Έναν από τους πιο ταλαντούχους και ανερχόμενους καλλιτέχνες της γενιάς του, τον Λάκωνα Ζαχαρία Καρούνη, ο οποίος έχει καταγράψει επιτυχημένη πορεία, τόσο στο τραγούδι, όσο και στο θεατρικό σανίδι, φιλοξενεί σήμερα η στήλη «ΣυνΛακεδαιμονίων».

-  Τί κάνει χρήσιμη μια συνέντευξη;
Εξαρτάται τη συνέντευξη. Αν η συζήτηση περιοριστεί στα καλλιτεχνικά ενδιαφέροντα και σχέδια του συνεντευξιαζόμενου, τότε η συνέντευξη χρησιμεύει ως μια απλή διαφήμιση και στην καλύτερη των περιπτώσεων καλύπτει και μια πλευρά ενημέρωσης του κοινού. Αν ο συνεντευξιαζόμενος, με οδηγό τις ερωτήσεις του δημοσιογράφου, πει και πράγματα που έχει βιώσει στη ζωή του ή έχει μάθει απο την μέχρι τώρα πορεία του, τότε ίσως η ουσία μιας συνέντευξης να είναι μεγαλύτερη. Με λίγα λόγια, αν μέσα απο μια συζήτηση μάθεις και κάτι ή ταυτιστείς με κάποιον, το θεωρώ πολύ χρήσιμο ως γεγονός.

- Τί είναι ο λόγος για το τραγούδι;
Ο λόγος είναι τα θεμέλια, είναι η στέρεη βάση πάνω στην οποία στηρίζεται όλο το οικοδόμημα. Ειδικά για το Ελληνικό τραγούδι, ο λόγος είναι η αρχή. Πρώτα κάτι θες να πεις και ανάλογα με αυτό που θες να εκφράσεις, δημιουργείς τη μουσική.

-  Ήθελε τόλμη να μελοποιήσετε τους στίχους του Χρίστου Παπαδόπουλου «μου αρέσουνε τα λάθη κύριε Μπαμπινιώτη μου»;
Αν έπρεπε να μελοποιήσω μόνο το ημιστίχιο, ναι θα ήθελε τόλμη. Το σημαντικό μέρος του στίχου όμως είναι η συνέχεια. «Στη σωστή ορθογραφία έφαγα τη νιότη μου». Ήταν αναμενόμενο ότι το όνομα του κ. Μπαμπινιώτη θα τραβούσε την προσοχή, όμως αν διαβάσετε προσεκτικά τους στίχους, θα δείτε πως κάθε άλλο παρά στον κ. Μπαμπινιώτη αναφέρεται το τραγούδι. Το συγκεκριμένο τραγούδι είναι ένα απο τα 11 τραγούδια του δίσκου που ετοιμάζουμε με τον Χρίστο Γ. Παπαδόπουλο με τίτλο «Κέντρο Περίθαλψης Άγριων Ζωών». Για να επανέλθω στο ερώτημα, να σας πω ότι τους στίχους δεν τους αντιμετωπίζω με τόλμη. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι η έμπνευση. Αν θεωρήσω ότι το δημιούργημα είναι εμπνευσμένο, θα το προτείνω στον κόσμο, όσο και «τολμηροί» να είναι οι στίχοι του. Για το συγκεκριμένο τραγούδι, πάντως, είμαι χαρούμενος γιατί και ο ίδιος ο κ. Μπαμπινιώτης εκφράστηκε με πολύ θετικά λόγια απο τη σελίδα του στο Facebook. O τίτλος του είναι «Λάβαρα και Ραβασάκια» και υπάρχει στο youtube.

- Τα βήματα της Δόμνας Σαμίου άνοιξαν και το δικό σας δρόμο;
Στη Δόμνα Σαμίου μαθήτευσα 12 χρόνια. Τραγούδησα δίπλα της, κάναμε ταξίδια μαζί. Πολλές φορές ήρθαμε μαζί στο κάστρο στη Μονεμβασιά. Τη θεωρώ δασκάλα μου. Είχα την τύχη να βρεθούν στο δρόμο μου πολλοί δάσκαλοι. Ο Σταύρος Ξαρχάκος, ο Γιώργος Νταλάρας, ο Νίκος Μαμαγκάκης, η Λίνα Νικολακοπούλου, ο Μάνος Ελευθερίου, η Μαρία Φαραντούρη. Δε θα έλεγα ότι μου άνοιξαν το δρόμο, αλλά πιο πολύ ότι μου οριοθέτησαν το δρόμο. Κυρίως, μου καθόρισαν την αισθητική με την οποία περπατώ στον δρόμο αυτό. Για να το πω απλά, η αισθητική είναι τα κιγκλιδώματα που σε προστατεύουν απο γκρεμούς και σου κάνουν πιο ασφαλές το ταξίδι.

- Ζούμε «το μεγάλο μας τσίρκο» και με ποιους πρωταγωνιστές;
Φοβάμαι οτι όποιος δεν έχει δει ή διαβάσει το «Μεγάλο μας Τσίρκο» του Ιάκωβου Καμπανέλλη δεν θα καταλάβει την απάντηση μου. Ωστόσο, θα σας πω πως ναι, το ζούμε το μεγάλο μας τσίρκο ακόμη. Δεν έχουμε μάθει απο τα λάθη μας, δυστυχώς. Δεν έχουμε μνήμη προφανώς. Οι πρωταγωνιστές, φυσικά, είναι οι μεγάλες δυνάμεις -όπως πάντα- και οι κομπάρσοι όλοι εμείς, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο παίζουμε μαζί τους στην παράσταση. Θεατές είναι οι νέες γενιές μέχρι και αυτές να μπουν στην παράσταση. Ελπίζω σε κάποιους τρελούς που θα θελήσουν να χαλάσουν το βόλεμα της συνήθειας.

- Ο Μάνος Ελευθερίου δήλωνε ότι χρειάζεται σήμερα πολιτικό τραγούδι. Η δική σας άποψη;
Τα τελευταία χρόνια ο Μάνος πολλές φορές μού έλεγε οτι είχε την ανάγκη να πει περισσότερα πράγματα, αλλάζοντας τη συνηθισμένη φόρμα των τραγουδιών που έχει επικρατήσει μέχρι σήμερα. Δηλαδή, ένα τραγούδι να αποτελείται απο δυο κουπλέ και ένα ρεφραίν. Την άποψη αυτή την υποστηρίζω και εγώ. Το πολιτικό τραγούδι το γεννούν οι καταστάσεις. Συμβαίνει το παράδοξο σήμερα, βέβαια, όλα να δείχνουν ότι υπάρχει ανάγκη έκφρασης της κοινωνίας, αλλά να μην υπάρχει κάποιος να πει τον πόνο της.

- Γιώτα Γιάννα: μια έκπληξη στη ζωή σας;
Η Γιώτα Γιάννα δεν είναι καινούργια φίλη μου, γνωριζόμαστε αρκετά χρόνια και ήμουν εγώ που την προσέγγισα πριν πέντε χρόνια και της ζήτησα να συνεργαστούμε. Κάναμε μια σειρά εμφανίσεων στη μουσική σκηνή «Χαμάμ» με μεγάλη επιτυχία και απο τότε είναι φίλη καλή. Η Γιώτα είναι μια έκπληξη για όλους μας. Μας εκπλήσσει με την στάση ζωής της, με την προσωπικότητα της, με την ερμηνευτική της δεινότητα. Ενώ οι περισσότεροι επιλέγουν να πορεύονται σε δρόμους με ευκολίες και κατά τα ειωθότα, ξαφνικά βλέπουν τη Γιώτα στο δρόμο τους απ’ την αντίθετη κατεύθυνση. Αυτή είναι η Γιώτα Γιάννα, μια έκπληξη για όλους μας.

- Αναζητάτε σύγχρονους ποιητές για να μελοποιήσετε έργο τους;
Θέλω να ξεκαθαρίσω πως δεν συστήνομαι ως συνθέτης, αν και έχω δυόμισι δίσκους σε δική μου μουσική και έχω δώσει και δύο τραγούδια σε συναδέλφους τραγουδιστές. Το να ερμηνεύω τραγούδια, με εκφράζει και με καλύπτει. Έτυχε να μελοποιήσω στίχους του Χρίστου Γ. Παπαδόπουλου και του αδερφού μου Γιάννη Καρούνη. Για να το πω αλλιώς. Δεν είμαι ο συνθέτης που θα κοπιάσει πάνω στο στίχο για να του έρθει η μελωδία. Αν διαβάσω κάτι που με εμπνέει,  κάθομαι και το φτιάχνω. Οπότε αφήνω τους ποιητές για πιο δεινούς συνθέτες απο εμένα.

- Ποιο τραγούδι εκφράζει τη σημερινή Ελλάδα;
Αν μου ζητάτε τίτλο τραγουδιού θα σας πω το «Ανοίχτε τα τρελάδικα να βγει ο κόσμος έξω»  (γέλια). Έχω την αίσθηση οτι ο κόσμος έχει χαθεί ανάμεσα στην καθημερινότητα, την έλλειψη Παιδείας και κατά συνέπεια την αδυναμία κριτικής σκέψης. Αν εννοείτε ποιο είδος τραγουδιού εκφράζει τη σημερινή Ελλάδα, θα σας πω χωρίς πολλή σκέψη το «εύκολο», το «fast food». Σ’ αγαπώ, μ’ αγαπάς, τι θα γίνει με μας. Μιλάω για την πλειοψηφία. Υπάρχει και μια μικρή μερίδα κόσμου, φυσικά, που θα αναζητήσει, θα συγκρίνει, θα επιλέξει.

- Φέτος το χειμώνα πρωταγωνιστούσατε στην Εθνική Λυρική σκηνή στο «Ίδρυμα Νιάρχος». Μια καινούργια πρόκληση;
Ήταν μια σύγχρονη όπερα του Δημήτρη Μαραγκόπουλου με τίτλο «Οράματα και Θάματα του Στρατηγού Μακρυγιάννη». Σίγουρα ήταν για μένα ένα καινούργιο περιβάλλον. Ποτέ δεν έφυγα απο το θέατρο, πήρα μέρος σε πολλές θεατρικές παραστάσεις, όμως αυτή η παράσταση σίγουρα απαιτούσε πολύ μεγάλη πειθαρχία. Δεν ήταν μόνο το μουσικό μέρος -ένας όγκος δουλειάς τεράστιος- ήταν και η προσωπικότητα του Στρατηγού Μακρυγιάννη, που κλήθηκα να ερμηνεύσω. Με πολλή δουλεία και κλείσιμο στον εαυτό μου και μεγάλη αυτοσυγκέντρωση, όλα πήγαν κατ’ ευχήν.

- Η Λακωνία είναι μέρος του μουσικού σας παράδεισου;
Όχι . Η Λακωνία είναι μέρος του προσωπικού μου παράδεισου. Εδώ μεγάλωσα, στο χωριό μου στα Πάκια πήγα μονοθέσιο δημοτικό σχολείο. Στους Μολάους πήγα γυμνάσιο και λύκειο. Στον Ταΰγετο συμμετείχα σε κατασκηνώσεις που έφτιαξε ο Μητροπολίτης κ. Ευστάθιος. Πάντα νιώθω την ίδια ανατριχίλα όταν, ερχόμενος απο Αθήνα, ξεπροβάλλει μπροστά μου ο Πάρνωνας και ο Ταΰγετος. Πάντα εδώ στο χωριό μου και στην οικογένειά μου θα έρθω όταν θέλω να μάθω ένα ρόλο ή να γράψω.

- «Κέντρο περίθαλψης άγριων ζώων». Συμβολισμός και μια πραγματικότητα;
Τους συμβολισμούς τούς γεννά η πραγματικότητα. Θα σας διορθώσω τον τόνο και θα το κάνω Ζωών, όπως πραγματικά είναι. Αν και Ζώων να ήταν, πάλι το ίδιο νόημα θα είχε με αυτό που θέλουμε να σας πούμε ο Χρίστος Γ. Παπαδόπουλος και εγώ. Ο δίσκος «Κέντρο περίθαλψης άγριων Ζωών» είναι αφιερωμένος και μιλάει για ζωές ανθρώπων, που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο έζησαν στο περιθώριο. Μιλάει για ανθρώπους που οι ζωές τους δεν έγιναν αποδεκτές απο το κοινωνικό σύνολο και έτσι δεν έλαβαν το σεβασμό και την αγάπη που τους άξιζε. Με ρωτάτε αν είναι πραγματικότητα. Σαφώς και είναι. Το ζούμε καθημερινά. Πόσοι συνάνθρωποί μας βιώνουν την απόρριψη καθημερινά με κύρια αιτία τη διαφορετικότητα τους. Δυστυχώς, μάθαμε να αγαπάμε την «εργοστασιακή» ομοιομορφία, που τα φτιάχνει όλα ίδια και όχι την ομορφιά του διαφορετικού. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να απορρίπτουμε ή στην καλύτερη να αδιαφορούμε για συνανθρώπους μας που δεν έχουν να φάνε, που αναγκάστηκαν να φύγουν απο την πατρίδα τους, που δεν έχουν το ίδιο χρώμα με εμάς, που έπεσαν στα ναρκωτικά, που αρρώστησαν, που διάλεξαν να ζήσουν με έναν άλλο τρόπο ζωής. Αυτό είναι το «Κέντρο Περίθαλψης Άγριων Ζωών» και είναι και συμβολισμός και πραγματικότητα.

Ποιος είναι ο Ζαχ. Καρούνης
Γεννήθηκε στα Πάκια Δ. Μονεμβασίας. Σπούδασε στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, Βυζαντινή μουσική και Θεωρητικά της Ευρωπαϊκής Μουσικής στο Ωδείο Αθηνών, με υποτροφία. Στο ίδιο Ωδείο παρακολούθησε, επίσης, μαθήματα κλασσικού τραγουδιού.

Από το 1998 ανέπτυξε καλλιτεχνική δραστηριότητα ως τραγουδιστής στον ρόλο του κορυφαίου του χορού, στην παράσταση της αρχαίας ελληνικής κωμωδίας του Αριστοφάνη «Βάτραχοι» που πραγματοποιήθηκε στο Εθνικό Θέατρο. Το 1999 συμμετείχε στην παράσταση του Εθνικού Θεάτρου «Βίρα τις άγκυρες», ερμηνεύοντας το «Τραγούδι της ξενιτιάς» του Μίκη Θεοδωράκη. Την ίδια χρονιά, συνεργάστηκε με την «Ορχήστρα των χρωμάτων» του Μάνου Χατζιδάκι, ερμηνεύοντας μικρασιάτικα τραγούδια στην παράσταση «Δυο φωνές για τη Λωξάνδρα». Τον Ιούλιο του 2001 συνεργάστηκε με τη Μαρία Φαραντούρη στη συναυλία «Ένας αιώνας Ελληνικό τραγούδι». Το καλοκαίρι του 2002 ο Ζαχ. Καρούνης συμμετείχε σε συναυλίες σε όλη την Ελλάδα με τη Δόμνα Σαμίου, με την οποία είχε στενή συνεργασία μέχρι το τέλος τη ζωής της.

Έχει ασχοληθεί με την καταγραφή και την ερμηνεία τραγουδιών της Ανατολής (Μικρά Ασία, Καππαδοκία, Πόντος, Τουρκία). Τραγούδησε, επίσης, ρεμπέτικα και λαϊκά τραγούδια για δύο χρόνια στο «Περιβόλι του Ουρανού» μαζί με τη Μαριώ. Την περίοδο 2007-2008 τραγούδησε δίπλα στον Γιώργο Νταλάρα στην μουσική παράσταση «Όλα από την αρχή».

Σταθμός στην καλλιτεχνική του πορεία θεωρείται η συνεργασία του με τον Σταύρο Ξαρχάκο. Ο κορυφαίος συνθέτης αρχικά επέλεξε τον Καρούνη και τον ενέταξε στην μουσική παράσταση «Αμάν Αμήν» και αμέσως μετά του εμπιστεύεται τον ρόλο του τραγουδιστή στην παράσταση «Το Μεγάλο μας Τσίρκο» του Ιάκωβου Καμπανέλλη, ρόλο που πρώτος ενσάρκωσε ο Νίκος Ξυλούρης. Επίσης, εξέχουσα θέση στην μουσική πορεία του Ζαχ. Καρούνη έχει η συνεργασία του σε αρκετές συναυλίες του Χρήστου Λεοντή.

Τα τελευταία χρόνια, ο Ζαχ. Καρούνης έχει στρέψει το ενδιαφέρον του στη σχέση θεάτρου  και μουσικής. Μετά το «Μεγάλο μας Τσίρκο», είχε το ρόλο του τραγουδιστή στην παράσταση του Εθνικού θεάτρου «Η γειτονία των αγγέλλων», ερμηνεύοντας τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη. Παράσταση σταθμός θεωρείται και η «Φιλιώ Χαϊδεμένου», όπου ο Ζαχ. Καρούνης συμπρωταγωνίστησε πλάι στη Δέσποινα Μπεμπεδέλη.

Ο Ζαχ. Καρούνης έχει στο ενεργητικό του τρεις προσωπικούς δίσκους: «12 σολίστες μια φωνή»,« Τα υλικά των μυστικών» και «Απ’ το Μηδέν».

Επιμέλεια: Δ. Αβούρης, Χρ. Πετρούλιας

Ενημερωθείτε για όλη την επικαιρότητα της Λακωνίας και όχι μόνο μέσα από τη συνεχή ροή του www.lakonikos.gr. Κάνετε like στη σελίδα και γίνετε μέλος στην ομάδα του lakonikos.gr στο Facebook για να μαθαίνετε τα νέα πρώτοι! Με το κύρος και την αξιοπιστία του "Λακωνικού Τύπου", της μοναδικής ημερήσιας εφημερίδας της Λακωνίας με ιστορία 22 και πλέον ετών