Σχεδόν δύο δεκαετίες τώρα, οι Δημοτικές Αρχές της Σπάρτης διασκέδαζαν τις εντυπώσεις της αδυναμίας τους για λύσεις στα προφανή προβλήματα αυτής της πόλης, «ξεδίνοντας» στα παρτέρια.
Το 2011 επί Αργειτάκου, ξηλώθηκαν μέρα μεσημέρι ολάνθιστες τριανταφυλλιές στις νησίδες της Λυκούργου, προκειμένου -χάριν εργολαβίας- να ξαναφυτευτούν με …τριανταφυλλιές, άλλου τύπου. Κατά τη Δημαρχία Βαλιώτη, επιχειρήθηκε ο εξωραϊσμός πάρκων. Αλλά κι επί Δούκα, στο στόχο του δημοτικού καλλωπισμού έπεσαν τα παρτέρια της κεντρικής πλατείας, τα οποία γνώρισαν σε μια μέρα την… εξωτική αναγέννηση, με την εμφάνιση φοινίκων -όχι αυτών της Παλαιολόγου, αλλά «άλλου τύπου».
Σήμερα, η Δημοτική Αρχή Βακαλόπουλου επιδίδεται ξανά σε εξωραϊσμό των νησίδων, με φυτεύσεις-μεταφυτεύσεις και όλα τα συναφή. Μέχρι και τουλίπες από τη Ρουμανία «ρίζωσαν» στην Παλαιολόγου και αποτέλεσαν μέγα θέμα της επικαιρότητας…
Κοινός παρονομαστής διαχρονικά; Η επίμονη τακτική να «ταΐζεται» η πόλη με χλόη, αντί για λύσεις.
Και μια υπενθύμιση που παραμένει τραγικά επίκαιρη: «Οι μικρές αλλαγές είναι οι εχθροί των μεγάλων αλλαγών» (Μπέρτολτ Μπρεχτ).
