Δικός μου και ο Αύγουστος με τις μεγάλες μνήμες…
Διονύσης Καρατζάς

Και ο Αύγουστος επίτευγμα της ανάγκης θεών και ανθρώπων είναι!

Τα πανηγύρια, οι χοροί, οι αυλές των παραμυθιών, οι νυχτωδίες, οι βαρκαρόλες κάποτε, οι συναυλίες, οι θεατρικές παραστάσεις, η συνεύρεση των ανθρώπων.

Ο Αύγουστος με τις επιστροφές των Ελλήνων, από τα πέρατα της γης, για λίγες στιγμές πατρίδας. Και η μεγάλη γιορτή της Παναγίας, με κάθε επισημότητα, έφερνε την ανάταση και τη δικαίωση ότι πραγματικά ζούμε!

Η προσμονή του Αυγούστου, έδινε δύναμη για έναν ολόκληρο χρόνο, να ονειρευτούμε, να ελπίζουμε, να περιμένουμε τις μεγάλες τούτες στιγμές που μόνο χαρά μοιράζουν απλόχερα. Το γέλιο των Ελλήνων κάτω από το αυγουστιάτικο φεγγάρι, ανά τους αιώνες, σαν να έδινε τροφή στη φαντασία, την ύπαρξη, την χαρά, με χωρατά να πάρει φόρα για τα επόμενα.

Και τι δεν γνωρίσαμε τον Αύγουστο!

Στα αρχαία θέατρα ακούσαμε για πρώτη φορά τον σοφό λόγο του θεάτρου που και αυτό εδώ γεννήθηκε.

Ύστερα γαλουχηθήκαμε με τα λόγια των ποιητών στις συναυλίες κι έτσι μαγικά πιστέψαμε στην ανθρώπινη δύναμη. Ψυχική και πνευματική.

Στα πανηγύρια των χωριών με δημοτικά τραγούδια, με χορούς κυκλωτικούς αντάμωναν οι γενιές, τα όνειρα, ο έρωτας, οι υποσχέσεις.

Λες και τούτη η χώρα είναι η πατρίδα του Αυγούστου «με τις μεγάλες μνήμες».

Ο Αύγουστος μεγάλωνε τα παιδιά, που κοινωνούσαν σε όλα αυτά κι έπαιζαν παρακεί μέχρι η νύστα να γίνει ασυγκράτητη.

Ναι, έτσι κοινωνούσαν τα παιδιά. Έτσι ο Αύγουστος τους έφερνε την κοινωνικοποίηση κάπου ανάμεσα στο παιχνίδι, τα ήθη, τα έθιμα, τους ποιητές, τους τραγουδιστές, τους ήρωες των παραμυθιών, τον Καραγκιόζη και τις αξέχαστες μυρωδιές της ελληνικής γης που μέσα από την πυρά κατέληγαν… στο πιάτο του λαού.

Ελλάδα, η χώρα της ευτυχίας!

Μα άλλαξαν οι καιροί, μας τους άλλαξαν για την ακρίβεια και ανάγκη πάσα να τους πάρουμε πίσω, με κάθε τρόπο, με κάθε κόστος, ώστε ο Αύγουστος να είναι πάλι νικητής.

Ο Αύγουστος δεν είναι μήνας. Είναι ιδέα. Είναι μνήμη. Είναι υπόσχεση. 

Θα τα πούμε τον Αύγουστο!

Υγεία και θυμητικό.

Γιατί ο Αύγουστος είναι υποχρέωση, είναι λίβας που καίει εντός.