Μορφονιός: Κύριε Καραγκιόζη, κύριε Καραγκιόζη.
Καραγκιόζης: Καλώς τον Μορφονιό. Πότε θα παντρευτείς για να γίνω κουμπάρος;
Μορφονιός: Κύριε Καραγκιόζη ήρθε μάλλον η ώρα μου, τώρα που είμαι ακόμα νέος.
Καραγκιόζης: Μορφονιέ ή τώρα ή ποτέ!
Μορφονιός: Κύριε Καραγκιόζη θα με βοηθήσετε να πάω στο γάμο;
Καραγκιόζης: Η ώρα η καλή κα από ’μένα ό,τι χρειάζεσαι θα το ’χεις.
Μορφονιός: Αλήθεια το λέτε κύριε Καραγκιόζη; Θέλω να πετάξω απ’ τη χαρά μου αλλά δεν μπορώ.
Καραγκιόζης: Μην ανησυχείς Μορφονιέ, θα σε πετάξω εγώ.
Μορφονιός: Το θέλω πολύ κύριε Καραγκιόζη. Θέλω να μου κάνετε και δώρο ένα πι.
Καραγκιόζης: Τι πι, από αυτό που κυκλοφορούν όσοι είναι με ένα πόδι στον τάφο;
Μορφονιός: Ναι κύριε Καραγκιόζη.
Καραγκιόζης: Μα Μορφονιέ είσαι σωστό παλικάρι.
Μορφονιός: Ναι κύριε Καραγκιόζη σαν όλα της γενιάς μου. Μια η κρίση, μια ο κορωνοϊός, μια ο πόλεμος. Μια το σκύψιμο στον υπολογιστή, μια η ηλεκτρονική διακυβέρνηση, μια ο Λιγνάδης, μια ο Φιλιππίδης, γεράσαμε πριν την ώρα μας.
Καραγκιόζης: Εντάξει Μορφονιέ, θα σου πάρω πι.
Μορφονιός: Θέλω να πάρετε και ένα στη Μπεμπέκα.
Καραγκιόζης: Και θα παντρευτείτε τα δύο πι;
Μορφονιός: Ναι κύριε Καραγκιόζη.
Καραγκιόζης: Είναι της μόδας;
Μορφονιός: Όχι κύριε Καραγκιόζη, είναι ανάγκη της νεολαίας για να μη σέρνεται.
