Το μεσημέρι της 3/8, ημέρα Τρίτη, παρακολουθούσα στην τηλεόραση τη φωτιά της Βαρυμπόμπης. Απ’ ότι έβλεπα ξεκίνησε από τους πρόποδες της Πάρνηθας κι έκαιγε ένα δάσος μπετόν-αρμέ. Δηλ. δεν είχε πρόσβαση απ’ τα επίγεια μέσα καταστολής. Μόνον τα εναέρια μέσα είχαν πρόσβαση, που τα έβλεπα να επεμβαίνουν. Το μπετόν αρμέ του δάσους το άκουσα απ’ τους αρμόδιους της περιοχής, αλλά και απ’ όλους τους δημοσιογράφους, που περιέγραφαν την εξέλιξη της φωτιάς, στο μέσον του δάσους. Όσο περνούσε η ώρα περίμεναν λοιπόν τα επίγεια μέσα να τους πλησιάσει η φωτιά, που αυτή αργούσε, για να επέμβουν και όχι αυτά να πλησιάσουν τη φωτιά, αφού είχαν μπετόν αρμέ από βλάστηση του δάσους να αντιμετωπίσουν. Η φωτιά γιγαντώθηκε.
Έτσι έχουμε αφήσει τις δασικές μας εκτάσεις στο έλεος της φωτιάς; Δεν έχουμε ακούσει για ζώνες ασφαλείας και προστασίας; Αφήσαμε το μπετόν αρμέ αδιάσπαστο; Αυτό θα μπορούσαν και ιδιώτες να το αναλάβουν, εκμεταλλευόμενοι την ξυλεία, αφού οι κρατικές υπηρεσίες αδιαφορούν. Πρόληψη λοιπόν φίλες μου και φίλοι και μόνον πρόληψη. Ακόμα κι εγώ εάν δεν είχα φροντίσει εδώ και 30 χρόνια να επισκευάσω τας διόδους μου της κοιλιακής αορτής δεν θα βρισκόμουνα τώρα στη ζωή απ’ τα ανευρύσματά μου. Καλή κυκλοφορία λοιπόν στο αίμα μας μέσα στο σώμα και καλή κυκλοφορία των υδροφόρων μέσα στα έγκατα των δασών μας. Έτσι σώζουμε τη ζωή μας, σώζουμε τα δάση μας και το βιος μας, αλλά πρωτίστως τις ζωές μας. Θα το αναλάβει κι’ αυτό ελπίζω η σημερινή Κυβέρνηση, με όλα τ’ άλλα που έχει να πραγματοποιήσει, στη 10ετία της. Έχει πολύ δουλειά να κάνει, όρεξη να έχει.
Παρασύρθηκα κι’ εγώ απ’ το μπετόν αρμέ και ονομάζω τα δάση μας μπακλαβάδες. Εννοώ ότι, στις αναδασώσεις που θα γίνουνε να προβλέψουμε ν’ αφήσουμε δρόμους πρόσβασης στα βατά μέρη και ζώνες ασφαλείας στα μη βατά. Να μπορεί ο κόσμος εύκολα να τα επισκέπτεται, να περπατάει και να αθλείται και να τα προστατεύει. Σε περίπτωση πυρκαγιάς τα επίγεια μέσα επέμβασης θα έχουν πρόσβαση και δεν θα περιμένουν την πυρκαγιά να τους πλησιάσει για να επέμβουν. Μπακλαβάδες λοιπόν τα δάση μας και όσους δεν γουστάρουν ας κάνουμε και κανά σάμαλι ή ραβανί ή ότι άλλο επιθυμούν. Κυρίως στα δάση μας που είναι κοντά σε κατοικήσιμες περιοχές.
Πρόληψη και προστασία λοιπόν. Με χαρά είδα προ ημερών, στο δρομάκι βόρεια της Ακρόπολης της Σπάρτης που κατεβαίνει στο μαντρί και τέμνει το δρόμο του νοσοκομείου να είναι καθαρισμένο από χόρτα. Έπρεπε να έχουν καθαριστεί αυτά από καιρό. Έχουν μείνει χόρτα άκοπα ξερά που ακουμπάνε τα σπιτάκια εκεί. Δεν νοιάζονται οι ιδιοκτήτες να τα καθαρίσουν. Επίσης στη γειτονιά μου, τέρμα Διοσκούρων, ένα οικόπεδο γεμάτο από βάτα, θεόρατα είναι, άλλες χρονιές τα έκοβαν, εγκαίρως. Είναι στην παλιά περιοχή Γκορτσολόγου-Λαδόπουλου και αποτελεί κίνδυνο για τα σπίτια μας, σε περίπτωση πυρκαγιάς. Δεν βρέχει βλέπετε ακόμα στην περιοχή μας για να απομακρυνθεί και αυτός ο κίνδυνος, όπως της λειψυδρίας, εννοείται, ο κίνδυνος: Ο καύσωνας ήτανε εφέτος πρωτοφανής.
