Με βαρυσήμαντη δήλωση σε οικονομικό συνέδριο, ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, Μπενιαμίν Νετανιάχου, προειδοποίησε ότι η χώρα του βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο διεθνούς απομόνωσης και οικονομικού αποκλεισμού. Την ίδια ακριβώς στιγμή, η Γάζα συνεχίζεται να φλέγεται και να ματώνει, ενώ έκθεση του ΟΗΕ κάνει λόγο για διάπραξη γενοκτονίας κατά των Παλαιστινίων από το Ισραήλ.
«Το Ισραήλ εισέρχεται σε διπλωματική απομόνωση. Θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε μια κλειστή οικονομία. Ο κόσμος διαιρείται σε μπλοκ και εμείς δεν ανήκουμε σε κανένα μπλοκ. Αυτό καθιστά ευκολότερο να μας απομονώσουν. Έχουμε επίσης ένα τεχνολογικό και επιστημονικό πλεονέκτημα που δημιουργεί εξάρτηση από εμάς και δίνει σε άλλους συμφέρον να διατηρήσουν δεσμούς μαζί μας», τόνισε ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, προσθέτοντας πως η χώρα του θα πρέπει να είναι έτοιμη να «τα καταφέρει μόνη της». Για να καταδείξει τα σχέδια που καταστρώνει, ο Νετανιάχου χρησιμοποίησε έναν παραλληλισμό που ξάφνιασε: Συνέκρινε το Ισραήλ με τη Σπάρτη της αρχαιότητας, κάνοντας λόγο χαρακτηριστικά για τη δημιουργία μιας «σούπερ Σπάρτης». Όπως εξήγησε, το Ισραήλ θα πρέπει να αναπτύξει μια αυτάρκη οικονομία και αμυντική βιομηχανία, έτοιμη να αντέξει σε κυρώσεις ή αποκλεισμούς. «Ίσως βρεθούμε αποκλεισμένοι όχι μόνο στην έρευνα και την ανάπτυξη, αλλά και στην ίδια την παραγωγή. Οι αμυντικές μας βιομηχανίες θα μπορούσαν να αποκλειστούν και θα πρέπει να γίνουμε Αθήνα και σούπερ Σπάρτη μαζί, προσαρμοζόμενοι σε μια αυτάρκη οικονομία. Δεν έχουμε άλλη επιλογή. Τουλάχιστον για τα επόμενα χρόνια, θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε αυτές τις απόπειρες απομόνωσης και πρώτα απ’ όλα να αναπτύξουμε την ικανότητα να τα καταφέρνουμε μόνοι μας», είπε χαρακτηριστικά.
Η αναγωγή που χρησιμοποίησε ο Νετανιάχου, τουλάχιστον όσον αφορά το σπαρτιατικό σκέλος, σύμφωνα με ειδικούς επί γεωπολιτικών θεμάτων, δεν ήταν τυχαίος. Η επιδίωξη της μετατροπής σε «Σούπερ Σπάρτη», κατά τις εκτιμήσεις, δεν αναφέρεται απλώς στη στρατιωτική αρτιότητα της αρχαίας πόλης-κράτους, αλλά κυρίως στην ακατάβλητη επιμονή της να επιβάλλει τη βούλησή της μέσα από μια σύνθεση ισχύος, πειθαρχίας και σκληρής διπλωματίας. Για τον Νετανιάχου, η Σπάρτη λειτουργεί ως πρότυπο αντοχής, κάτι που μπορεί να τροφοδοτεί το ηθικό των ενόπλων δυνάμεων που μάχονται σε πολλαπλά μέτωπα, αλλά πάνω απ’ όλα αποτυπώνει το ίδιο το όραμά του: ένα Ισραήλ που στέκεται όρθιο, έτοιμο να αντέξει πιέσεις και αποκλεισμούς. Ο ίδιος γνωρίζει πως η Σπάρτη υπήρξε νικήτρια του Πελοποννησιακού Πολέμου και καθοριστικός παράγοντας στην επικράτηση απέναντι στην Περσική Αυτοκρατορία. Ο ίδιος γνωρίζει καλά την ιστορία -και γι’ αυτό η χρήση της Σπάρτης δείχνει πώς αντιλαμβάνεται την τρέχουσα αντιπαράθεση: Όχι μόνο με τις περιφερειακές απειλές, αλλά και με τη Δύση που αυξάνει την πίεση προς το Τελ Αβίβ. Βέβαια, η Σπάρτη, υπενθυμίζουν αναλυτές, μπορεί να υπήρξε νικήτρια του Πελοποννησιακού Πολέμου, όμως το πολιτιστικό και πολιτικό αποτύπωμα ανήκει στην Αθήνα.
