Ο ιερός επίσκοπος Βρεσθένης, Θεοδώρητος ο Β΄, να φυλάει το Δημοτικό Κλειστό Γυμναστήριο Σπάρτης, από οργή, σεισμό, λοιμό και καταποντισμό, γλωσσοφάγια και το κακό το μάτι… Κάθε τόσο και με αρνητικό πρόσημο έρχεται στην επικαιρότητα το Κλειστό, υπερτονίζοντας με τον τρόπο αυτό την ένδεια αθλητικών εγκαταστάσεων, αγωνιστικών χώρων και υποδομών που ταλανίζει τους δημότες της Σπάρτης και, δυστυχώς, παραμένει άλυτο εδώ και πολλά πολλά χρόνια.
Όταν εγκαινιάστηκε, το 1993, επί δημαρχίας Δημοσθένη Ματάλα, πραγματικά, για τη νεολαία που και τότε διψούσε για χώρους άθλησης, φάνηκε σαν να δημιουργήθηκε ένα «ΟΑΚΑ», στη Σπάρτη. Με νωπές ακόμα τις μνήμες από τον πρωτάκουστο θρίαμβο της Εθνικής, στο Ευρωμπάσκετ του ’87 και την μεγάλη άνθηση που γνώρισε το άθλημα σε ολόκληρη τη χώρα, ένα τεράστιο παράθυρο ευκαιρίας άνοιγε για εκείνο τον κόσμο των σπορ που ήθελε να σκέφτεται διαφορετικά. Ήταν Απρίλιος, καλή ώρα, σαν και τώρα. Κι αυτές τις μέρες, το Κλειστό Γυμναστήριο Σπάρτης συμπληρώνει 31 ολόκληρα χρόνια ζωής! Ηλικιακά, το κτίριο είναι ένας αθλητικός δεινόσαυρος…
Σταδιακά το Κλειστό μεταμορφώθηκε σε αγωνιστικό τοπόσημο της πόλης, χώρο συνάντησης και επικοινωνίας ανθρώπων που είχαν το μπάσκετ και το βόλεϊ ψηλά στην ατζέντα της καθημερινότητάς τους. Αξέχαστος θα μείνει ο φιλικός αγώνας που είχε δώσει στο Κλειστό η μπασκετική ομάδα του Περιστερίου -Νίκας Περιστέρι την έλεγαν τότε, από την εταιρεία του ιδιοκτήτη και χορηγού της, Λάκωνα Παναγ. Νίκα- με τη μεικτή επιλέκτων καλαθοσφαιριστών του τόπου μας. Με Άγγελο Κορωνιό «μέσα», Λανς Μπέργουολντ, Νίκο Κασουρίδη… Δεν είχαν έρθει όλοι οι παίχτες.
Μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας
Έκτοτε πέρασαν χρόνοι πολλοί. Ως δημόσια-δημοτική δομή το Κλειστό υπέφερε -πέρα από τις διαχρονικές αυτοδιοικητικές παθογένειες ή αβελτηρίες- και την υποχρηματοδότηση που έγινε δραματική με την πολιτική λιτότητας των Μνημονίων. Παλαιότητα, υποχρηματοδότηση, υποστελέχωση, χρόνια έλλειψη συστηματικής συντήρησης των κρίσιμων εγκαταστάσεων συσσώρευσαν αδυναμίες που συχνά πυκνά έρχονται στην επιφάνεια, δίνοντας την εντύπωση ότι το Κλειστό, μεταφορικά, μπορεί να «καταρρεύσει» στο πρώτο φύσημα. Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε ξανά στα ποικίλα ερωτηματικά που εγείρονται από τον αθλητικό κόσμο αλλά και εν γένει τους δημότες, γύρω από την ασφάλεια του χώρου ή στο χρόνιο πρόβλημα κλιματισμού, τις επικρεμάμενες πόρτες των αποδυτηρίων, την υγρασία, τη μούχλα ή την έλλειψη καθαρών χώρων υγιεινής. Την οροφή που στάζει όταν έχει μπόρα. Μία σωστή και συστηματική συντήρηση της εμβληματικής εγκατάστασης της πόλης θα είχε εντοπίσει σε πολύ πρωιμότερο στάδιο τα προβλήματα. Γιατί δυο-τρία βαψίματα, μέσα στη δεκαετία και σε κάποια σημεία, δεν μπορούν να θεωρηθούν «συντήρηση» μιας υποδομής - όπου συχνάζει τόσος κόσμος- και του παμπάλαιου εξοπλισμού της, φορητού και σταθερού.
Πάνω από 200 παιδιά την εβδομάδα ιδρώνουν τις φανέλες τους στο Κλειστό, στις προπονήσεις μπάσκετ και βόλεϊ. Μπάλες και μπαλιές πάνε κι έρχονται σφυρίζοντας. Μια γερή μπαλιά να βρει σε κάποιο από τα παλιά φωτιστικά-καμπάνες της οροφής, «το κατέβασε», όπως έγινε και τις προάλλες, που αποκολλήθηκε ένα εξωτερικό κομμάτι του φωτιστικού. Κάτι που θα επαναληφθεί, σίγουρα. Αλλά πότε επιθεωρήθηκαν-συντηρήθηκαν τα φωτιστικά;
Κάθε Σαββατοκύριακο δίνονται 3-6 αγώνες και οι κερκίδες σφύζουν από ζωή. Είπα «κερκίδες» και θυμήθηκα τη λάμψη στα μάτια των μπασκετικών, όταν ανακαινίστηκαν οι κερκίδες, στη μορφή των 240 ατομικών καθισμάτων που έχουν τώρα. Πάντα ήταν ζωηρή η κερκίδα τού Κλειστού. Τα παιδιά ενθουσιασμένα, χοροπηδούσαν, τραγουδούσαν, φώναζαν συνθήματα, χτυπούσαν τύμπανα. Πολλές φορές χτυπούσαν, μέσα στον ενθουσιασμό τους αυτό, με τα χέρια τους τα πάνελ, πίσω από τις κερκίδες. Τα πάνελ αυτά, τα παμπάλαια, που τώρα κανείς δεν έχει επιθεωρήσει τις συγκολλήσεις τους. Και τις διαβρώσεις που έχουν υποστεί. Τώρα εύκολα αποκολλούνται ή παραμορφώνονται όπως επίσης συνέβη πρόσφατα. Αλλά τι συντήρηση επιδέχονται τα πάνελ; Αυτά θέλουν «αλλαγή και πέταμα».
Η αναβάθμιση που δεν ήρθε
Υπενθυμίζεται ότι, τον Νοέμβριο του 2020, ο Δήμος Σπάρτης και ο Αθλητικός Οργανισμός υπέγραψαν τη σύμβαση του έργου που αφορά στην ενεργειακή αναβάθμιση του Κλειστού Δημοτικού Γυμναστηρίου Σπάρτης, συνολικού προϋπολογισμού 994.517,77 ευρώ.
Οι εργασίες που συμπεριλαμβάνονταν στη σύμβαση θα έδιναν λύσεις σε πολλά από τα προβλήματα του κτιρίου. Ωστόσο, ο ανάδοχος εργολάβος κηρύχθηκε έκπτωτος, αφού δεν κατέθεσε εντός της προβλεπόμενης προθεσμίας την εγγυητική επιστολή ως όφειλε. Από τότε, το έργο δεν έχει δημοπρατηθεί ξανά, ενώ η μελέτη είναι ώριμη προς υλοποίηση.
Από την άλλη, αισιόδοξες ακούγονται οι πληροφορίες του «ΛΤ», πως πρόθεση τού δημάρχου Σπάρτης, Μιχάλη Βακαλόπουλου, είναι να επιδιώξει την ένταξη τού έργου σε επόμενο αντίστοιχο πρόγραμμα, αφού υπάρχει ώριμη μελέτη. Κάλλιο αργά και… καθυστερημένα παρά ποτέ.
Πεδίο δόξης λαμπρό
Η συσσωρευμένη φθορά δεκαετιών στους αθλητικούς χώρους της Σπάρτης δεν αφορά μόνον την περίπτωση του Κλειστού Γυμναστηρίου, που έχει απασχολήσει έντονα την επικαιρότητα με διάφορες αφορμές και γεγονότα. Προβλήματα εξίσου σοβαρά έχουν αναφερθεί επίσης για το Δημοτικό Στάδιο, το Κολυμβητήριο, τα γήπεδα τένις.
Πλέον, δημότες, αθλούμενοι, αθλητές και οι προπονητές τους, έχουν εναποθέσει όλες τους τις ελπίδες στη νέα δημοτική αρχή και περιμένουν λύσεις άμεσες και ριζικές.
Πεδίο δόξης λαμπρό, λοιπόν, για τον εντεταλμένο σύμβουλο Παντελή Μπεμπέτσο, με αρμοδιότητα την εποπτεία και λειτουργία των δημοτικών χώρων άθλησης, όπως και για τον αρμόδιο αντιδήμαρχο, το πεδίο των αθλητικών εγκαταστάσεων. Το μόνο που χρειάζεται είναι να επικεντρωθούν στη σκληρή δουλειά που έχουν να κάνουν και επί των αποτελεσμάτων, τόσο οι πολίτες όσο και τα ΜΜΕ θα τους αποδώσουν τα εύσημα. Άλλωστε το παραδείγματα τού αντιδημάρχου καθαριότητας Δ. Γιαννόπουλου, με την ευρεία αποδοχή, το αποδεικνύει.
Δ.Π.
