Στο πάλαι ποτέ εργοτάξιο της Κ. Παλαιολόγου, οι «προσωρινές» παρεμβάσεις αποκατάστασης βατότητας και αισθητικής βελτίωσης, αποδεικνύονται… προσωρινές με το παραπάνω. Μια ισχυρή νεροποντή αρκούσε, ώστε οι πλάκες των πεζοδρομίων να γεμίσουν με μια ιδιότυπη λάσπη. Το υλικό-κονίαμα που τοποθετήθηκε κατά μήκος των κράσπεδων και φυσικού χλοοτάπητα, φαίνεται ότι «αποφάσισε» να κάνει… διακοπές με την πρώτη δυνατή βροχή. «Με παρέσυρε το… ρέμα», που έλεγε ο μεγάλος Τσιτσάνης. Κάτι σαν -επίδοξη- στυλιζαρισμένη Παλαιολόγου που βγήκε για «έξοδο», μα το μακιγιάζ δεν ήταν αδιάβροχο και ο καιρός τα… χάλασε.

Αποτέλεσμα; Εκτός από τις λερωμένες επιφάνειες, οι περιφερόμενες γάτες βγήκαν βαμμένες… ροζ –ή κεραμιδί κατά προτίμηση. Απτόητες βρήκαν νέες «χρωματιστές» πίστες για παιχνίδι. Και οι άνθρωποι, να γελάσουν ή να κλάψουν; Απλώς κοιτούν και αναρωτιούνται τι (συνεχίζει να) πηγαίνει στραβά…

Το πιο περιπαικτικό σχόλιο το έκανε ο Κώστας Κρητικός: «Ρόζους γάτους Σπαρτιάτικους, μοναδικό είδος γάτου με ροζ χρώμα που μπορείτε να συναντήσετε μόνο στην ιστορική πόλη της Σπάρτης ύστερα από νεροποντή». Κάποιοι άλλοι, πάντως, δηκτικά σχολίασαν ότι τα ανθρώπινα «κατορθώματα» τα πληρώνουν τα αδέσποτα ζώα.

Το ρίξαμε στις αστειότητες και το «μαύρο χιούμορ» για μην επιδεινωθεί η… κατάθλιψη…