑΣ στις αποδοχές των χαμηλοσυνταξιούχων έφεραν τα εκλογικά αποτελέσματα του 2019. (Τα 37 δις έμειναν στο ντουλάπι για το νοικοκύρεμα της οικονομίας και δεν έγινε η αναγκαία και επιβαλλόμενη διαχείρισή τους για την τόνωση της αγοράς.) Η συντονισμένη και κατευθυνόμενη πολεμική όλων των ΜΜΕ, αφού οι ιδιοκτήτες τους εξαναγκάστηκαν να πληρώσουν για τις τηλεοπτικές άδειες, ήταν καθοριστική. Έτσι προέκυψε ο ερχόμενος μετά βαΐων και κλάδων κληρονομικός γόνος, με τις περγαμηνές από το Χάρβαντ, ο ειδικός, ο γνώστης της ελεύθερης (ασύδοτης) οικονομίας, που η παράταξή του είχε την κύρια ευθύνη για τον οικονομικό εκτροχιασμό και τη χρεοκοπία της χώρας, του οποίου οι ικανότητες, η επάρκεια και η ευστροφία φτωχοποίησαν μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού.
Οι όποιες κριτικές, ενστάσεις και επικρίσεις για τους χειρισμούς κατά το συγκεκριμένο επτάμηνο είναι εύλογες και αποδεκτές. Όμως, οι χαρακτηρισμοί που αποδίδονται στην τότε κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό είναι επιεικώς απαράδεκτοι. Και αυτό όχι γιατί υπάρχει συμπάθεια ή κομματική υποστήριξη κ.λπ., αλλά γιατί η πραγματικότητα και η αλήθεια δεν αλλοιώνονται. Με το αποτέλεσμα των εκλογών της 20ής Σεπτεμβρίου 2015 δικαιώθηκαν οι κινήσεις της πλειοψηφίας των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και ο Αλέξης Τσίπρας για τις επιλογές και τους χειρισμούς τους.
Επισημάνσεις:
Οι περισσότεροι συνταξιούχοι δεν έχουν πάρει ούτε 1 ευρώ από το 2010 και μετά. Κάποια επιδόματα-ψίχουλα έχουν δοθεί στους χαμηλοσυνταξιούχους. Οι εισπράξεις από τον ΦΠΑ αποθηκεύονται για να δοθούν επιδόματα προεκλογικά για εξαγορά ψήφων, όπως έγινε το 2023.
Οι ΑΝΕΛ δεν ήταν ακροδεξιό κόμμα. Ο Καμένος ήταν Καραμανλικός και βουλευτής με τη ΝΔ, ο οποίος αποχώρησε και ίδρυσε το κόμμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων. Αντιπρόεδρος ήταν ο Παναγιώτης Σγουρίδης, π. βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και αντιπρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων.
Είναι επιτακτική η ανάγκη να δοθούν στη δημοσιότητα τα πρακτικά της σύσκεψης των πολιτικών αρχηγών της 6ης/7/2015, ώστε να ενημερωθεί ο ελληνικός λαός, για τις υπεύθυνες θέσεις των πολιτικών κομμάτων. Από τα μέχρι στιγμής αποσπάσματα φαίνεται η συμπόρευσή τους με την τότε κυβέρνηση, εκτός από το ΚΚΕ που κράτησε ουδέτερη στάση.
Επειδή πολλά λέγονται για την επιλεγμένη θέση μετά το δημοψήφισμα αναλογίζεται κανείς τι έπρεπε να γίνει. Να φύγει η χώρα από την ΟΝΕ και το ευρώ και να επιστρέψει στη δραχμή, όπως ισχυρίζονται μερικοί, ενδεχόμενο, το οποίο και τεχνικά ήταν αδύνατον;
Κάποια στιγμή σε αυτή τη χώρα πρέπει να προταχθεί και να στηριχθεί το εθνικό συμφέρον και όχι το κομματικό. Κάτι το οποίο δεν έχει γίνει, γι’ αυτό έχουμε το σημερινό κατάντημα.
