Καμιά φορά, η πιο ώριμη πράξη φιλίας δεν είναι να διορθώσεις τη φίλη σου, είναι να μάθεις να ζεις με τη δική σου ανησυχία και να την αγαπάς όπως είναι, ακόμη κι όταν δεν συμφωνείς με τις επιλογές της. Είναι δύσκολο να βλέπεις μια φίλη που αγαπάς να αλλάζει σιγά-σιγά την εμφάνισή της με fillers, botox και κάθε λογής μικρές διορθώσεις που τελικά παύουν να είναι μικρές.
Στην αρχή ίσως ήταν ένα πείραμα, μια παιχνιδιάρικη αλλαγή, όμως με τον καιρό άρχισες να σκέφτεσαι πως το έχει παρακάνει.
Κι όμως, όσο κι αν σε απασχολεί, δεν σου έχει δώσει ποτέ αφορμή να της πεις κάτι. Δεν σε ρώτησε πώς σου φαίνεται, ούτε ζήτησε τη γνώμη σου. Κι εσύ μένεις με την απορία: είμαι κακή φίλη αν δεν της πω τίποτα; Ή μήπως το να πω κάτι θα τη φέρει σε δύσκολη θέση, θα την κάνει να νιώσει ότι την κρίνω;
Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει εύκολη απάντηση. Το ότι προβληματίζεσαι ήδη δείχνει ότι νοιάζεσαι. Δεν είναι έλλειψη ειλικρίνειας το να σωπαίνεις, είναι συχνά ένδειξη ευαισθησίας.
Ίσως το πιο σημαντικό πρώτο βήμα είναι να αναρωτηθείς: τι ακριβώς με ανησυχεί;
Είναι η εμφάνιση; Ή μήπως κάτι βαθύτερο; Μήπως φοβάσαι ότι βλάπτει την υγεία της με υπερβολικές θεραπείες; Ή ότι προσπαθεί να καλύψει μια εσωτερική ανασφάλεια που δεν θέλει να παραδεχθεί; Αν η απάντηση είναι το δεύτερο, τότε ίσως χρειάζεται μια κουβέντα, όχι για το πώς δείχνει, αλλά για το πώς νιώθει.
Η πιο τρυφερή προσέγγιση δεν ξεκινά με έχεις παραμορφωθεί ή το παρακάνεις. Ξεκινά με ενδιαφέρον και ευαλωτότητα:
«Έχω παρατηρήσει ότι τελευταία κάνεις πιο συχνά θεραπείες. Θέλω απλώς να σιγουρευτώ ότι το κάνεις επειδή σε κάνει να νιώθεις καλά, κι όχι γιατί νιώθεις πίεση ή αμφιβολία για τον εαυτό σου». Ή ακόμη πιο ανθρώπινα:
«Ξέρεις, κι εγώ κάποιες φορές δυσκολεύομαι να νιώσω απολύτως καλά με την εικόνα μου. Αν ποτέ νιώσεις κάτι τέτοιο, είμαι εδώ να μιλήσουμε».
Μ’ αυτόν τον τρόπο, δεν παριστάνεις τον καθρέφτη της αλλά γίνεσαι το καταφύγιό της. Κι αν ανοίξει, αν θελήσει να σου μιλήσει, μπορείς να της θυμίσεις ότι τη θεωρείς όμορφη όπως είναι, πως δεν χρειάζεται καμία διόρθωση για να έχει αξία.
Μερικές φορές, η φιλία δεν χρειάζεται να λέει «σταμάτα» αφού αρκεί να λέει «είμαι εδώ».
Κι όταν οι άλλοι σχολιάζουν πίσω της; Εκεί έχεις μια άλλη ευκαιρία να σταθείς δίπλα της, όχι απαραίτητα με φωνή, αλλά με στάση. Ένα απλό «δεν νιώθω άνετα να μιλάμε έτσι για κάποιον που δεν είναι εδώ», αρκεί. Δεν χρειάζεται να της το πεις ποτέ, η σιωπηλή σου υπεράσπιση είναι μορφή αληθινής αγάπης.
Τελικά, το δίλημμα δεν είναι αν θα της πεις την αλήθεια σου, αλλά ποια εκδοχή της αλήθειας θα διαλέξεις να της προσφέρεις. Εκείνη που κρίνει ή εκείνη που φροντίζει.
Πηγή: queen.gr
