Ολοφάνερα διαφορετική είναι αυτή η προεκλογική περίοδος στον Δήμο Σπάρτης. Κι αυτό γίνεται αντιληπτό σε κάθε πτυχή της. Μια «άοσμη» κι «άνευρη» εκστρατεία, όπου παρά το γεγονός της πρωτοφανούς συρροής υποψηφίων δημάρχων, συμβούλων και… παρατρεχάμενων, τίποτα δεν θυμίζει προηγούμενες καμπάνιες. Τέτοια εποχή ο αυτοδιοικητικός «υδράργυρος» ήταν στα επίπεδα… βρασμού, με τον περίγυρο να δυναμιτίζει την ατμόσφαιρα σε δρόμους, πλατείες και καφενεία. Τώρα…
Νωχελικές και διεκπεραιωτικές μοιάζουν οι κινήσεις των διεκδικητών της δημαρχίας, που περιορίστηκαν σε τυπικές περιοδείες -μετά βρώσης και πόσης ενίοτε- ή αναλώθηκαν σε ορισμένες προσωπικές αντιπαραθέσεις που μόνο για κουτσομπολιό προσφέρονται. Στο παρασκήνιο, βέβαια, καλά κρατούν οι διαξιφισμοί, τα χτυπήματα κάτω από τη μέση και τα αντικρουόμενα προγνωστικά. Ωστόσο, στο προσκήνιο όλα αυτά καλύπτονται από μία «μουνταμάρα» κι ένα θολό μήνυμα που εκπέμπεται κυρίως στο διαδίκτυο. Λες και επέλεξαν να συντηρήσουν -εκούσια ή ακούσια- την ήδη απολιτίκ συμπεριφορά μιας σημαντικής μερίδας του εκλογικού σώματος. Φυσικά δεν έλειψαν οι ελάχιστες εξαιρέσεις, που με κάθε πρόσφορο -πλην συχνά αφανή τρόπο- θέλησαν να προβάλουν τις προτάσεις τους επί της άσκησης πολιτικής και όχι χάριν εντυπώσεων. Αυτές, όμως, ωχριούν μπροστά στη μεγάλη εικόνα, που είχε κάτι από ψήγματα επικοινωνίας που είναι και της μόδας.
Μάταια οι πολίτες καλούσαν -έως και ικέτευαν- τους αυριανούς άρχοντες να παρουσιάσουν έστω ένα προσχέδιο του οράματός τους. Ένα debate διεξήχθη κι αυτό δεν έδωσε πειστικές απαντήσεις στον βαθμό που ανέμεναν οι εν δυνάμει ψηφοφόροι. Προφανώς θα… ξεμυτίσουν προτάσεις και δεσμεύσεις στο παραπέντε, στις κεντρικές ομιλίες στην πλατεία. Πάντως, η γενικότερη αίσθηση που έχει επικρατήσει δεν αλλάζει, έστω κι αν το «θηρίο» αφυπνιστεί μπροστά στον κίνδυνο να μην… σταυρωθεί. Θα προλάβουν επίσης να τα εμπεδώσουν την τελευταία στιγμή οι αμφιταλαντευόμενοι ή θα μπερδευτούν με τόσες επιλογές;
Μετά, μην αναρωτιόμαστε γιατί η αποχή φτάνει στα ύψη. Αν ποντάρουμε μόνο στον αυτόματο πιλότο (βλέπε συγγενείς, φίλους και γνωστούς) για να εδραιώσουμε προβάδισμα ή να κερδίσουμε, τότε «ζήτω που καήκαμε».
