Οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά.
Λίγες οι νύχτες με φεγγάρι που μ' αρέσουν.
Γιώργος Σεφέρης
Όσοι δεν ζήσαμε το ’40, είμαστε τυχεροί και ευγνώμονες, αν συναντήσαμε στη ζωή μας, έστω έναν από εκείνους τος ήρωες που πολέμησαν εναντίον των κατακτητών.
Αν ακούσαμε με προσοχή και δέος συνάμα, τις αφηγήσεις του για τον αγώνα, την καρτερία, την τόλμη και τις θυσίες που χρειάστηκαν για να μας παραδώσουν μια Ελλάδα ελεύθερη…
Κι όσα και να μας είπαν, κανείς νους δε μπορεί να συλλάβει τα ποτάμια του αίματος που χύθηκαν από τους πατριώτες. Τις εκτελέσεις, τα καμένα χωριά…
Στερνή εικόνα η συμμετοχή στις παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου, των αναπήρων πολέμου. Εικόνα που χάθηκε κι αυτή ογδόντα χρόνια μετά…
Είμαι από τους τυχερούς! Όχι μόνο γιατί γνώρισα έναν ήρωα του ’40, αλλά είχαν την τιμή και την ευλογία να γράψω την αφηγηματική του βιογραφία.
Γιώργος Πρεκεζές, από την Αράχωβα-Καρυές Λακωνίας. Έξι μήνες, σε καθημερινή βάση, η μνήμη έφερνε και ξανάφερνε γεγονότα, πρόσωπα, ονόματα, τοποθεσίες, σημαντικές λεπτομέρειες ενός αγώνα που ξεκίνησε, όταν οι Γερμανοί πήραν για δεύτερη φορά την πατάτα απ’ το χωριό. Η πείνα ένωσε πολλούς! Το ξέσπασμα ήταν αναπόφευκτο.
Γιώργος Πρεκεζές. Μια συγκλονιστική ιστορία ενός Έλληνα, ενός ήρωα, ενός απλού ανθρώπου που το δίκιο, η ανθρωπιά, η λευτεριά της πατρίδας ήταν οι μοναδικές έννοιες σε αυτή την κατοχή.
Δεν βγήκε αρτιμελής από τούτο τον αγώνα. Βγήκε όμως σοφότερος με επιείκεια, με κατανόηση και πάθος για τον αγώνα που δόθηκε. Το χρέος προς την πατρίδα!
Σα να σε βλέπω μπαρμπα-Γιώργη Πρεκεζέ, νύχτα χωρίς φεγγάρι, να ανηφορίζετε τον Καιάδα για να απελευθερώσετε συντρόφους πριν τον ξημέρωμα.
Σα να βλέπω έναν, από τους χιλιάδες Έλληνες που αγωνίστηκαν και έδωσαν ότι είχαν.
Σα να βλέπω ήρωες να προσπαθούν να σηκώσουν στους φτωχούς τους ώμους μια Ελλάδα που έχει πέσει.
Σα να μη θέλω να δω τίποτε άλλο πια σήμερα, από μια Ελλάδα δίχως ήρωες, δίχως αίμα να κυλάει στις φλέβες, δίχως όραμα, δίχως προοπτική.
Σα να μη θέλω να πιστέψω ότι οι ήρωες τελείωσαν μαζί με την πατρίδα.
Σα να μη βλέπω ήρωες πια στα σκοτεινά παρά ανθρωπάκια που δεν έχουν να πληρώσουν το φως, συμβιβασμένα, πεινασμένα, τρομαγμένα.
Ήρωες τέλος;
