Παραμυθιών Γωνιά: Τα Χριστούγεννα του άλλου

Παρασκευή, 24 Δεκέμβριος 2021 12:01 | | E-MAIL ΕΚΤΥΠΩΣΗ

Κοκκινήσατε άραγε για την τόση ευτυχία σας; Έστω μια φορά;
Είπατε να κρατήσετε ενός λεπτού σιγή για τους απεγνωσμένους;
Ντίνος Χριστιανόπουλος


Και πώς να κάνουμε Χριστούγεννα, με 20.000 νεκρούς, με χιλιάδες αστέγους, με εκατοντάδες χιλιάδες άνεργους, με το διπλανό μας να πεινάει; Με το μέλλον όλων μας αβέβαιο.

Και πώς να αντικρύσουμε τη Γέννηση, όταν πολλοί έχοντες σφυρίζουν ανέμελα έως σαρκαστικά, σε τούτες τις σκοτεινές, ιερές, κρίσιμες στιγμές για την ανθρωπότητα;

Το χρέος, για να ξαναρθεί το χαμόγελο κι η ελπίδα είναι όλων μας.

Πώς μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια σε όλο αυτό που συμβαίνει;

Πώς μπορούμε να θεωρούμε ότι εμείς είμαστε οι άτρωτοι;

Σε ποιους θα δώσουμε, για να πάρουμε λίγη χαρά;

Οι ανάγκες πολλές και σε πολλούς. Όμως στο χέρι μας είναι να δώσουμε κι από το υστέρημά μας στο διπλανό. Όχι για ελεημοσύνη, αλλά για δικαίωση της ύπαρξης.

Όλοι μπορούμε να δώσουμε! Από έναν καλό λόγο που από μόνος του αποτελεί ελπίδα, έως μία πράξη φροντίδας για τον άλλον. Κάτι να μοιραστούμε, κάτι να νιώσουμε, κάτι να μας τονώσει όλους ψυχικά για να μπορέσουμε, επιτέλους, να λειτουργήσουμε σαν κοινωνία.

Όταν κλείνεις τα μάτια με τον καιρό γίνεσαι τυφλός!

Όταν καταργείς τα συναισθήματα, θα εισπράξεις βία!

Όταν το σπίτι του άλλου καίγεται, θα ‘ρθει αργά ή γρήγορα και η σειρά σου. Άλλοθι δεν υπάρχει.

Πώς να μιλήσουμε πια για αξίες, για ήθος, για λογική;

Τι να εκτιμήσουμε και ποιον, για να μας εκτιμήσουν;

Εμείς είμαστε οι Μάγοι με τα δώρα και το μεγαλύτερο δώρο που μπορούμε να κάνουμε στον εαυτό μας είναι η σκέψη για τη θέση μας σε όλο αυτό που επικρατεί.

Ας γίνουμε πιο σοφοί κοιτάζοντας την αλήθεια της Γέννησης και το νόημα της ύπαρξης.

Ας στολίσουμε την ψυχή μας με ό,τι δωρίσαμε στον άλλον.

Ας βρούμε τρόπους να στηρίξουμε το συνάνθρωπο με ταπεινότητα και ειλικρίνεια.

Ας απλώσουμε το χέρι, όχι για να πάρουμε, αλλά για να δώσουμε.

Ας σκύψουμε το κεφάλι μπροστά στην ανεπάρκεια που δείξαμε μέχρι τώρα κι ας κοκκινίσουμε από ντροπή.

Ας προσκυνήσουμε στη Φάτνη της κάθε Γέννησης, για να κινήσουμε. Στο χέρι μας, κυριολεκτικά, είναι!

Ας μάθουμε να δίνουμε, γιατί τίποτα δεν μας ανήκει!

Ό,τι δώσουμε είναι ο σπόρος που θα πολλαπλασιαστεί.

ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΟΛΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΑΡΘΡΑ
του Ανδρέα Πετρουλάκη
Το κλίκ της ημέρας
του Ανδρέα Πετρουλάκη

Πρόσφατα Νέα

Koutsoviti

Η δική σας είδηση