Ήτανε το 1966 που πήγαμε στην πρώτη Γυμνασίου, εκεί στο Αρρένων, καμιά 35αριά παιδιά στοιβαγμένα στην αίθουσα, δεν ξέραμε πού πάνε τα τέσσερα, και με τα πρώτα μαθήματα, ένας μαθητής ξεχώρισε απ’ όλους:
Ο Γιώργος Λαμπρόπουλος.
Ένα φτωχόπαιδο ωραίο, πάντα γελαστό και καλομίλητο, με μάτια καθαρά και πνεύμα σπινθηροβόλο, που έκανε όλα εμάς τα υπόλοιπα φτωχόπαιδα να καμαρώνουμε, γιατί ένα τέτοιο μυαλό (ο πρώτος της τάξης) κι ένας τέτοιος χαρακτήρας διαμάντι ήτανε «δικό μας» παιδί .
Περάσανε τα χρόνια τα μαθητικά, πήρε ο καθένας το δρόμο του, ο Γιώργος σπούδασε Φυσική (τη μεγάλη του αγάπη), γυρίσαμε πίσω στην πόλη μας, ξαναβρεθήκαμε. Πάντα ο Γιώργος μέσα στην κοινωνία, στην πολιτική και στον Πολιτισμό, στην επιστήμη του, στο λειτούργημά του, στα κινήματα και στους αγώνες, πάντα στην Αριστερά και στην Οικολογία, πάντα δοσμένος - ψυχή και σώμα - στο δημόσιο σχολείο και στους μαθητές του.
Η καρδιά του ήτανε μεγάλη όπως ο ουρανός και χώραγαν εκεί ΟΛΟΙ οι άνθρωποι, ιδιαίτερα οι ταπεινοί και οι κατατρεγμένοι. Παντοτινά δεμένος με την οικογένεια, με τους φίλους, με τους πάσχοντες, με τους έχοντες ανάγκη, με τους αδικημένους, με τους εκμεταλλευόμενους, με εκείνους που το σύστημα τους άλεθε καθημερινά στα γρανάζια του.
Πάντα στον αγώνα μπροστάρης, πάντα με χαμόγελο, πάντα με αγνότητα ψυχής, με μετριοφροσύνη και ανιδιοτέλεια, πάντα να δίνει και ποτέ να παίρνει, πάντα στη διάθεση όσων των χρειάζονταν. Δεν άκουγες, ποτέ, άλλη κουβέντα απ’ το στόμα του παρά: η οικογένειά μου, το σπίτι μου, η μάνα μου, ο πατέρας μου, η γυναίκα μου, τ’ αδέρφια μου, τα παιδιά μου, οι φίλοι μου, οι μαθητές μου, οι συνάδελφοί μου, το σχολείο μου, η δημόσια παιδεία, η κοινωνική αδικία, η εκμετάλλευση, οι φτωχοί, οι καταπιεσμένοι, η κοινωνία, η πόλη μου, η Αριστερά, το Περιβάλλον, ο κόσμος μας …
Για όλους και για όλα νοιαζόταν κι έτρεχε για τον εαυτό του όχι. Πέρασε προβλήματα υγείας σοβαρά, πάλεψε παλικαρίσια, νίκησε, δεν έχασε ποτέ το χαμόγελό του, δεν σταμάτησε ποτέ να μας δίνει κουράγιο, να μας ενδυναμώνει όταν κιοτεύαμε. Πάλεψε και τούτη τη στερνή φορά στα Μαρμαρένια Αλώνια, ορθομέτωπος, αξιοπρεπής, με σθένος ψυχικό και πνεύμα καθαρό, έχοντας στο πλευρό του την πολυ-αγαπημένη του γυναίκα, τα λατρεμένα του παιδιά, τ’ αδέρφια του, την αγάπη και την έγνοια των συγγενών του, των μαθητών του, των συναδέλφων του και των αμέτρητων φίλων του.
Γιώργο … Γιώργο μας. Θα μας λείψεις. Ήδη μας λείπεις. Η ζωή μας έγινε πιο άχαρη. Η κοινωνία μας έγινε φτωχότερη. Η πόλη μας έγινε φτωχότερη.
Καλό ταξίδι εκεί που πας στην αγκαλιά της μάνας σου και του πατέρα σου. Θα σε θυμόμαστε και θα μας λείπεις πολύ, σύντροφε Γιώργο, φίλε Γιώργο, Γιώργο, αδερφέ μας ακριβέ …
Σπάρτη 27-1-2021
Βαγγέλης Μητράκος