Αγλαΐα: Καραγκιόζη, Καραγκιόζη, μαύρα νέα…
Καραγκιόζης: Κι άλλα μαύρα Αγλαΐα;
Αγλαΐα: Κάθησε Καραγκιοζάκη μου να στα πω, μη μου πάθεις και τίποτα.
Καραγκιόζης: Συνήθισα Αγλαΐα, τα ακούω όλα όρθιος.
Αγλαΐα: Καραγκιόζη πέθανε ο βασιλιάς!
Καραγκιόζης: Και μένα τι με νοιάζει;
Αγλαΐα: Θυμάσαι που έβαλες τα παιδιά να του κατουρήσουν το στέμμα;
Καραγκιόζης: Το θυμάμαι Αγλαΐα.
Αγλαΐα: Θυμάσαι μια μέρα που κατούρησαν και φλούδες από καρπούζι που είχαμε φάει;
Καραγκιόζης: Το θυμάμαι Αγλαΐα.
Αγλαΐα: Και μετά τι έγινε;
Καραγκιόζης: Μετά πεινάγαμε τις ξεπλύναμε και τις φάγαμε. Και με το στέμμα το ίδιο θα γίνει;
Αγλαΐα: Ναι Καραγκιόζη μου, δεν πρέπει να χαθεί.
Καραγκιόζης: Ωραία Αγλαΐα. Ξέπλυνε το και φέρε το, να το φορέσω.
Αγλαΐα: Καραγκιόζη μου δεν προλαβαίνεις.
Καραγκιόζης: Γιατί Αγλαΐα, πρόλαβαν άλλοι;
Αγλαΐα: Ναι Καραγκιόζη, ας όψεται η οικογενειοκρατία.
